North sea route Schotland/Engeland 2011

 

Maandag 13 juni        Aberdeen – Maryculter           27,5 km           17 mile

Vertrek           aankomst        weer                graden

06.00                   14.30           droog                  12

Jan, Els en Annelies waren rond 06.00 uur bij ons aanwezig. Mijn fietsdoos werd bij Annelies in de bus erbij gezet. De fligtbags werden bij ons in de auto gedaan.

Om 06.20 uur reden we richting Schiphol. Het was niet druk op de weg, want het was tweede pinksterdag.

Aangekomen bij Schiphol spullen uitgeladen en op ons gemak naar vertrekhal 2 gelopen. Daar hebben we ingecheckt, fiets betaalt en dozen afgegeven.

Daarna hebben Jan en ik afscheid genomen van Els, Mieke, Annelies en Karel.

Wij gingen naar gate 55. Nadat Jan uitvoerig was gefouilleerd konden we het vliegtuig in.

We vertrokken om 09.45 uur Nederlandse tijd en we waren om 10.15 uur in Aberdeen Schotse tijd.

Alle spullen bij elkaar gedaan. De fietsdozen werden door Jan vooruit geduwd, want we mochten er maar een keer uit en niet meer terug van de douane.

We stonden de fietsen in elkaar te zetten toen een vrouw vroeg of ze ons bagagewagentje mocht meenemen, dat vonden we goed. Ook vroeg ze of ze de fietsdozen mee mocht nemen, dit vonden we ook goed. Anders hadden we die dozen toch ergens moeten dumpen, zo was het veel makkelijker voor ons.

We zijn naar de binnenstad van Aberdeen gefietst; daar hebben we eerst maar eens een heerlijk broodje gezond op.

We gingen naar Camping Deeside Holiday Park in Maryculter; daar hebben we de tent opgezet en toen waren we vrij vanaf 14.30 uur.

Naast de camping was een restaurant/ café, daar gingen we wat drinken Jan een Guinness en ik een cola. We konden daar ook eten maar dat ging pas vanaf 17.30 uur.

Naderhand zijn we daar lekker gaan eten in de Old Mill .

Na het eten hebben we in de TV kamer een beetje op de landkaarten zitten kijken van de Orkney eilanden.

Na deze vermoeiende dag lagen we rond 21.30 uur op bed.

 

Dinsdag 14 juni          Maryculter/ Aberdeen            35 km              22 mile

Vertrek           aankomst        weer                graden

08.15               10.00               zonnig                17

Nadat we de tent hadden afgebroken vertrokken we weer richting Aberdeen. Daar zouden we ons tot half vier bezig moeten zien te houden.  Rond die tijd konden we de ferry pas op die ons naar de Orkney eilanden zou varen.

We dronken eerst koffie en thee, want we hadden tenslotte al een kleine 11 kilometer gefietst, dus daar waren we wel aan toe.

Een beetje de stad rond gereden . We zijn naar het zeevaartmuseum gegaan. Jan ging naar binnen om te vragen of wij de fietsen ergens konden parkeren met bepakking

Bleek een suppoost Nederlands te praten. De man had twee jaar in Nederland gewoond en gewerkt bij Daf en Philips, dus daarom sprak deze man Nederlands. We mochten van hem de fietsen voor het raam plaatsen, hij zou er wel op passen. Zo gezegd zo gedaan de fietsen aan elkaar gedaan met Jan zijn fietsketting. Het was een heel mooi en aantrekkelijk ingericht museum van wel drie verdiepingen hoog. Zowel informatie van vroeger als nu. Aberdeen is een echte havenstad. Ze verdienen nu wel het meest aan de olie-industrie. Het bezoeken van het museum was gratis. We hebben in het museum ook gegeten, daarna gingen we weer richting de fietsen. We bedankten de suppoost, nu zat er een ander die ons op zijn beurt weer bedankte.

We hebben de haven rond gefietst en kwamen bij de boulevard uit waar we een drankje nuttigden. Daarna fietsten we naar de andere kant van de haven. We hadden op de boulevard aan de overkant een oude vestiging gezien wat we van dichtbij wilden bekijken.

Daar aangekomen bleek het dat het om de Torry Battery ging. Torry Point batterij werd gebouwd tussen 1859 en 1861, en bemand door vrijwilligers van de 1e Aberdeenshire Royal Garrison Artillery (Vrijwilligers), opgericht 24 oktober 1860. De batterij werd aanvankelijk bewapend met negen zware kanonnen: zes 68-ponders en drie 10-inch shell geweren. In 1861 werden twee van de zwaarste wapens dan in geleverde productie, twee 200 pond Armstrong kanonnen, die werden beschreven als zijnde in staat om een kanonskogel te schieten van Torry naar Newburgh, bijna tien mijl afstand.

Ik was al een stukje naar beneden gefietst. Ik zag dat Jan met een vrouw stond te praten. Jan riep naar mij dat er in zee dolfijnen zwommen. Ik liep naar de overkant en inderdaad zag ik diverse dolfijnen zwemmen.

Jan kwam ook naar beneden gefietst en hij vertelde mij dat de mevrouw waar hij mee stond te praten vrienden had in Breda. Met die vrienden uit Breda was ze naar Antwerpen en Rotterdam geweest. Deze steden vond ze ook heel mooi.

Ze was hier vandaag om bloemen te leggen op het plekje waar ze de as van haar vader had uitgestrooid, want die kwam hier graag op deze plaats. Het was vandaag haar vaders verjaardag. Haar vader is 99 jaar oud geworden. Ze woonde hier vlakbij.

Het was inmiddels al bijna drie uur, dus gingen we zoetjes aan naar de ferry.

Daar aangekomen ging Jan de kaartjes halen die al gereserveerd waren. We dachten dat we de enige fietsers waren maar dat was toch niet zo. Er stonden er wel een stuk of tien.

Ook zagen we twee mensen die bij ons op de camping gestaan hadden . Deze man en vrouw kwamen uit Duitsland (  Heidelberg) . Ze waren met de ferry vanuit IJmuiden naar New Castle gevaren en zouden een rondrit maken in Schotland en zouden weer via New Castle naar IJmuiden terug varen.

De klep van de ferry Hjaltland van Northlink ging om 16.45 uur dicht en om 17.00 uur gingen we varen. Het zou zes uur varen zijn, dus we hadden tot 23.00 uur de tijd om uit te rusten. Waarvan zouden we toch moeten uitrusten!!!!! In Kirkwall zouden we bij Pam Watt in een bed en breakfast slapen. Dat was ongeveer 5 tot 10 minuten fietsen vanaf de haven.

Als je dit leest vraag je af wanneer gaan Jan en Jack nu fietsen.

Nou mensen morgen dus dan zullen we eens een beginnetje maken met onze fietsreis.

En donderdag dan beginnen we echt met onze terugreis naar Breda.

We hebben aan boord heerlijk gegeten, rijst met kip.

Beetje in de slaapstoel gehangen, het duurde toch wel even voordat het 23.00 uur was.

Om 23.15 uur fietsten we de ferry af richting Pam Watt. Daar werden we hartelijk ontvangen. Fietsen leeggehaald en direct door naar onze kamer.

Daar gingen we gelijk naar bed want we waren toch wel een beetje moe van deze vermoeiende dag of was het nou lui.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Woensdag 15 juni      Kirkwall – Kirkwall               83 km              51,5 mile

Vertrek           aankomst        weer                graden

09.00               17.00               droog                 15

Na een heerlijke nacht geslapen te hebben kwamen we rond 07.30 uur uit bed en gingen douchen.

Voor het eerst hebben we van een Engels ontbijt genoten, eieren, worstjes, gebakken ham, geroosterd brood, jam en thee/koffie.

We zaten om 09.00 uur op de fiets en wilden een stuk van de North Sea Cycle route fietsen.

We deden een stuk van het West Mainland van de Orkney eilanden.

In het begin hadden we de wind redelijk mee, dus dat ging van zelf.

We bezochten de stenen van Stennes.  Oorspronkelijk bestond deze steencirkel opgericht in het begin van het 3e millennium v. Chr. uit 12 stenen. Nu zijn er nog maar drie stenen over met een hoogte van 4,8 – 5,7 m. en een brokstuk. De stenen werden in één meter diepe kuilen rechtop gezet, waarna de gaten werden opgevuld met zware keien.

Ook bezochten we de ring van Brodgar. Deze steencirkel uit het 3e millennium v. Chr. heeft een diameter van ruim 103 m. en is daarmee de grootste in Schotland . De steencirkel ligt omsloten door een diepe greppel die op twee plaatsen wordt onderbroken door twee hoge dammen. Oorspronkelijk bestond de steencirkel uit 60 stenen, waarvan er nu nog 36 resteren. De stenen hebben geen versieringen met uitzondering van 5 Noorse runen tekens en een kruis op één van de stenen.

We hadden besloten dat we door zouden fietsen naar Skara Brae en dan via Stromness terug zouden gaan. We kwamen bij Skara Brae en Skaill House aan. Hier hebben we een combinatie kaartje gekocht zodat we beide konden bezichtigen. In de winter van 1850 was er een grote storm over Orkney.  Er was niets in het bijzonder ongebruikelijk over, maar in dit geval, de combinatie van wind en  extreem hoog water was het gras van een grote heuvel afgegaan, toen nog bekend als “Skerrabra”. Hier onder uit kwam een aantal stenen gebouwen tevoorschijn.  De lokale Laird, William Watt van Skaill begon met een opgraving van deze site. In 1868, nadat de resten van vier oude huizen waren opgegraven, werd het werk op Skerrabra verlaten. De nederzetting bleef ongestoord tot 1925, toen een andere storm enkele van de eerder opgegraven structuren beschadigde. Een zee-muur werd gebouwd om deze overblijfselen te beschermen, maar tijdens de bouwwerkzaamheden, werden er nog meer oude gebouwen ontdekt.

Skaill House werd gebouwd in 1620 en in zijn 400 jarige geschiedenis woonden er 12 van haar Lairds, die allen hebben bijgedragen aan de geschiedenis en de collectie in het huis. De eerste eigenaar was bisschop George Graham (bisschop van Orkney 1615-1638), die het huis gebouwd had op de plaats van een boerderij, men denkt tot op heden tijdens een Noorse periode. Ook opmerkelijk was the7th Laird William Graham Watt die Skara Brae ontdekte in 1850.

Bezoekers van Skaill House kunnen de woning bekijken met de artefacten verzameld door de familie sinds de 17e eeuw. De collectie bestaat uit voorwerpen die verband houden met Skara Brae, een ongewoon Noorse kalender stick en een servies gebruikt door de ontdekkingsreiziger kapitein James Cook op zijn 3de en laatste reis. Een bezoek aan Skaill House en Skara Brae geeft u een waardevol inzicht in het diverse en spannende verleden van Orkney.

Nadat we alles hadden gezien en we wat hadden gegeten gingen we op weg naar Stromnes. Dat was echter geheel andere koek; de wind kwam uit het zuiden dus dat betekende wind tegen. Gelukkig lagen onze fietstassen nog in B&B dus hadden we toch nog een klein beetje mazzel. De route zou volgens schrijven redelijk vlak zijn, nou dat vond Jan echter niet, want er zaten redelijk veel kleine klimmetjes in. In Stromnes wat gedronken en wat rond gefietst toen weer de beuk erin gegooid om de laatste kilometers te gaan fietsen. Het leek steeds harder te gaan waaien. Maar ja aan alles komt een eind ook aan deze rit. Eenmaal aangekomen in Kirkwall zijn we eerst langs de Lidl gegaan om boodschappen te doen voor morgen. Daarna zijn we naar de Chinees gegaan om te eten. Komen we na het eten terug naar buiten bleek de wind in zijn geheel te zijn gaan liggen, er stond echt waar geen zuchtje wind meer. We hadden deze dag toch maar mooi 83 kilometer gefietst. Morgen fietsen we naar Burwick waar we met de pont over varen naar John O Groats. Hier beginnen we echt aan de terugreis naar Breda.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Donderdag 16 juni     Kirkwall – Melvich                100 km            60 mile

Vertrek           aankomst        weer                graden

06.45               16.30               droog/regen        14

We stonden om 06.00 uur op, want als we wind tegen hadden net als gisteren, dan hadden we nog heel wat voor de boeg.  Volgens Jan had het de afgelopen nacht geregend maar nu was het droog. Wassen, eten en de fiets laden.

Rond 06.45 zaten we op de fiets. We hadden geluk de wind kwam uit het westen dus hadden we zijwind.

We reden over 4 Churchill Barrières, deze waren in opdracht van Churchill aangelegd. Op 14 oktober 1939 was het Royal Navy slagschip HMS Royal Oak tot zinken gebracht op haar ligplaats binnen de natuurlijke haven van Scapa Flow met het verlies van 833 mensen door de Duitse U-boot U-47 onder het commando van Günther Prien. Om te voorkomen dat verdere aanvallen plaats zouden vinden, gaf First Lord of the Admiralty Winston Churchill opdracht tot de bouw van deze permanente hindernissen. Het werk begon in mei 1940 en de barrières werden voltooid in september 1944, maar werden niet officieel geopend tot 12 mei 1945, vier dagen na het einde van de Tweede Wereldoorlog in Europa. Een groot deel van de arbeid werd geleverd door meer dan 1300 Italiaanse krijgsgevangenen, die waren gevangen in de woestijnoorlog in Noord-Afrika en die vervoerd werden naar Orkney vanaf begin 1942. De gevangenen werden ondergebracht in drie kampen, 600 op Camp 60 op Little Holm en de overige 700 in twee kampen op Burray. Die in Camp 60 bouwden de sierlijke Italiaanse kapel die er nog steeds staat en is uitgegroeid tot een toeristische attractie.

 

We fietsten naar de Italiaanse kapel die was in 1943 gebouwd door de Italiaanse krijgsgevangenen. De Italiaanse Kapel is een Rooms-katholieke kapel op Lamb Holm met een mooi gedecoreerd interieur. Van de andere gebouwen van het kamp zijn alleen de betonnen fundamenten nog aanwezig. Tegenwoordig wordt de kapel nog steeds als zodanig gebruikt. Ook is het een populaire toeristische bezienswaardigheid, met meer dan 100.000 bezoekers per jaar.

Deze dag kwamen we er achter wat het “wasborden-gevoel” was. Regelmatig klimmen en dalen, het waren maar kleine klimmetjes maar toch wel pittig.

Na 38 kilometer kwamen we rond 09.00 uur aan in Burwick bij de ferry terminal. Burwick is een oud spookdorp. Er staan drie vervallen huizen en een oud kerkhof. Gelukkig stond er ook nog een gebouwtje waar we in konden zitten, want de ferry zou om 09.45 uur gaan varen richting John O’Groats.

Om 10.35 uur arriveerden we in John O’Groats daar regende het niet hard maar toch .

Eerst maar eens koffie gedronken met koek. Jan vroeg een medium koffie kreeg hij daar een kop koffie daar kon je bijna in afwassen, zo groot. Hiermee is de afwasmachine zo vol .

De regenpakken toch maar aangedaan . Het ging nog op en neer de weg wel te verstaan.

Regenpakken na een uurtje uit gedaan.

In Thurso koffie gedronken in een hotel. En ergens onderweg onze lunch genuttigd.

Ze hebben hier ontzettend veel schapen, volgens mij meer dan op Texel, en maar blaten die schapen

We zouden tot Melvich fietsen daar was een camping waar we konden kamperen en er was een restaurantje en dat is net zo belangrijk.

Toen we daar aankwamen hebben we in Halladale Inn een kampeerplaats besproken en wat gedronken. De kampeerplaats kostte 10 pond voor twee personen all inclusief douche, toilet.

We hadden deze dag 100 kilometer gefietst. Dus we gaan de goede weg op.

Jan zei straks hebben we een wasbord op onze rug van al die heuveltjes.De zon begon nog te schijnen toen we aan de aardappelen en kip zaten. Dus konden we de tent lekker opzetten op het droge gras. We hadden een heel leuk plekje uitgezocht om de tent neer te zetten. Achter de tent stond hoe toepasselijk schapen. Die zullen ons morgen vroeg misschien wel wakker blaten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vrijdag 17 juni           Melvich – Lairg          95 km              59 mile

Vertrek           aankomst        weer                graden

08.00               17.00               zonnig                 15

Geen schaap gehoord vannacht. Met de dageraad wel heel veel vogels horen fluiten.

We zijn rond 07.00 uur opgestaan. Het zonnetje scheen al lekker. Lekker ontbijtje op aan tafel daarna ons gewassen en om 08.00 uur weer vetrokken.

We begonnen met een klimmetje om wakker te worden. Om 08.30 uur zelfs de jas uitgedaan en in korte mouwen verder, want de klimmetjes werden nu klimmen veel en lang. Na ruim een uur stonden we van het uitzicht te genieten toen er een auto stopte en de twee mannen hallo tegen ons zeiden.

Het waren inderdaad weer Nederlanders, een kwam uit Breda en de andere uit Eindhoven. Ze feliciteerden ons met het behalen van de top, ze vonden het fantastisch wat wij deden. Zij deden liever wandelen.

We fietsen weer verder en in Betty Hill hebben we een paar pakjes drinken gekocht en wilden we in een hotel wat koffie en thee drinken, helaas gesloten.

We hebben de jassen weer aangedaan en het klimmen ging weer over in wasborden.

De gehele tijd hebben we langs de Strath rivier gefietst.

We kwamen pas in Altnaharra weer een hotel tegen, we zijn gelijk naar binnen gegaan om wat te drinken met wat lekkers erbij. Lekker in de lounge gezeten op heerlijke zitbanken.

We hadden in Grummore 10 kilometer terug onze eigen lunch pas op maar dat kon ons niet deren.

Na al dat heerlijks weer verder gegaan. Na een kleine 20 kilometer gefietst te hebben kwamen we in Crask-Inn. Dit is volgens de Schotten het mooiste gedeelte van Schotland. Hier hebben we een heerlijke koude cola gedronken. Zaten twee mensen in het café en dat bleken weer Nederlanders te zijn. Wat zijn de Nederlanders toch een reislustig volk. Ze kwamen uit Friesland en waren met de auto een gedeelte van de westkust van Schotland aan het doen.Ze waren al meerdere malen in Schotland geweest.

Vanaf hier was het nog ongeveer 20 kilometer naar Lairg. Daar zou een camping zijn. We kwamen de Spar tegen dus eerst boodschappen gedaan voor morgen. Daarna ingeschreven bij de Dunromain camping in Lairg.

Het dreigde te gaan regenen, dus eerst de tent opgezet en daarna in het restaurant heerlijk gegeten, soep, macaroni met friet en ijs na.

De route vandaag was in een woord schitterend, zo langs de rivier de Straigt daar hebben we nog diverse vliegvissers bezig gezien.

Veel wind tegen, maar wel droog.

Bij de tent liepen wel 20 eenden. We stonden alleen op het veldje dus dat zal wel een gekwaak worden. In plaats van blaten kwaken.

Na het eten heerlijk gedoucht, dit kostte wel 20 pence voor 6 hele minuten.

 

 

Zaterdag 18 juni         Lairg – Invernes         124 km            77 mile

Vertrek           aankomst        weer                graden

07.50               17.00               droog/Regen        13

Om 07.00 uur liep de koekoek van Jan zijn telefoon af. Geen eend gehoord.

Het was wel bewolkt maar droog. Jan vertelde dat het vannacht wederom had geregend. Ik merk daar niets van als ik slaap, dan ben ik echt in dromenland.

Na een licht ontbijtje stegen we weer op een ijzeren paard.

Na Lairg kwamen we langs de watervallen van Skin Falls, dat was mooi om te zien.  Er is een goed voetpad en een platform voor het bekijken van de  watervallen.  De watervallen zijn niet hoog Het was de bedoeling dat we vandaag tot Dingwall zouden fietsen.

We begonnen met een klein wasbordje om wakker te worden. De rest was niet zo heftig als gisteren. We kwamen net voorbij Invershin daar moesten we een voetbrug nemen. Het bleek om vier stalen trappen te gaan. We stonden voor de keus om de fiets leeg te halen of om met zijn tweeën de fiets op te tillen. We kozen voor het laatste. Was wel een karweitje maar het ging.

In Tain stopten we om wat te drinken met gebak erbij, want op deze dag werd onze dochter Ingrid 24 jaar. Daar zat Jan in zijn boekje te lezen en wat bleek nu het geval te zijn. Om de voetbrug over de rivier de Kyle te ontlopen kon je over de Bonar Brug fietsen deze lag een eindje verderop. Niet goed opgelet door ons . Kleinigheidje hou je toch altijd.

In Alness onze lunch genuttigd.

We waren al om 14.30 uur in Dingwall, daar hebben we eerst wat gedronken. We besloten om door te fietsen naar Inverness. Dat was volgens de serveerster ongeveer 30 kilometer. Het ging volgens haar het meeste naar beneden en het zou droog blijven.

We waren goed en wel Dingwall uit toen het begon te regenen. Regenpakken aangedaan. De eerste 10 kilometer was ook nog eens aardig klimmen.

We reden ter hoogte van Munlochy op een kruising. Ik keek naar links om te kijken of er bordjes stonden toen Jan ineens remde. Daar lag ik op de grond te lellepoten. Ik was achterop gereden bij Jan omdat ik te laat kon remmen. Jan schrok zich wezenloos en vroeg of ik gewond was . Ik zag dat ik aan de binnenkant van mijn handen wat geschaafd was, mijn linkerknie deed pijn en mijn rechterbeen deed aan de binnenkant wat pijn. Mijn fiets had gelukkig minder schade opgelopen, alleen mijn linkerhandvat zat een beetje scheef. Dus op het eerste gezicht viel de schade gelukkig mee.

We fietsten weer verder. Achteraf gebleken hadden we de verkeerde weg genomen. Maar door het ongevalletje zijn we op de zelfde weg blijven fietsen. Hierdoor hadden we in totaal 20 kilometer verkeerd gereden. Toen we terug waren op het punt van het ongelukje zagen we waar we verkeerd waren gegaan. Nu zaten we weer op de route. Weer een kleinigheidje.

We waren rond 17.00 uur in Inverness waar Jan naar een toeristenbureau ging om een B&B te regelen.

We stonden voor een Italiaans restaurant, daar hebben we eerst maar eens lekker gegeten. Spaghetti Carbonara.

Het was ongeveer een kleine 10 minuten fietsen naar onze slaapplaats. De fietsen konden in de garage en de natte kleding kon in de droogkamer. Daarna een welverdiende douche genomen. Wat tv gekeken en thee gedronken.

Het was na de voetbrug, het ongelukje en het verkeerd rijden toch een vrij simpele route. Alleen het laatste stuk in Inverness was ontzettend druk.

Mijn linkerknie deed ontzettend pijn, aan de linkerzijde van mijn rechterknie zat wel een bloeduitstorting, rechterpols deed ook pijn. Morgen zullen we meer weten, nu eerst lekker slapen.

 

 

Zondag 19 juni           Inverness – Elgin        99 km              62 mile

Vertrek           aankomst        weer                graden

08.30               16.30               droog                14

Om 08.00 uur stond er een heerlijk continental ontbijtje voor ons klaar, met jus en een fruithapje.

Na betaald te hebben reden we rond 08.30 uur de stad Inverness uit.

Dat ging vrij eenvoudig. Toen we de stad uit waren heeft Jan naar Els gebeld, want zij waren vandaag 41 jaar getrouwd.

Na een klein half uurtje de jas maar weer eens uitgedaan, want de klimmetjes werden weer klimmen en koud was het niet. Er was zelfs een klim bij daar moest ik zelfs voor buigen de laatste 50 meter ging het niet meer. Of dit nu het gevolg was van het ongelukje van gisteren dat wist ik niet. Ik had alleen wat last van mijn rechterpols, de binnenkant van mijn rechterbeen. De linkerknie waar ik het meest voor vreesde daar had ik helemaal geen last van tijdens het fietsen.

Toen de klimmen voorbij waren de jas weer aangedaan. Nu waren het alleen nog maar wasbordjes met een enkele uitschieter er tussen door.

Onderweg een appel en een sapje genuttigd. De cafeetjes, hotelletjes om wat te drinken waren hier zo dun bezaaid dat we zelf wat hadden ingeslagen.

In Nairn eerst wat lekkers met koffie en thee genomen.

Onderweg genoten van vele vergezichten en mooie landschappen. Ook door hele stukken bos gefietst zo rustig.

Diverse wielrenners tegen gekomen het was tenslotte zondag.

Toen kwamen we in Forres aan daar hebben we onze boterhammen en pudding opgegeten. Het was de bedoeling dat we in Elgin op een camping zouden gaan staan.

Het was nog een hele toer om op de camping te komen. Maar door diverse mensen werd het uitgelegd en we vonden de camping. Net voor de camping stond een bordje dat de camping linksaf was. Daar aangekomen om 16.30 uur hebben we bij de River Camping een plaats besproken voor 12 pond.

Tentje opgezet en slaapklaar gemaakt. We moesten in het dorp gaan eten, op de camping was niets.

Met de lege fiets naar het dorp Elgin gefietst en in een restaurantje gezellig zitten eten.

Er waren ontzettend veel kinderen in het restaurant aanwezig met hun ouders.We hebben pasta en een soort pizza gegeten.

Om 18.20 uur weer terug op de camping. Een douche genomen dat kostte hier ook 20 pence.

De route staat tot nu toe goed aangegeven. Moet wel zelf goed blijven kijken naar de bordjes van de route. Maar we zijn tenslotte met zijn tweeën.

Jan zag dat mijn helm in zijn geheel gebroken was. Dit was mij nog niet opgevallen. Ben ik toch nog goed weggekomen. Van de knie geen last meer tijdens het fietsen, hand nog wel een klein beetje alleen met schakelen. Rechterbeen alleen last met opstappen op de fiets, verder niet.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Maandag 20 juni        Forres – Corsegight    105 km            65 mile

Vertrek           aankomst        weer                graden

07.45               17.00               droog                  15

Het weer was ons weer goed gezind, want het was droog. We reden 4 kilometer om op de route te komen. Na een tiental minuten zaten we weer buiten de stad.

Weer een beetje klimmen, maar dat zijn we wel gewend iedere ochtend weer.

Onze eerste stop was in Buckie daar hadden we een goede koffiestop met wat lekkers. Dit was al om 10.00 uur dat was vroeg voor onze doen.

Daarna fietsten we weer langs de kust verder en hebben in Portsoy onze middagmaal genuttigd.

In Whitehills wat thee en koffie gedronken en praatje gemaakt met de beheerder van een camping en winkel. Hij was regelmatig in Nederland, België en Duitsland geweest voor zijn werk. Nu ging hij in oktober weer naar België en Nederland. Hij werkte 7 maanden en ging dan 5 maanden weg, want dan lag de sneeuw wel een meter hoog voor de deur en was het ontzettend koud op de camping.

Wij reden wederom verder en in Turriff hebben we weer maar eens een cola op.

De mensen zijn ontzettend vriendelijk en helpen je meteen overal mee. Zo ook deze dame van het café, ze ging gelijk bellen en zoeken naar een camping in de buurt.

Volgens onze kaart was er een camping 15 kilometer verderop. Daar zouden we naar toe fietsen.

Zoals gewoonlijk zat hier het venijn ook in de staart. We reden een grindpad in zoals op de kaart stond aangegeven. Hier verwachtten wij geen camping maar tot onze verbazing was de camping er wel.

De vrouw zei dat we de tent konden neer zetten waar we wilden. We mochten gebruik maken van een hokje waar van alles in stond, zoals een tafeltje met twee gammele stoelen, tv, radio, magnetron, broodrooster, waterkoker, wasmachine en droger.

Het aanrechtblad was precies het zelfde als bij ons thuis.

We hebben onze maaltijd op die Jan in Turriff gekocht heeft. Salade, worst, stokbrood en niet te vergeten een puddinkje en een banaan.

Daarna hebben we gedoucht. Jan ging als eerste toen hij terug kwam zei hij, je haar gaat van het douchen overeind staan. Het water is koud maar dan ook echt koud.

Daarna ging ik douchen. Het water was wel koud maar ik heb jarenlang triatlon gedaan, toen was het water ook meestal koud. En ik heb maar een beetje haar dat staat van zich zelf al recht overeind.

Daarna de was in de wasmachine gedaan, helaas deed die het niet, hij pakte wel water maar verder deed hij niets. De was maar met de hand gedaan en daarna in de droger gedaan. Ook dat was geen succes die draaide wel rond maar droogde niet. De helft van de was in de droger gedaan maar ook dat haalde niets uit. Dus bleef de was zeiknat. Het is dat Jan een zak van een paardendeken had gevonden. Daar hebben we de was de volgende morgen maar ingedaan.

We hadden deze dag ontzettend veel last van kleine vliegjes, vooral als je stil stond zat je helemaal onder.

Van mijn hand en benen geen last meer. Alleen nog maar een bloeduitstorting op mijn been.

Van de linkerknie alleen last als ik erop zit tijdens het opruimen van de tent.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dinsdag 21 juni          Corsegight –Stonehaven        110 km            69 mile

Vertrek           aankomst        weer                graden

07.45               17.00               droog/regen        14

Na het ontbijt onszelf gewassen te hebben, reden we rond 07.45 uur weg. Nu was er wel warm water helaas een beetje te laat.

We begonnen hoe kan het ook anders met een klein klimmetje. Na een kleine 15 kilometer begonnen we aan een route van een kleine 40 kilometer over een oud spoor. Dit was de alternatieve route. Het spoor heette Formartine en Buchanweg en begon bij Auchnagatt en kwam bij Newmacher weer op de hoofdroute uit. Deze route was bijna helemaal vlak met soms kleine stukken van ongeveer twintig centimeter breed. Daar kwam heel wat stuurmanskunst bij kijken. Er zaten ook diverse poortjes in die je moest passeren, maar die waren niet echt vervelend, sommige stonden open en bij andere moest je weer een beetje manoeuvreren. Al met al een goed alternatief. De Formartine en Buchan Way is een spannende en veilige fietspad geschikt voor fietsers van alle mogelijkheden. De fietsroute is gebouwd op het bed van de voormalige Formartine en Buchan spoor dus eventuele hellingen zijn ondiep. Sinds de sluiting van de spoorlijn in de jaren 1960 is een aantal van de bruggen verwijderd, maar hellingen zijn gebouwd om een ​​veilige gemakkelijke toegang van en naar de fietsroute op kruispunten mogelijk te maken.

In Ellon heeft Jan bij Intersport een nieuwe slaap/loopbroek gekocht, die van hem was helemaal stuk. Tevens ook koffie en thee met een koek genuttigd.

Rond 12.00 uur begon het te regenen en hield het niet meer op deze dag. Dus regenpakken aangedaan.

We werden na de alternatieve route gelijk afgestraft, want de rest van de route was veel klimmen tot aan Stonehaven toe.

In oud Aberdeen hebben we bij een kerk onze boterhammen opgegeten.

In Aberdeen zelf hebben we koffie en thee op. Hier zag ik dat van een van mijn voortashouders de las was afgebroken. Waarschijnlijk op het oude spoor gebeurd daar waren veel slechte stukken en lagen er grote stenen tussen. De voortashouder met twee tie-reps vastgezet. In Aberdeen waren we precies een week geleden ook alleen toen was het weer beter dan nu.

Vanaf hier was het nog ongeveer 35 kilometer fietsen naar Stonehaven. Er was onderweg weinig te zien en je moest met dit weer heel goed uitkijken.

Om 17.00 uur kwamen we in Stonehaven aan. Eerst naar toeristenbureau gegaan daar heeft Jan een plattegrond gekregen waar diverse B&B’s op staan.

We gingen eerst eten in een Indiaas restaurant, nasi met kip. Toen gingen we op zoek naar een B&B dat viel nog niet mee. We hadden er al een stuk of vier gehad en die zaten allemaal vol.

Bij de vijfde konden we wel terecht. We werden heel hartelijk ontvangen. Nadat we ons hadden geïnstalleerd op onze kamer vroeg Jan aan mevrouw des huizes of we de was van gisteren bij haar in de droger konden doen. Jan had uitgelegd wat er gisteren gebeurd was. Het was helemaal geen probleem, even later kwam ze met een wasmand aanzetten waar wij onze natte kleding in konden doen.

Daarna gingen we lekker douchen en relaxen op bed. Na een kleine 110 kilometer en een halve dag regen hadden we dit dubbel en dwars verdiend.

Rond 20.30 uur kwam mevrouw de gedroogde kleding bij ons op de kamer brengen. Wij bedankten mevrouw voor de geweldige service.

Deze droge kleren hebben wij netjes opgevouwen en weer in de tassen gedaan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Woensdag  22 juni     Stonehaven – Monifieth        97km               60 mile

Vertrek           aankomst        weer                graden

08.00               15.30               regen/droog        12

Na het uitstekende ontbijt ging Jan betalen en wilde 5 pond extra geven voor het drogen van de was. Mevrouw bleef pertinent weigeren om het extra geld aan te nemen, ze deed dit graag voor de fietsers.

We begonnen deze dag al goed. Het regende en niet te weinig. Maar bikkels die wij zijn deinzen daar niet voor terug. Wij storten ons in het natte avontuur.

Maar zonder geluk vaart niemand toch, want nu hadden we de wind in de rug. Dus werden we alleen maar op onze rug nat zowel van de regen als van het zweet.

Het is al een paar dagen zo dat we in het begin een stevige klim hebben en dat was nu ook het geval. De spiertjes waren in ieder geval weer warm gedraaid.

In Inverbervie hebben we gelijk koffie en thee genomen. De regen droop van ons af.

Na een klein half uurtje gezeten te hebben werd het warempel nog droog ook. We hielden de regenpakken toch nog maar even aan, je weet tenslotte nooit.

Er zaten weer diverse pestkoppen tussen onderweg. Maar soms werden we ook de berg omhoog geblazen door de wind. Dus moeten we maar niet zeuren.

In Montrose was het weer tijd om de inwendige mens bij te vullen. Ze hadden hier geen koffie of thee dus werd het een cola. De jongedame bleef liever aan de gokkast spelen en nootjes eten dan voor ons koffie te zetten . Hier waren wij zo klaar.

Het was gelukkig nog steeds droog, regenjassen uitgedaan, maar de regenbroek aangehouden.

Onderweg onze boterhammen en pudding opgegeten .

In Arbroath weer koffie en thee op.

Rond 15.30 uur kwamen we aan in Monifieth waar we een camping-plek namen. Het was tenslotte weer droog.

Tentje opgezet. Fietsen nagekeken en een beetje geolied. Boodschappen gedaan voor morgen.

In een visrestaurant heerlijk gegeten. Weinig voor veel geld.  Jan heeft nog wat nootjes gehaald voor in de avond.

Daarna lekker gedoucht heerlijke straal water.

Al met al was het geen moeilijke dag afgezien van de eerste twee uurtjes dan. Lekker de wind in de rug gehad deze dag.

 

 

 

 

 

 

 

 

Donderdag 23 juni     Monifieth – Kinross   96 km              60 mile

Vertrek           aankomst        weer                graden

07.50               17.00      droog/regen/hagel        10

We begonnen deze dag om 07.50 uur. We zaten na 200 meter weer op de route.

Er vielen wat regenspetters maar toch geen regenpakken aangedaan.

Dit was de eerste dag dat we in het begin geen klimmetje hadden.

Als het te hard zou waaien was de brug gesloten voor fietsers en voetgangers, maar gelukkig stond er niet zo veel wind.

We reden de haven in en een beveiligingsman wees ons het pad aan waar wij moesten fietsen. Op een gegeven ogenblik zaten we volgens onszelf verkeerd. We reden nu op de haven bij de docks en niet langs de hekken. We kwamen bij de uitgang van de docks toen de volgende beveiligingsman vroeg waar wij vandaan kwamen. Jan vertelde dat wij bij de ingang het fietspad waren opgestuurd en dat we op een gegeven moment hier uitkwamen. Dat kon volgens deze beveiligingsman niet. Maar we mochten er toch uit. Zat er toch een lek in de beveiliging volgens ons.

Na een kleine drie kwartier zaten we al aan de koffie in een hotel in Dundee vlakbij de Tay Road Bridge die wij over moesten.

Hier was het wel goed geregeld. We gingen met de lift naar boven en kwamen bij het fietspad uit. Het fietspad liep tussen de wegen dus dat was wel fijn. Aan weerskanten twee banen voor de auto’s.

Het was wel veel lawaai, maar daarna kwamen we weer in de rust terecht.

We reden zeker 15 kilometer door een bos, daar was het zo rustig, je hoorde alleen het gefluit van de vogels.

In Craigrothie hebben we de lunch verorberd op een bankje.

Daarna hebben we in Freuchie boodschappen gedaan en koffie en thee gedronken.

Het was de bedoeling dat we tot Falkland zouden fietsen maar daar waren we al om 14.00 uur. We konden nog een kleine 20 kilometer verder fietsen naar Kinross daar hadden ze namelijk ook een camping, zo gezegd zo gedaan.

Er zaten wel diverse klimmetjes in maar daar draaien we onze hand niet meer voor om.

Toen we in Kinross aankwamen zochten we eerst een restaurantje op om te gaan eten. Voordat we dat deden zagen we een fietsenwinkel die open was. Daar heb ik een nieuwe helm gekocht, want de mijne was bijna in zijn geheel doorgebroken.

Tevens vonden wij een Chinees restaurant, die zitten ook werkelijk overal. Daar lekker getafeld.

Stukje terug gefietst naar de camping. Tentje opgezet en gaan douchen. Het douchen zat niet in de prijs inbegrepen en koste 50 pence voor 8 minuten.

Volgens Jan en mij was het vandaag een hele rustige route, beetje klimmen maar ja je bent tenslotte in Schotland nietwaar.

We hebben deze dag zeker 10 minuten regen gehad, regenpak even aangehad.

Nadat we het uit hadden gedaan begon het na een klein half uurtje een beetje te regenen die overging in hagel. Ik gokte erop dat het maar even duurde en dat klopte gelukkig wel. We zaten net in  een beklimming en ik had geen zin om mijn ritme te verstoren.

Jan had onderweg zijn jas wel aangedaan maar toen hij weer bij mij was deed hij die ook maar uit. Het was toch weer droog en niet zo koud.

 

Vrijdag 24 juni           Kinross – Musselburgh          73 km              45 mile

Vertrek           aankomst        weer                graden

07.45               16.30               droog/zonnig      15

We vertrokken om 07.45 uur vol goede moed aan onze dag. De zon scheen al lekker.

En belangrijk: weer geen klimmetje in het begin.

Maar 6 kilometer verderop kregen we toch een klim of 4 a 5, daarna ging het op en af. Het was goed te doen.

Bij Inverkeithing koffie met taart op en daarna was het gedaan met de rust.

We gingen de Forth Road Bridge over. Aan de andere kant van de brug lag Edinburgh.

In Edinburgh hebben we eerst maar eens een grote hamburger genomen met een cola. De stad uitgefietst wat een drukte daar.

Na een paar kilometer werd het weer wat rustiger en fietsten we weer verder richting Musselburgh waar we zouden kamperen.

Maar voordat we daar waren kwamen we bij treinstation Brunstane daar moesten we via een brug over het spoor, dus te voet over een trap. Nu waren het grote treden dus was goed te doen.

In Musselburgh hebben we een camping genomen voor twee nachten. Zaterdag 25 juni hebben we een rustdag en gaan we lekker naar Edinburgh.

Tent opgezet. Ik voelde de hele tijd wat aan mijn achterwiel. Bleek er een slag in mijn band te zitten. Gelukkig niet in mijn wiel. Ik had een reservebuitenband bij, die ik er maar opgedaan heb. Tevens de achterremblokjes vernieuwd. De band met de slag toch maar opgevouwen en terug in de fietstas gedaan je weet maar nooit. Daarna gaan douchen. Jan ging vragen of er in het dorp een restaurantje was. Er was er een in Musselburgh daar zijn we naar toe gefietst. Lekker fish en chips gegeten en daarna nog een ijsje. Wij bestelden ijs, toen kwam de bediende met ijsklontjes aangezet het was gratis zei hij. Nee, dat bedoelen we niet, zei Jan, we willen ijs van de kaart bestellen om op te eten. Kwam hij even later terug met een ijsje en twee lepels. Nee, zei Jan we willen allebei een ijsje. Hij bracht er nog een bij. De vrouw van het restaurant vertelde ons dat het haar jongste zoon was en die moest nog veel leren. Het was een leuke goochemerd vonden wij

De wegen in Schotland zijn overal slecht of heel slecht. Gaten, putten te diep slecht geasfalteerd. Zowel in de dorpen als in de grote steden.

 

 

Zaterdag 25 juni         Musselburgh – Edinburgh      8 km gelopen              5 mile

Vertrek           aankomst        weer                graden

09.00               18.00           droog/regen            15

We stonden deze dag pas om 08.00 uur op, het was tenslotte een rustdag.

We namen de bus van 09.00 uur lijn 26 om naar Edinburgh te gaan. Deze bus stopte onderaan de berg bij de camping.

Het was toch nog 45 minuten reizen met de bus voordat we in de Prinsesstraat van Edinburgh uitstapten.

Op dit tijdstip was het nog niet zo druk. Het was de bedoeling dat we de Royal Mile zouden lopen en het kasteel zouden bezoeken. Waarschijnlijk de oudste straat van Edinburgh, The Royal Mile verbindt Edinburgh Kasteel  met het Paleis van Holyrood en daar tussen liggen diverse monumentale gebouwen.

Maar eerst gingen we wat drinken en een beetje geld pinnen, want het is Schots geld wat uit de pinautomaat komt en men kan daar in Engeland niet mee betalen.

We liepen naar boven om aan de Royal Mile te gaan beginnen. Maar alles was afgezet en daar stonden vele mensen achter de dranghekken. Jan vroeg aan een agent wat er te doen was. Er zou een militaire parade voorbij komen. Die ging precies over de Royal Mile. Dit buitenkansje wilde wij wel mee maken.De parade was nog niet gestart, dus we begonnen zovast de Royal Mile naar beneden te volgen. Toen de parade begon bleven we een tijdje aan de kant staan, zodat we van het hele gebeuren konden genieten en foto’s konden maken.

Er liepen diverse Schotse doedelzak-bands mee en ook gewone militaire fanfares; ook liepen er veel oud-militairen mee die toch veel applaus kregen.

Het was ontzettend druk langs de route veel mensen stonden met de Schotse vlag te zwaaien.

Toen de parade was afgelopen kwamen er ineens uit het niets negen straaljagers overvliegen met drie kleuren rook achter zich.

Toen het was afgelopen zijn we eerst maar eens wat gaan drinken, zodat de grootste drukte daarna weg was.

We liepen de Royal Mile verder naar beneden. Bij het Schotse parlement aangekomen stonden daar ontzettend veel agenten en beveiligingsbeambten. Het bleek dat Prins Charles er binnen was. We liepen een stukje verder en toen bleek hij op het plein van Paleis of Holyrood te lopen. We waren net te laat om hem te zien. Jammer. We waren nu aan het einde gekomen van de Royal Mile, dus begonnen we nu de Royal Mile terug omhoog te lopen.

Halverwege zijn we een eettentje Worlds End binnen gegaan daar hebben we haggis gegeten.

Haggis is een schapenmaag of runderdarm, gevuld met stukjes  hart, long, lever, niervet en havermout. Naar smaak kan een gesnipperd uitje toegevoegd worden, en  peper , zout , nootmuskaat en foelie.

We gingen hierna weer op pad naar het kasteel wat helemaal boven ligt aan het eind van de Royal Mile. Tussendoor nog diverse oude gebouwen van binnen en buiten bekeken.

We besloten om het kasteel niet te gaan bezichtigen van binnen, want het was inmiddels al 16.00 uur. De tijd zou te kort zijn om het kasteel helemaal goed te kunnen bezichtigen.

Het is een goed excuus om nog eens terug te gaan naar Edinburgh met Mieke om het kasteel te gaan bezoeken maar dan niet met de fiets.

Wel zijn we naar het kasteel gegaan en hebben daar in het winkeltje diverse kaarten en postzegels gekocht en nog diverse souvenirs onderweg gekocht voor het thuisfront.

Het was gaan regenen. Dat was niet zo erg, want we wilden de bus terug nemen om naar de camping te gaan.

Onderweg zijn we nog uitgestapt om bij de Lidl boodschappen te doen voor morgen. Jan heeft bij de Lidl nog heerlijke worstjes gekocht, soort bierworstjes, er zaten er 8 in een verpakking volgens mij.

Daar heeft Jan elke keer als we een Lidl tegen kwamen twee verpakkingen van gekocht zodat we niets tekort kwamen.

Dit was een hele fijne, gezellige en mooie rustdag. Met als toetje de Militaire Parade.

 

Over Schotland

Schotten zijn vriendelijk, zelfs zeer vriendelijk. Als je even op de kaart staat te kijken zijn ze zeer behulpzaam om je de weg te wijzen.

Vragen gelijk waar je vandaan komt en waar je naar toe gaat.

Wegen zijn absoluut slecht tot zeer slecht zeker voor de fietsers. Maar ja, de Schotten zelf fietsen niet zo veel en fietsers hebben daar weinig rechten. De auto heeft bijna altijd voorrang.

Er liggen veel dode dieren langs de kant van de weg, zoals konijnen, vossen, fazanten en egels.

Het landschap is zeer mooi en variabel. In de steden vielen de tuinen van de woningen tegen, zowel de voortuin als de achtertuin lag soms vol met rotzooi.

Eten is op de route goed te verkrijgen. Er is zelfs een Lidl en Aldi in de grotere steden

Er zijn ook voldoende restaurantjes voor avondeten.

 

Dinsdag 28 juni          Belford – Seaton Sluice         108 km            68 mile

Vertrek           aankomst        weer                graden

07.45               16.00               droog                  18

We vertokken om 07.45 uur vanaf de camping in Belford.

Er was een klimmetje om op de route te komen maar dat wisten we.

Maar dat we 7 kilometer moesten klimmen wisten we niet. Maar zo waren de benen weer in orde voor de gehele dag.

In Seahouses een lekker bakkie gedaan.

Daarna gauw door gefietst naar Craster  daar weer koffie en thee gedronken maar nu met iets lekkers erbij.

We hadden de wind in de rug, dat is wel heel lekker fietsen.

In Amble onze lunch opgegeten.

Vanaf hier zou de route vlakker worden, volgens diverse mensen.

Diverse malen langs de kust gefietst op rustige fietspaden soms met wat grind.

Ter hoogte van Lynemouth kwamen we de drie Engelse mannen van gisteren weer tegen.

Men vertelde dat de man van 75 jaar gisteren gevallen was. Zijn hele rug was kapot, hand in het verband maar hij fietste nog wel.

Als je zag hoe de twee jongere fietsten, dan kon het ook niet anders. Ze fietsten alsof het een wedstrijd was. De oude man volgde op afstand, dan stonden de twee te wachten en als de oude man er weer was fietsten ze weer verder. Sommige keren als het te steil was moest de oude man van de fiets af en verder wandelen. Het was volgens ons veel afzien voor die oude man.

Het was de bedoeling dat we tot Lynemouth zouden fietsen maar het ging zo goed, windje in de rug, af en toe een zonnetje en een vlakke rit, dus besloten we tot Seaton Sluice te fietsen en daar een B&B te nemen, want daar was geen camping in de buurt.

In Lynemouth hebben we nog een heerlijk ijsje op.

Ter hoogte van Blyth hebben we een lekker appeltje gegeten.

We kwamen om 16.00 uur aan in Seaton Sluice en op de route een B&B genomen.

We zaten ongeveer 30 kilometer vanNew –Castle af.

Fietsen konden in een heel klein schuurtje, maar ze stonden achter slot en grendel en onder bewaking van twee honden en een camera en ze stonden op slot.

We sliepen in Waterford Arms gebouwd in 1890.

Eerst maar eens wat gedronken. Rond de klok van 18.00 uur aan tafel geschoven voor het diner. Soepje vooraf, broccoliesoep, varkensvlees, friet en groenten.

Hier had men schepen, schoenen, tassen en dergelijke allemaal van hout, mooie kunst.

Na het diner gedoucht en bij de tv rond gehangen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Woensdag 29 juni      Seaton Sluice – Stockton On Tees    95 km              60 mile

Vertrek           aankomst        weer                graden

08.00               16.30               droog/regen        20

Na een goed Engels ontbijt vertrokken we richting Stockton – On – Tees.

We waren rond 09.00 uur ter hoogte van het voetveer van South Shields, deze ferry bracht ons over de rivier de Tyne naar de overkant . We lieten New – Castle rechts van ons liggen.

De route zou vrij vlak zijn dus we konden het rustig aan doen.

Ter hoogte van Sunderland een bakje gedaan. Gingen weer verder, het was wel een beetje zoeken maar dat is het telkens weer in een beetje grotere stad. Of er zijn bordjes weg of hangen de verkeerde kant uit. Maar we komen we er altijd wel uit.

We fietsten een stuk langs de kust op fietspaden die meer weg hadden van een cakewalk van de kermis dan van een fietspad, zo hobbelig.

We fietsten een hele tijd op een oude spoorlijn. Dit was meestal met fijn gravel bestrooid en als je omhoog moest lag er meestal grove grind bij. Dit was om meer grip te krijgen maar dat was wel zwaarder fietsen.

Vanaf Ryhope tot Wyngard Woodland Park was het een oud treinspoor. Bij het laatste was een station daar hebben we taart met koffie en thee op.

Vanaf deze plaats ging het mis. We reden het terrein af, weg overgestoken en omhoog geklommen, bospad gevolgd, daarna moesten we met de fiets aan de hand naar beneden lopen, fietsen ging echt niet zo steil was het, daarna kwamen we de weg weer op. Hier hebben we de weg gevraagd, men wees ons naar de hoofdweg, dat was niet de bedoeling. Dus weer gevraagd en die stuurde ons naar het punt waar we eerder vertrokken waren.

Dus reden we terug dezelfde heuvel weer op en nu een andere weg gevolgd, en toch kwamen we  weer op het zelfde punt uit. Daar reden toevallig twee fietsers, daar vroeg Jan de weg aan . Die wezen ons naar Carlton, die moesten we blijven volgen daar zouden we op een gegeven ogenblik weer de route tegenkomen. Inderdaad na een kleine 7 kilometer kwamen we de route weer tegen. Goede uitleg van die jongens.

In Stockton – On – Tees even de weg gevraagd naar de camping want er stonden geen bordjes die naar een camping verwezen.

Wederom goede uitleg en om ongeveer 16.30 uur kwamen we aan op camping White Water Park.  De camping beheerder vertelde wel dat de ingang van de tent naar de weg moest staan. Wij hebben een tent met twee ingangen dus die staat altijd goed.

Tentje opgezet en naar het restaurant naast de camping gegaan om wat te gaan eten. Soep vooraf, ik Chili concarne en Jan friet met hamburger en allebei een ijsje toe.

Toen we van het eten terug kwamen stond er een Duitser naast ons die fietste de gehele North Sea Cycle Route alleen, knap hoor. Hij was bijna drie maanden onderweg.

Toen de douche in. Toen ik klaar was met douchen was het gaan regenen. Het viel er mals uit. Jan ging douchen en kwam nat terug het was nog harder gaan regenen.

Het was vandaag een vrij rustige vlakke route behalve op het laatst, daar had Jan zijn hoogte verschillen zo gemist, vandaar dat we die heuvels op het laatst twee keer beklommen hebben.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Donderdag 30 juni     Stockton On Tees – Fylingthorpe      87km               54 mile

Vertrek           aankomst        weer                graden

08.00               16.30               droog                 16

De tent was nat, maar het weer was droog.

Om 07.35 zaten we aan het ontbijt in het restaurant waar we gisteravond ook hadden gegeten.

Was wel lekker makkelijk, je kon pakken wat je wilde hebben..

Na het ontbijt stapten we weer op de fiets. De route stond verkeerd aangegeven dus was het weer even zoeken tot we goed zaten.

Ter hoogte van Cowbar zouden we de grote weg minsten over 15 kilometer moeten volgen. Dit was bij ons bekend. We konden ook een andere route volgen route 52 maar daar zaten klimmen in van 15 tot 25 procent. Dit deden we dus niet.

Achteraf hebben we van de 87 kilometer zeker ook 65 kilometer mogen klimmen alleen niet zo steil maar wel veel.

In Red Car eerst maar eens de inwendige mens bijgevuld met koffie, thee en wat lekkers.

Bij Brotton moesten we een grindpad op dat zo steil was dat het te voet met de fiets aan de hand bijna niet te doen was. Tot overmaat van ramp begon het nog te regenen ook, dat kon er ook nog wel bij.

Toen kregen we een afdaling van 25 procent en kwamen in het dorpje Staithes aan. Dit was tot nu toe het mooiste dorpje wat we gezien hadden. Lag in een mooie baai, echt schitterend.

Daar hebben we geluncht en een praatje gemaakt met diverse mensen. Regenpakken uitgedaan, want het was weer droog, dat duurde in totaal twintig minuten. Na het middagmaal gingen we weer verder.

De zeer steile afdaling die we hadden gehad om het dorp in te komen, moesten we aan de andere kant weer omhoog. Allebei te voet gegaan, want 25 procent is een beetje teveel van het goede.

Even verderop begon de grote weg A174 tot Whitby. Het viel reuze mee met de drukte en het was in ieder geval goed te doen.

In Whitby boodschappen gedaan voor vanavond en morgen. Vanaf Whitby gingen we weer een oud spoorlijntje op met sintels.

In het zicht van het eindpunt deze dag brak bij mij de rechterkant van mijn tassenhouder los. Dit was de tweede keer nu op een ander punt. Wederom met een tie-rep vastgezet.

We fietsten voorbij Robin Hood Bay, dat plaatsje lag ook weer schitterend aan zee.

Vlakbij de camping lag een man op de grond en zijn vrouw stond erbij. Ze waren gevallen met de tandem, mevrouw had de ambulance al gebeld . Meneer had zijn enkel gebroken. We konden niets doen zei de vrouw. We konden volgens haar weer verder fietsen.

In Fylingthorpe de camping Middlewood Farm Holiday Park opgezocht. Dat was niet zo moeilijk. Eerst de tent opgezet en daarna lekker gaan eten. Jan had een salade, pudding, stokbrood en worst ingeslagen dus dat ging er wel in.

Na het douchen nog wat buiten op de bank rond gehangen. Jan ging nog wat cola halen achter de camping. Kwam terug met een frietje en cola, dat konden wij wel hebben zei hij.

 

 

 

 

 

 

 

 

Vrijdag 1 juli              Fylingthorpe – Beverley        112 km            70 mile

Vertrek           aankomst        weer                graden

07.45               17.00               veel zon              20

We zaten om 07.45 uur weer op onze stalen ros.

De eerste 7 kilometer was klimmen maar dat is goed voor onze beenspieren. Het was op een oud spoor met sintels en keien. Dit duurde tot Scarborough daar hebben we wat gedronken en lekkers gegeten. Op de spoorlijn naar Scarborough kwamen we een man en vrouw tegen met wel veertig jachthonden. We stonden ineens midden tussen al die honden. Ze deden niets alleen maar aan onze tassen snuffelen.

Net voor Hunmanby kregen we een klim van 1200 meter van 16 procent.

We kwamen aan in Hunmanby daar stonden wel 5 bordjes met route 1 erop. We reden wel drie keer de verkeerde kant op. Was telkens weer terug fietsen maar tevens ook klimmen. Zo kom je dus aan je kilometers. Toch de route weer gevonden door onze eigen intuïtie te volgen.

Net na Hunmanby eerst maar eens even gegeten. We fietsten richting Grindale daar konden we een stukje route afsnijden, zei Jan, dat was dan ter compensatie vanwege de extra kilometers bij het zoeken in Hunmanby.

Vanaf hier was de route vrij gemakkelijk We zouden tot Driffeld gaan maar daar waren we om 14.00 uur. We zouden verder fietsen naar Beverley. Daar kwamen we om 17.00 uur aan. Langs toeristenbureau gegaan voor een B&B. Ze moesten goed zoeken, want er waren dit weekend paardenraces en alles zat bijna allemaal vol. Gelukkig voor ons vonden ze er nog een in het dorp. Het kostte wel 80 pond maar je moet toch wat. Er stonden nog twee fietsers achter ons die moesten 8 kilometer verderop een B&B nemen.

We werden hartelijk ontvangen door mevrouw des huizes. Ze was zo blij dat ze ons zag. Ik zei tegen Jan dan is er toch nog iemand blij.

Na het installeren en douchen zijn we naar het centrum gelopen en hebben in een Italiaans restaurant gegeten.

Er ontbraken wederom diverse bordjes, of route 1 had een hele andere naam. Het is soms wel verwarrend maar we komen er telkens wel weer aan uit.

Hele rustige route gehad vandaag op dat hele kleine klimmetje na dan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zaterdag 2 juli                        Beverley – Market Rasen       80 km              50 mile

Vertrek           aankomst        weer                graden

08.00               16.30               zon                     21

Om 07.30 uur zaten we weer aan een Engels ontbijtje. Afscheid genomen van mevrouw des huizes. We zaten zo weer op de route een doorsteek genomen naar de Humber Bridge om de Humber rivier over te steken. Hier lieten we Kingston Upon Hull links van ons liggen.

In Barton gestopt om wat drinken en te eten. Niet voordat we een fietsenwinkel zijn binnen gegaan om wat tie-reps te vragen. We kregen er een twintig tal mee en ze wilden er niets voor hebben, wat een service.

We reden allebei in korte broek, korte mouwen en zonnebril op. Het leek wel een tochtje in Limburg, zoveel klimmetjes.

We hebben hoe toepasselijk cola gedronken in Great Limber.

Ergens onderweg ook nog wat gegeten.

Toen kwamen we een camping tegen in Market Rasen die besloten we te nemen. Dat was tot nu toe de duurste van allemaal 12 pond per persoon. Camping Walesby Grange.

Jan ging de was doen, ik heb de tent opgezet. Ook hebben we de fietsen nagekeken en de ketting geolied.

Na dit alles gedaan te hebben zijn we naar het dorp gefietst en hebben we een lekkere grote vette Fish en chips met mayonaise op.

Brood en puddinkje gekocht voor morgen.

Weer bij de camping aangekomen, de was opgevouwen en in de tassen gedaan.

Wederom een hele rustige dag met af en toe een wasbordje en een klimmetje tussendoor.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zondag 3 juli              Market Rasen – Fleet Hargate           125 km            78 mile

Vertrek           aankomst        weer                graden

07.45               17.00               zon                     23

We begonnen deze dag om 07.45 uur ondanks dat het zondag was.

We fietsten Marker Rasen uit een keer linksaf en we zaten weer op de route.

De meeste tijd reden we op een oud spoor wat geasfalteerd was langs riviertjes en kanaaltjes.

Kwamen deze dag bijna geen verkeer tegen. Het leek wel een autoloze zondag en dat is wel lekker fietsen zo.

In Lincoln een bakje gedaan, daar heel even naar de route gezocht.

Het was een zeer vlakke etappe met af en toe een speldenprikje.

Na Boston zouden we ergens gaan lunchen ter hoogte van de Langrich brug. Ik zei tegen Jan daar heb ik een mooi bankje voor ons gereserveerd. Kwamen we bij de brug aan stond er geen bankje. Jan zei He Jack waar is dat bankje nou. Ik zei dat staat aan de overkant van de brug. Fietsen de brug over stond er toch een bankje. Jan was hem voorbij gefietst. Dus ik riep Jan terug. Hij zei dat heb jij geweten volgens mij heb jij dit via internet opgezocht. Het was wel een mooi bankje aan de rivier. Er lagen allemaal woonboten langs de kade. Gaat er een luik open van een van de boten zegt de man het is een lovely day. Dit konden wij alleen maar beamen. Wij fietsten in korte broek, korte mouw en zonnebril op wat wil je nog meer.

Na het middagmaal was het nog ongeveer 30 kilometer fietsen.

Onderweg nog een appeltaart met ijs verorbert, heerlijk.

We kwamen om 17.00 uur aan in Fleet Hargate op camping Delph Bank Caravan Park.

Vooraan de weg stond een bord dat ze geen tenten aannamen. Wij gingen het toch maar vragen. Ze hadden liever geen tenten en toch waren we welkom op de camping.

Het was een hele mooie rustige camping. Tentje opgezet en snel naar de Chinees een paar minuten verderop. Heerlijk gegeten het was er wel druk. Dat kwam waarschijnlijk door dat er een lopend buffet was op dit tijdstip.

We hadden op ons gemak toch maar 125 kilometer gefietst. Was heel vlak, weinig verkeer, weinig wind en veel op oude treinsporen waar geen wagens komen. Dit was een opschietertje.

We hebben zeker 500 meter op nieuw asfalt gefietst, het leek wel of het speciaal voor ons was aangelegd. Meestal zit het asfalt vol gaten en scheuren.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Maandag 4 juli           Fleet Hargate – Burnham Market      110 km            68 mile

Vertrek           aankomst        weer                graden

07.50               16.00               zon                      22

We vertrokken vanaf de camping rechtsaf en we zaten gelijk op de route. We fietsten weer in zomer tenue.

Tot Wisbech  was het een rustige route. We gingen wat drinken en daarna gingen we weer verder. Maar dat ging niet zomaar, we volgden de route maar op een gegeven moment was die in het niets verdwenen. De weg gevraagd op zeker moment de route bordjes weer gevonden en toen bleek dat we een rondje hadden gefietst, want we kwamen weer bij de zelfde kerk uit.

Nu wisten we in ieder geval hoe we wel moesten fietsen. Dit gebeurde ons nog wel tweemaal dat we de route opeens kwijt waren.

De laatste twee kaarten van de North Sea Cycle Route waren dan ook al van 1998 dus een beetje gedateerd.

Maar met een goede kaartlezer zoals Jan kwamen we er meestal wel uit.

Tijdens deze route hadden we veel last van kleine vliegjes. Vooral als je stil stond zat je zo helemaal onder.

Diverse malen koffie en lekkers genuttigd. Het was een vrij rustige route.

Vanaf 14.00 uur tot 16.00 uur in totaal 22 klimmetjes gehad. Ze waren niet hoog en goed te doen.

We arriveerden in Burnham Market daar zouden we een B&B nemen. Jan ging in een hotel vragen of we daar terecht konden die zaten helemaal vol. Maar hij kreeg wel diverse telefoonnummers mee.

We kwamen bij de Nelson Inn uit daar was wel plek. We kregen een mooi huisje toe gewezen. In het zuiden van Engeland weet men wel van de prijzen wat betreft B&B. In het noorden en Schotland zijn de prijzen schappelijker.

Om 18.00 uur konden we in de Nelson Inn gaan eten. Lekkere varkensworstjes met puree en friet gegeten.

Lekker gedoucht en op bed een beetje tv liggen kijken.

 

Dinsdag 5 juli             Burnham Market – Loddon   105 km            65 mile

Vertrek           aankomst        weer                graden

08.15               17.00                 zon                    23

Nog voor het Engels ontbijt heeft Jan Stena Line gebeld om de ferry van Harwich naar Hoek van Holland te reserveren voor woensdagavond.

De ferry zou om 23.15 uur vertrekken vanuit Harwich en om 07.45 uur aankomen in Hoek van Holland. Dat was in ieder geval al geregeld.

We vertrokken vandaag om 08.30 uur . Het Engels ontbijt was pas om 08.00 uur klaar.

Rond de klok van 10.00 uur zagen wij veel oudere dames langs de kant van de weg lopen.

We kwamen bij een kapel uit en daar bleken de dames allemaal heen te gaan. Het dorp Little Walsingham is befaamd om haar religieuze heiligdommen ter ere van de Maagd Maria en als een belangrijk pelgrimsoord.

Het was klein Nazareth in Little Walsingham. Een pelgrimsdag voor dames, want er waren maar een paar heren aanwezig. Ze hadden wel heel veel geluk het was heel goed weer. Met diverse dames een praatje gemaakt.

Natuurlijk wat gedronken daarna weer verder gefietst. Even verderop stonden er wel 8 bussen met pelgrims.

Tijdens het fietsen heeft Jan nog boodschappen gedaan voor de lunch, kaas, pudding, broodjes.

In de ochtend waren het 35 klimmetjes.

Ter hoogte van Reepham gingen we lunchen. Toen ik aan de pudding begon smaakte het wel raar. Wat bleek nu het geval, het was geen pudding maar slagroom die Jan gekocht had.

Jan zei er staat toch een aardbei op, is het dan geen aardbeienyogert? Ik vertelde Jan, er staat een aardbei op en wat daar over heen gaat is de slagroom. Dat was lachen.

Na de lunch wachtte ons nog een verrassing. We fietsten zeker 20 kilometer over een oud spoor wat tot Norwich naar beneden liep.

In Norwich van al deze inspanning een ijsje met cola op. En ook daar was het even zoeken naar de route.

Het was de bedoeling dat we tot Loddon zouden fietsen. Jan kreeg 15 kilometer voor Loddon een sisser. Zijn achterband liep langzaam leeg. Het was in het begin van de beklimming. Jan zei ik ben niet moe hoor. Het is mijn fiets die zo moe is. Fietstassen eraf, fiets op zijn kop en een ander binnenbandje erin. Handjes schoongemaakt en weer verder gegaan.

Om 17.00 uur waren we in Loddon daar ging Jan in een restaurant vragen of er een B&B was in het dorp. Dit bleek het geval te zijn, echter de mensen van B&B waren niet thuis. Er stond wel een telefoonnummer achter het raam. Dat heeft Jan gebeld en ze zouden er om 18.30 uur zijn.

Dat gaf ons mooi de gelegenheid om wat te gaan eten in restaurant het Witte Paard.

Daar hebben we heerlijke friet met vis en groenten op.

Om 18.50 uur kwamen de mensen van B&B. Na de fietsen weggezet te hebben en ons geïnstalleerd te hebben, zijn we gaan douchen .

We gingen vroeg naar bed, want morgen zouden we om 06.00 uur al vertrekken.

 

 

Woensdag 6 juli                     Loddon – Harwich                120 km            75 mile

Vertrek           aankomst        weer                graden

06.00               17.30               regen/zon            20

Om 06.00 uur zaten we al op de fiets. Dit deden we omdat we het pontje van Felixstowe naar Harwich moesten halen.

De laatste pont zou om 16.35 uur vertrekken. Je weet tenslotte nooit wat er zich voor kan doen. Helaas begonnen we met regen. Dus regenpakken aan.

In Beccels hebben we eerst de portemonnee bijgevuld, de pont moest ook nog betaald worden. Daarna heeft Jan bij de bakker broodjes, koffie en thee gehaald. Hier deden we de regenjassen uit, want het was inmiddels droog geworden.

Het was weer een dag met vele klimmetjes maar het was heel rustig op de weggetjes, maar af en toe een auto.

In Framlingham een foto gemaakt van een mooi kasteel.

De trip ging voortvarend geen bordjes verkeerd of zo. Diverse malen gestopt om wat te drinken. Ter hoogte van Waldringfield was de weg afgesloten door de politie. Er was een stroomkabel gebroken, maar wij als twee eenzame fietsers mochten doorrijden.

Het avontuur begon pas echt in Felixstowe. Het was al een gezoek om Landguard Fort te vinden. Daar zou de voetveerpont vertrekken. Eenmaal gevonden bleek deze niet te varen in verband met de te harde wind. Er was een man die zei dat het ongeveer 60 kilometer omrijden was. Jan vroeg of er ook taxibusjes reden. Dit moesten wij maar in het frietkotje gaan vragen. We hadden net 120 kilometer in onze benen zitten.

Zo gezegd zo gedaan. De vrouw van het frietkotje belde direct de taxi op maar die hadden geen busjes waar twee fietsen in konden. Ze vertelde wel dat we voldoende tijd hadden om de trein te nemen, de fietsen mochten gewoon mee de trein in. Zij vertelde waar het station was en waar wij moesten overstappen. Men doet veel moeite om je toch te kunnen helpen. Eenmaal bij het stationnetje aangekomen bleek er een boemeltreintje te gaan naar Ipswich. In de trein kaartjes gekocht en uit laten leggen waar we allemaal moesten overstappen om in Harwich te komen.

We moesten eerst naar Ipswich gaan dan overstappen om naar Manningtree te gaan en dan weer overstappen om naar Harwich International te gaan. Dit alles ging vrij vlot, want we waren om 17.30 uur op plaats van bestemming. We kwamen vlakbij de terminal uit van Stena Line.

Eerst hebben we wat gegeten. Daarna ging Jan naar de balie van Stena Line en zei dat hij geboekt had en of het mogelijk was om de tickets te betalen. Ja, hoor zei de vrouw achter de balie. Dat was ook al weer geregeld. We waren klaar voor de terugreis naar Nederland.

We konden pas om 20.45 uur op de ferry terecht dus tot die tijd in de wachtruimte rond gehangen.

Al met al was het een zeer enerverende dag geworden maar het was toch allemaal goed gekomen door het doortastende optreden van Jan.

We mochten precies om 20.45 uur de boot op. We liepen gelijk door naar onze hut. We zaten op dek 11 hut 142 dus wij gingen te voet naar boven ook al was er een lift. Spullen neergelegd en linea recta naar het restaurant gegaan, want nu was er nog geen sprake van drukte.

Lekker gegeten en daarna douchen. De horloges al op Nederlandse tijd gezet en toen was het ineens 23.30 uur voordat we op bed lagen. Dat was vrij laat, voor ons heel laat zelfs.

 

Donderdag 7 juli                    Hoek van Holland – Breda    100km             62 mile

Vertrek           aankomst        weer                graden

08.00               15.05               zon                      21

Om 06.15 uur opgestaan. Het ontbijtbuffet was vanaf 06.30 uur. We hebben een overheerlijk ontbijt op de boot Hollandica van Stena Line.

Om goed 08.00 uur reden we van de boot af even langs de douane en we waren weer op pad.

Dit was onze laatste fietsdag van een zeer mooie en leuke fietstocht vanaf Schotland naar Nederland.

De reis liep voorspoedig tot we in Heerjansdam het pontje wilden nemen. Dit ging pas veel later varen dan dat wij wilden. Dus reden we weer verder.

Tussen Barendrecht en Zwijndrecht even bij de trein gekeken of we mee konden maar er konden geen twee fietsen mee in de trein (geintje).

Even verderop weer een pontje willen nemen, maar dit ging pas om 12.30 uur varen. Het was pas 11.45 uur dus ook daar bleven wij niet op wachten. Het was wat met die pontjes de afgelopen twee dagen.

Een paar minuten later zei ik tegen Jan dat ik waarschijnlijk een slag in mijn wiel had. Jan ging achter mij fietsen en zag dat ik een halve zachte band had. Dat betekende tassen eraf, fiets op zijn kop, nieuw binnenbandje erin en weer verder. Het is nooit de voorband die lek is altijd de achterband, dat is ook raar.

Even verderop was een snackbar, daar hebben wij een broodje gezond op

We zijn via Hoek van Holland , Maassluis, Vlaardingen, Hoogvliet, Zwijndrecht, Dordrecht, Zevenbergschen Hoek, Prinsenbeek naar mijn huis in Princenhage gefietst.

Bij de Elsakker  bij Prinsenbeek hebben we nog wat gedronken op de goede afloop van onze fietstocht.

We kwamen  rond de klok van 15.00 uur aan. We werden verwelkomd door onze wederhelften, Els en Mieke.

Jan heeft rond 17.00 uur chinees gehaald. Na het eten zijn Jan en Els naar huis gefietst.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De gehele reis is ondanks diverse kleine voorvalletjes o.a. met de fiets gevallen, 3 lekke banden, kapotte voortasdrager, heel goed verlopen.

Heel veel leuke dingen meegemaakt, weinig regen gehad, alles bij elkaar 4 halve dagen.

In totaal 2300 kilometer gefietst in 136.4 uur

 

Over Engeland

Dit land is dichter bevolkt dan Schotland.

De wegen zijn net zo slecht als in Schotland.

Mensen zijn ook zeer vriendelijk. Helpen je meteen met alles wat in hun mogelijkheden ligt.

Wederom veel dode dieren langs de wegen zoals; konijnen, roofvogels en duiven.

Fietsers hebben hier ook weinig rechten, de auto’s hebben bijna altijd voorrang op de fietser.

De tuinen zijn in het zuiden van Engeland mooier en opgeruimder.

Het is een ander landschap dan in Schotland maar zeker niet minder mooi.       Schotland en Engeland zijn een land, Groot-Brittannië