de reis kan beginnen
Rome 13-05-2008 T/M 18-05-2008
Dinsdag 13 mei Breda-Roermond 150 km
Vertrek aankomst totaaltijd weer graden
07.00 17.15 9.15 zon 25
06.30 uur, Jan, Els, Karel, Ingrid en Mieke waren er om mij veel succes toe te wensen en om mij uit te zwaaien.
Klokslag 07.00 uur vertrok ik. Was om 07.05 uur weer terug, pet en handschoenen vergeten, hoezo zenuwachtig.
De reis liep verder voorspoedig. Rond 08.00 uur kwam ik een fietser tegen die mij staande hield om te vragen waar ik naar toe ging. Ik vertelde hem dat het de bedoeling was dat ik naar Rome ging.
Hij deed het Rondje Nederland fietsen. Dat is ongeveer 1400 kilometer. Wij wenste elkaar succes toe en gingen ieder zijn eigen weg weer verder.
Veel kilometers wind tegen maar daar stond tegenover dat het weer verder geweldig was, veel zon.
Rond de klok van 17.15 uur arriveerde ik op het eerste logeeradres te Roermond. Ik sliep bij mensen van de Stichting Vrienden op de Fiets, bij Petra en Sjen Jansen.
Ik werd heel hartelijk ontvangen met een lekker glas fris, we gingen lekker buiten zitten.
Deze mensen waren al eens in Rome geweest en vertelde dat het heel erg mooi was, vooral de binnen kanten van de kerk.
Lekker gedoucht en even terug naar het centrum gefietst om wat te eten. Op verzoek van de gastheer in het Roerpotje gaan eten. Heerlijk gegeten en daarna weer terug. Weer een glas fris aangeboden gekregen en lekker buiten zitten keuvelen.
Het belangrijkste monument in Roermond is de Munsterkerk.
Rond 22.15 uur naar bed gegaan.
grenspaal te Gorp Belgie
Munsterkerk te Roermond
Woensdag 14 mei Roermond- Euskirchen 120 km totaal 270 km
Vertrek aankomst totaaltijd weer graden
08.00 20.00 12.00 zon 24
Lekker geslapen, ontbijtje genoten met eitje en weer op pad rond de klok van 08.00 uur zat ik weer in het zadel.
Het begon weer goed., veel zon en wind tegen.
Op een gegeven ogenblik kon je kiezen tussen grindpaden of asfalt. De grindpaden waren autovrij.
Ik koos voor de heerlijke autovrije route. Wat een rust bleek dat te zijn, zeker 60 kilometer langs de rivier de Rur gefietst zonder uitlaatgassen.
Er was wel een steentje tussen de tandwielen gekomen, nu kon ik niet meer in versnelling vier en drie, dus dat was niet zo makkelijk, want in de bergen heb je die echt wel nodig.
In de middag toen ik was afgestapt verdraaide ik mijn knie dat deed ontzettend pijn. Eerst wat gegeten en toen langzaam weer gaan fietsen. Het voelde niet echt goed, hoop maar dat het beter gaat de komende tijd.
In Euskirchen vroeg ik waar een fietsenmaker was. Men stuurde mij naar de Fa.Kraftrail. Nadat ik deze had gevonden konden ze de fiets pas over een week maken. Ik zei dat ik daar geen tijd voor had, omdat ik op weg was naar Rome. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt.
Ik ging dus maar weer eens verder. Op een gegeven ogenblik ging ik wat eten. Ik had wat besteld en gin buiten zitten wachten. Wat scherts mijn verbazing zat er een fietsenmaker tegen over me. Ik vroeg aan de fietsenmaker of hij mij kon helpen. Hij vertelde mij dat hij dat wel kon, hij had alleen maar complete setjes tandwielen. Dat was geen probleem en vroeg of hij dit vandaag nog kon maken. Dat was geen probleem zei hij. Het was inmiddels al 18.00 uur. Hij vertelde dit allemaal in het Nederlands. Ik ging ondertussen wat eten. Na het eten begon hij aan mijn fiets te werken, tussen door hielp hij gewoon de klanten verder. Het was inmiddels 19.15 uur toen was de fiets weer klaar inclusief dat hij de spaken deed afstellen het wiel was er toch uit. De kosten waren 35,00 euro. Ik kon in ieder geval weer makkelijk de bergen op. De fietsenmaker heette Harald en zijn moeder woonde in Zwolle vandaar dat hij wat Nederlands sprak. Ik bedankte hem voor de goede zorgen en ging de route weer opzoeken. Die was zo gevonden, omdat Harald hem ongeveer had uitgelegd.
Om 20.00 uur vond ik het wel welletjes en vroeg bij de eerste de beste boer of ik er kon slapen, dit was geen probleem vertelde de boer. Ik settelde mij onder een mooi afdakje, kon me zelfs nog wassen aan de kraan.
Fiets goed nagekeken en gepoetst, want met al dat stof van de sintels was dat geen overbodige luxe.
Mieke een sms gestuurd. Dagboek bijgewerkt, beetje gewandeld.
Slaapzak uitgespreid en gaan liggen.
fiets op fietspad
fiets in paal te Effeld
slapen bij boer onder afdak nabij Euskirchen
Donderdag 15 mei Euskirchen- St.Goar 127 km totaal 397
Vertrek aankomst totaaltijd weer graden
08.15 17.00 08.45 zon/ buitje 22
Heerlijk geslapen, bijna onder de blote hemel Zalig. Alles weer ingepakt, bidons gevuld, broodjes gegeten. Afscheid genomen van de boer die zijn hond uitliet.
Om 08.15 uur zat ik weer op de fiets. Zo vroeg in de morgen is het nog niet echt heel druk.
De route van de schrijver Hans Reitsma gaat buina overal binnen door.
Na 30 kilometer vanaf Remagen volgde ik het fietspad langs de rivier de Rijn. De spoorbrug bij Remagen werd in 1945 veroverd door de Amerikanen, deze viel licht beschadigd in hun handen. Tien dagen later bezweek hij wegens overbelasting.
In de middag kreeg ik toch weer last van mijn knie, versnelling tandje lager gezet. Onderweg regelmatig gestopt om wat te drinken en te eten, want energie verbruik je wel.
Tijdens de fietstocht kwam je ontzettend veel fietsers tegen zowel heen als terug.
De laatste twintig kilometer van deze etappe had nog twee kleine bultjes in petto.
In St.Goar was een jeugdherberg, daar heb ik een slaapplaats genomen, daar ik er bijna 130 kilometer op had zitten. Eerst inschrijven, daarna de was gedaan en gedoucht.
Hup, het dorp in om wat te gaan eten. Mieke nog even gebeld om te zeggen waar ik was en waar ik morgen ongeveer zou landen. Tevens verteld dat ik last had van mijn knie die ik verdraaid had.
Na terug komst in de jeugdherberg kwam ik een Nederlander tegen die er ook sliep. Hij was rond de Eifel aan het fietsen en was weer op weg terug. Hij kwam uit Hoek van Holland.
monument te Remagen
Vrijdag 16 mei 2016 St.Goar- Lorsch 121 km totaal 518 km
Vertrek aankomst totaaltijd weer graden
08.00 18.30 10.30 zon 25
Samen met de Nederlander ontbeten in de jeugdherberg te St.Goar. De afgelopen nacht had het nogal geregend zei mijn tafelgenoot. Ik heb er niets van meegekregen, want als ik slaap dan slaap ik ook echt. Toen ik om 08.00 uur vertrok was het wel fris maar na een uurtje of twee kwam de zon weer te voorschijn.
Ook begon mijn knie weer tegen te werken. Het werd niet echt beter.
Rond de klok van elf uur kwam er een jongeman naast mij fietsen en vroeg aan mij of ik de zelfde route als hem aan het fietsen was. Ja, dat was zo. Hij vertelde dat hij 6 weken de tijd had maar als het zo bleef gaan wilde hij nog een gedeelte terug fietsen.
Ik had nog maar drie weken de tijd vertelde ik hem. Als de bergen zich aandienen hoop ik dat het weer wat beter met mijn knie gaat.
We reden zo een uurtje of wat met elkaar op. Ik ging wat rusten en hij gaat weer verder.
Bij het veer van Nierstein- Kornsand zag ik hem op de boot staan. Hij vertelde dat hij wat verkeerd was gefietst, zodat hij mij weer tegen kwam. Na 10 kilometer ging hij een camping opzoeken hij had toch tijd zat. Ik fietste op mijn gemak weer verder.
In Lorsch vroeg ik wat een kamer kostte, dat was 40,00 euro. Ik pakte mijn fiets en ging weer verder. Eerst lekker op een terras warm gegeten. Kreeg een telefoontje van Mieke, Ingrid en collega Corne. Mieke en Ingrid waren op dat moment bij BN/De Stem, ze gingen naar Musical Les Miserabele kijken. Ik zei tegen Ingrid dat ik net een sms had verstuurd.
Ik was net 2 kilometer onderweg toen ik een huis naderde wat wel wat leek om de nacht door te brengen. Ik vroeg aan de bewoner of ik er de nacht kon door brengen. Dat was geen probleem. Ik kon mooi onder een afdakje gaan liggen. Koud stromend water was aanwezig.
Ik was me net een beetje aan het installeren toen de man des huizes met drie gekoelde flesjes drank aan kwam zetten. Het kon niet beter zei ik tegen hem. Even later vertrokken de man en vrouw. Ik prulde nog wat aan mijn fiets en heb me daarna een beetje opgefrist.
Ik kon met een gerust hart gaan slapen. Fam Koolen waakt over mij.( zie foto)
Later die avond kwam er een andere man en vrouw op het erf gereden. De man kwam naar mij toe en vroeg of ik of ik bij hun op de verande kwam zitten. Onder het genot van een drankje vertelde de man dat hij wel eens in Sevenum had gewerkt. Een beetje Nederlands kon hij wel vooral het woord “godverdomme”. Ik kon volgens hem ook douchen. Zijn vrouw pakte een handdoek en ik ging lekker douchen. Het bleek een dependance te zijn van een waterleidingbedrijf. Ik kwam na het douchen weer bij hun zitten. De vrouw ging richting bed, want die moest vroeg gaan werken. Rudolf zo heette de man, was wel een beetje dronken maar wel gezellig. Ik ging na een half uurtje ook richting buitenverblijf. Rudolf zei dat er nog wel aardige mensen waren, maar dat het er wel steeds minder werden. Ik kreeg twee kussen van en hij wenste me een goede nachtrust toe.
Wat die aardige mensen betreft heb ik geen last dat het er steeds minder worden. Overal waar ik geweest ben, ben ik tot nu toe ontzettend hartelijk ontvangen.
slapen bij waterbedrijf in Lorsch
dit onder toeziend oog van de Familie Koolen
Zaterdag 17 mei Lorsch- Koningsbach 109 km totaal 627 km
Vertrek aankomst totaaltijd weer graden
08.00 18.00 10.00 zon 19
Na ontbijt, toiletteren, wassen weer vertrokken. Het voelde wat frisjes aan toch met korte mouwen en korte broek vertrokken.
Het was achteraf wel een mooie route alleen bij Heidelberg veel naast autowegen gefietst.
Onderweg hele kleine buitjes gehad , druppeltje hier, druppeltje daar.
Ook veel kilometers in het bos door gebracht op onverharde paadjes, dat is dan wel weer fijn die rust.
De eerste bergjes dienden zich al aan. Het was maar 3 procent maar toch moest ik naar mijn laagste verzet om boven te komen en hierbij deed mijn knie wel erg veel pijn. Ik wacht het nog even af en dan zal ik toch een beslissing moeten nemen.
Net voor de middag redelijk wat inkopen gedaan daar het morgen zondag is.
Om vijf uur lekker warm gegeten, daarna weer een beetje verder gefietst. Net voor zessen begon het te regenen. Ik kwam voorbij een schuur met diverse tractoren. Hier ging ik staan om te schuilen. Ik had echter al 109 kilometer gefietst, dus vroeg ik, of ik tussen de tractoren kon slapen. Het meisje vertelde mij dat de boer niet thuis was en waarschijnlijk ook niet meer zal komen. Ik wilde alleen maar slapen, dus dat zou geen kwaad kunnen. De boer kwam echter om acht uur toevallig langs. Hij had er geen moeite mee dat ik hier mijn bivak had opgeslagen.
Barokslot te Bruchal
Zondag 18 mei Koningsbach- Pforzheim 15 km totaal 642 km
Vertrek aankomst totaaltijd weer graden
07.30 09.00 1.30 fris/droog 16
Vertrokken rond 07.30 uur. Het was wederom fris maar gelukkig droog. Veel fietsers hebben een hekel aan regen. Ik ben hier heel lang van bespaard gebleven.
Santiago de Compestela 2 dagen regen, Noordkaap 2,5 dag regen, Friesland uurtje regen.
Wederom waren er verschillende bergjes 3 a 5 procent. Dat ging voor geen meter. Laagste verzet en de knie deed ontzettend veel pijn, het leek wel of het erger werd.
In Pforzheim zat ik een broodje te eten toen ik voor mezelf de beslissing had genomen dat ik zo niet verder kon fietsen.
Het kostte mij veel pijn en moeite om Miek hierover te gaan bellen. Ik belde Mieke op om te vragen of men bereid was om mij op te komen halen. Het gaat echt niet goed met mijn knie en dan moeten de echte bergen nog komen. Ik voel geen vooruitgang eerder achteruitgang. Op het vlakke gedeelte gaat het nog wel maar omhoog echt niet.
Ze zal het aan Karel vragen en zou mij hierover terug bellen. Na 15 minuten zei Mieke dat ze mij met zijn drieën op zouden komen halen. Ik zal dan bij het station van Pforzheim op hun wachten. Ik zal nog bellen hoe dat de straat heet.
Ik ben terug gefietst naar het station van Pforzheim en belde naar Mieke om de straatnaam door te geven.
Beetje schone kleren aangetrokken in het toilet, bagage in bagagekluis van station gedaan. Niet ver van het station eerst koffie gedronken.
Dit was een hele teleurstelling voor mij, maar ik vind dat ik toch de goede beslissing had genomen, want de gezondheid gaat toch boven Rome.
Ik kon wel diverse gedeeltes met de boot, trein of bus doen maar toch niet alle bergen.
Misschien dat ik volgend jaar de andere twee boekjes ga fietsen.
Rond de klok van half vier kwam de BEZEMWAGEN aangereden in de straat die ik had opgegeven. Met de auto was het maar 525 kilometer vertelde Karel. Tassen ingeladen, fiets op het fietsenrek en we konden weer huiswaarts gaan. De laatste 300 kilometer heb ik zelf gereden, het was tenslotte mijn linkerknie die geblesseerd was dus dat ging wel. Kon Karel toch geen 1050 kilometer op een dag laten rijden.
Het was klokslag 21.00 uur toen we weer thuis waren. Karel heeft de zelfde avond nog een enkele vliegreis naar Rome geboekt voor mij, zodat ik met de zelfde vlucht met Mieke en Ingrid op 6 juni mee kon naar Rome.
De terug reis was van te voren al geregeld alleen zou er nu geen fiets mee terug vliegen.
dit spreekt voor zich
Maandag 19 mei ben ik naar de huisarts gegaan om naar mijn knie te laten kijken. Hij doet zelf ook aan sport hardlopen , vroeger veel gefietst dus hij kon mijn teleurstelling wel voorstellen. Maar hij vond dat ik een wijs besluit had genomen om niet verder te fietsen.
De knie voelde goed aan en hij was niet dik geweest. Hij gaf mij het advies om naar een orthopeed te gaan en gaf mij een verwijsbrief mee. Ik kon daar pas op 16 juni terecht.
Op 6 juni vertrokken wij met zijn drieën met het vliegtuig van Ryanair naar Rome.
Zo kwam ik toch nog in Rome al had ik het me heel anders voorgesteld.
Op maandag 16 juni nar orthopeed geweest. Foto’s laten maken alles bleek goed te zijn. Ik voelde ook helemaal niets meer. Had wel ruim twee weken rust genomen.
Op 17 juni zou ik bij Karel een laminaat vloer gaan leggen Dat is een goede test zei de orthopeed. Mocht je in de toekomst nog last krijgen van de knie dan kun je gelijk bij mij terug komen, dan hoef je niet eerst langs de huisarts.
In Rome veel gewandeld ook nergens last van gehad.
Dinsdag 17 juni kreeg ik een proces verbaal binnen vanuit Duitsland. Bleek dat ik ongeveer vijf kilometer voor de grens van Nederland tien kilometer te hard had gereden. Je mocht er maar vijftig rijden en ik reed zestig. De bijrijders hadden toen al gezegd dat ik geflitst werd, ik dacht echter dat ik door rode verkeerslicht reed en daarvoor geflitst werd. Gelukkig was dat niet zo. Nu was de boete maar tien euro voor tien kilometer te hard. Dat viel nog wel mee. Wie weet hoe duur het zou zijn geweest als het daadwerkelijk voor het rode verkeerslicht zou zijn.
Een week later lees ik toevallig dat door het rode verkeerslicht in Duitsland tweehonderd euro kost. OEF, wat had ik een mazzel.