Breda – Berlijn 2016

Fietstocht Breda – Berlijn    22 juni 2016  – 10 juli 2016

 

Woensdag 22 juni      Breda – Wamel          86 Km             24 graden       droog

Om 07.45 uur was ik bij Jan en Els. Eerst koffie met een warm worstenbroodje op.

Om 08.00 uur van een zieke afscheid genomen. Els was snip verkouden en ging weer terug naar bed.

Na ongeveer 25 kilometer wilden we wat drinken in Waalwijk, maar helaas vier restaurants en hotels gehad, die waren allemaal nog dicht, het was tenslotte nog maar tien voor tien.

We fietsten verder en kwamen bij het café  In Den Gekroonden Hoed in Elshout terecht. Daar op het terras hebben we wat genuttigd.

We moesten maar wat langzamer fietsen, anders waren we te vroeg bij onze eerste slaapplaats te Wamel. Dit had Jan via Vrienden op de Fiets geregeld.

We waren Elshout net uit, toen we weer van de fietsen af moesten om deze naar boven op de dijk te duwen. Achteraf gezien konden we de weg die er naast lag gewoon blijven volgen. Maar dit was een leuke onderbreking.

Rond de klok van 12.00 uur reden we de brug over bij Hedel. Nu reden we het Land van Maas en Waal in. Hier gingen we op een bankje onze lunch nuttigen. Mieke had weer een doosje heerlijke aardbeien uit de moestuin meegegeven. Jan nam de laatste aardbeien en wilde het sap op drinken. Hij zette het bakje aan zijn mond, maar het sap liep er langs de zijkant eruit, want er zaten gaatjes in de zijkant. Het sap liep zo op zijn wielershirt, het was helemaal rood. Maar niet getreurd, Jan pakte zijn bidon met water en spoelde er zo alles weer af. Bidon leeg maar shirtje schoon. Het droogde vrij snel, want de zon scheen lekker fel.

We gingen na een kleine 40 minuten onze weg weer vervolgen.

Nog gauw even het dorp in gereden voor een lekker softijsje, we hebben tenslotte tijd zat.

Lekker rustig verder gefietst en in het dorp Rossum bij de Gouden Molen gestopt om wat te drinken.

Weer verder gefietst, het was nog maar 15 kilometer naar Wamel. We waren om 15.15 uur op de plaats van bestemming. Maar mevrouw was nog niet klaar met de bedden opmaken.

Wij zeiden: doe maar rustig aan, wij gaan in het dorp  wat drinken en komen later wel terug.

Wij weer terug naar het dorp Wamel en daar op het terras van een cafetaria wat te drinken besteld.  Jan ging onder tussen een adres bellen voor een slaapplaats voor de andere dag. Dat werd Vorden bij Vrienden op de Fiets.

Hierna zijn we naar het Veerhuis gefietst , daar hebben we Fish en Chips gegeten dat smaakte  voortreffelijk. Na het afrekenen gingen we naar ons slaapadres. Daar kwamen we rond 17.30 uur aan. Mevrouw wees ons de slaapkamer en douche. Buiten kregen we nog wat te drinken, zelf gemaakte appelsap. Naderhand lekker gedoucht.

Het was een mooie fietsdag, weinig wind, veel zon en heel wat leuke paadjes en wegen.

 

Donderdag 23 juni     Wamel – Vorden        96 km              29 graden       droog

Rond 08.00 uur gingen we eten in de glazen kas. Het had vannacht geonweerd, zeiden Jan en de vrouw, ik heb niets gehoord van dat alles.

Fietsen opgetuigd en afscheid genomen van Maaike, de gastvrouw en het schattige dijkhuisje.

We begonnen in ieder geval goed. Droog weer, veel zon en weinig wind en we begonnen op de dijk. We kwamen even later een ooievaarsnest tegen met ooievaars erin, hoe mooi is dat.

We zouden tot Druten over de dijkjes blijven fietsen. In Druten zouden we met het pontje over varen naar de overkant richting Dodewaard. Helaas bij het pontje aangekomen, was deze gestremd door de hoge waterstand. Dan maar over de dijk verder tot we de brug tegen kwamen. Die moesten we over en daar zouden we de route weer hervatten.

We waren de brug over toen we besloten de route te veranderen. Zo konden we weer wat minder kilometers maken, maar we hadden er al meer gemaakt doordat het pontje niet vaarde. Dus dat werd zo gecompenseerd.

Even later wat gedronken in Herveld bij Boerderij museum Den Tip. Daarna ging het richting Arnhem.

Hier was het wat drukker, maar dat duurde gelukkig maar even. Hier hebben we ons routeboekje gepakt, hier begon de route Europa-Radweg R 1.

Bij kasteel Rozendaal hebben we de lunch genuttigd.

Onderweg bij de Mariahoeve, bij de Posbank een colaatje gedronken. Daar kregen we een bui over ons heen, gelukkig zaten we onder een parasol. Heeft zeker twee minuten geduurd en wel geteld twintig druppels. Het was een mooie route in het bos met diverse klimmetjes tot Dieren.

We gingen richting Brummen om daar de IJssel over te varen met het pontje naar Bronckhorst. Helaas deze was ook uit de vaart genomen in verband met het hoge water. Er zaten drie heren, waar we aan vroegen hoe we het beste aan de overkant konden komen. Ze riepen in koor: zwemmend, ha ha ha. Nee hoor geintje. Jullie moeten rechtsaf en dan voor het viaduct weer rechts en bij de nieuwe brug even een slinger maken en dan ben je over de IJssel. Jullie waren de derde, die het vroegen; de tweede was een Duitser, die hebben we de andere kant op gestuurd. Dus die komen we niet tegen dan, zei ik.

Het klopte precies wat de heren ons hadden verteld. Alleen kwamen we nu niet in Bronckhorst uit, maar dat kan de pret niet drukken.

In theetuin Vierakker te Vierakker een heerlijk bakje thee op, rooibes met granaatappel en Jan een kopje koffie.

Om  kwart over vier waren we in Vorden, waar we deze nacht zouden slapen.

Maar eerst een lekker softijsje gescoord. Om half vijf waren we op onze plaats van bestemming. De gastvrouw van Vrienden op de Fiets heeft ons ontvangen en heeft ons de kamer, douche en toilet aan gewezen. Lekker wezen douchen, beetje uitrusten, heel klein beetje maar.

We gingen weer terug naar Vorden om wat te gaan eten. We zijn lekker bij de Chinees gaan eten. Daarna wederom een klein softijsje genomen.

Rond de klok van tien uur begon het te onweren en te regenen, wat ging dat te keer zeg.

Maar ik ben toch lekker gaan slapen en heb er niets meer van mee gekregen, heerlijk toch.

 

Vrijdag 24 juni              Vorden –  Darfeld                   113 km            20 graden       droog

Jan zei: ik hou een plastic tasje over, waar zou dat van kunnen zijn. Ik had alle tassen al naar beneden gebracht, toen Jan zei, ik weet waar dat tasje van is. Hij zat nog met zijn slippers aan zijn voeten, dat was al vroeg lachen.

Om 08.00 uur zaten we aan de ontbijttafel. Volgens Jan en de gastvrouw had het vannacht weer flink geonweerd. Ben ik blij dat ik s ’nachts slaap. Rond 08.30 uur stegen we weer op ons ijzeren ros.

We kwamen uit in Geesteren bij de B&B, waar we vorig jaar hadden geslapen ( rondje Nederland), het pand stond nu te koop.

We gingen om de hoek bij het restaurant wat drinken. We zaten net toen er een man en een vrouw op de fiets ook wat kwamen drinken. Ze vroegen aan ons of wij ook regen hadden gehad. Nee, zeiden wij helemaal niets, zij kwamen wel uit het zuiden gefietst en wij kwamen uit het oosten gefietst.

We gingen even later weer verder. We fietsten over diverse modderpaadjes. Die modder bleef plakken aan mijn voorste spatbord, waardoor mijn wiel een beetje aanliep. Op de gewone weg was dat niet het geval. Mijn fiets zag er niet uit.

Om 11.30 u. waren we bij de overgang van de Nederlandse – Duitse grens. Hier werden de bordjes echt R1. Wel even een foto genomen natuurlijk.

Toen we in Vreden aankwamen, raakten we de weg een beetje kwijt. Maar na een kleine twintig minuten zaten we weer op de route. Men was in de stad bezig met de weg.

Sommige straten waren afgesloten door het hoge water.

Tussen Buren en Brook moesten we op een fietspad door het water.

Bij mij was de linkervoordrager bij de bout afgebroken. Jan pakte zijn tie-raps. Ik bond er een vlak onder waar hij afgebroken was.

Richting dorp Brink was de weg ook versperd, waarschijnlijk ook door wateroverlast. Maar via onze goeie kaartlezer Jan komen we er altijd wel aan uit.

We moesten nog bijna 20 kilometer fietsen naar Darfeld. Maar zoals altijd zit het venijn hem in de staart, dus het einde van de route.

We zouden volgens het boekje een klein klimmetje krijgen. Wat we echter kregen was de slechtste pad van vandaag. Modder, kiezelsteentjes, plassen e.d. We hadden dit ook weer overwonnen en we werden er voor beloond. We kwamen uit bij Kasteel Darfeld. Het was lang geleden dat we zo’n mooi kasteel hadden gezien met een heel mooi park er omheen. Het kasteel Darfeld is een Duitse waterburcht en niet voor het publiek toegankelijk. Ook de toegangsweg naar het kasteel is niet met de auto bereikbaar. Het kasteel is tussen 1612 en 1616 gebouwd. In 1899 is het kasteel afgebrand en in 1902 opnieuw herbouwd. Het kasteel heeft veel neorenaissance trekjes, waarschijnlijk door deze herbouw. Het kasteel kent weinig historie, behalve dat de non Maria van Goddelijk Hart (eigenlijk: Maria gravin Droste zu Vischering (1863-1899)) haar jeugd op Darfeld heeft doorgebracht. Zij is destijds zalig verklaard door Paus Paulus VI. Een van de twee bronnen van de Vecht ontspringt in de slotgracht van de burcht. Via een watertand en een verloop begint hier de Burloer Bach, die zich tien kilometer verderop in Eggenrode samenvoegt met de Rockeler Bach.

Volgens mij zat de voordrager goed vast, want op het slechte fietspad was er niets aan de hand. Goed spul die tie-raps.

Om 17.05 uur kwamen we uit bij onze slaapplek Hotel Feldkamp in Darfeld. Onze kamers lagen aan de overkant van de straat. Fietsen konden achter gestald worden.

Daar stonden wel zeker twintig fietsen. Dus die van ons apart gezet. Buiten bij het hotel stonden diverse Duitse wagens met fietsenrekken erop.

Na het douchen zijn we in het hotel gaan eten. Schnitzel met friet en salade. De salade mochten we zelf pakken.

 

 

Zaterdag 25 juni         Darfeld – Harsewinkel           104 km            17 graden       regen

Toen we gingen ontbijten, was het al een beetje aan het regenen. Eerst maar eens gaan genieten van het ontbijtbuffet. Het was voortreffelijk.

Daar gingen we om 08.45 uur in het regenpak op de fiets. Jan zei al meteen tegen mij: Jack dit is 1 punt eraf, want jij zou voor het goede weer zorgen.

We fietsten op goede fietspaden, maar ook op fietspaden met kiezels en gaten. Dus dat was wel variërend. We besloten om even langs Kasteel Hulshoff te gaan. We zijn echter niet binnen geweest in verband met de regen. Alles uit en daarna weer aan, daar hadden we geen zin in. We hebben een paar foto’s gemaakt en zijn weer verder gefietst.

Even later vliegt mijn linker voortas over de weg, die we net overstaken. Gelukkig reden er geen wagens overheen. Nu was de tweede bout ook afgebroken, dus weer met tie-raps vast gezet.  Dit was tijdens een eerdere fietstocht ook al eens gebeurd.

Het was even droog in Munster, toen zaten we aan de lunch in een bushokje. Daarna maar weer verder met fietsen en hup de regen weer in.

Op het 80 kilometerpunt lekker bakje gedaan bij de bakker, even bijkomen, alles droop en was kletsnat.

Na een half uur verder fietsen kreeg Jan een lekke voorband. Hup alles van de fiets, nieuw bandje erin en met zijn nieuwe voetpomp de band op 6 bar gezet. Alles er weer op en verder gefietst, net of er niets gebeurd was. Het was nog ongeveer 15 kilometer fietsen.

Om precies 17.00 uur kwamen we bij het Hotel Amadis aan. Het meisje van het hotel hielp ons wel mee om de tassen naar binnen te brengen. De fietsen stonden in een kleine gang buiten in de regen, daar stonden nog twee fietsen. Het meisje zei dat het morgen ook zo slecht weer zou zijn. Wij zeiden: het komt zoals het komt.

Dit was wel een hele regenachtige natte dag, maar ondanks alles toch diverse malen gelachen. En we hadden toch maar lekker 104 kilometer gefietst.

We moesten op de tweede verdieping zijn, gelukkig hadden ze een lift. Allereerst onze natte kleding uitgedaan en opgehangen. Daarna onze fietstassen afgespoeld in de douche.

Toen zijn we zelf onder de douche gegaan, HEERLIJK.

Na het douchen zijn we te voet gaan kijken, of er iets te eten viel. Het was inmiddels droog geworden. We kwamen uit bij een pizzeria. Daar hebben we beiden een pizza op van

40 cm rond.

We zijn deze keer op de Italiaanse tour gebleven, deze keer geen softijs maar een echt Italiaans ijsje op.

We zijn op ons gemak terug gelopen naar ons hotel. Hier heeft Jan zijn lekke binnenband geplakt.

 

Zondag 26 juni      Harsewinkel – Stukenbrock – Senne             80 km  20 graden       droog

Om 08.00 uur uit bed. Bij het ontbijt was het niet echt druk, er was maar een persoon aanwezig. We gingen de fietsen weer pakken. Even later kwamen er nog een man en een vrouw om de andere fietsen te pakken. Ze kwamen uit Zwolle en gingen helemaal naar Litouwen fietsen. Ze hadden de tijd tot 6 augustus. Meestal sliepen ze op campings, maar deze nacht toch maar niet.

Bij het klooster Marienfeld zijn we gestopt om de kettingen te smeren. Daar zag Jan dat zijn achterband E Bike Ready was. Dus die was al aan zijn leeftijd aangepast. Geen wonder dat Jan zo snel ging. Ik zei: nou moet je er eentje bij kopen voor de voorkant, dan ben je eens zo snel.

De route is op sommige plaatsen niet of niet goed aangegeven. Dat houdt het wel spannend.

In Rheda koffie met koek op.

Even later kwamen we in een park uit, waar een hardloopwedstrijd aan de gang was. Stukje gelopen om de lopers niet in de weg te fietsen.

Wederom de weg moeten vragen, want de bordjes waren weer weg.

Lunch op in Wiedenbrück. Er stond wel wat wind, maar die hadden we meestal in de rug en het was tenminste droog en dat is al heel wat.

Door diverse dorpjes gefietst en over diverse bospaadjes, zand, gravel en grind. We kwamen langs kasteel Holte. Dit was een mooi kasteel, maar niet te bezichtigen.

Het ging na de lunch vrij redelijk met de route, heel af en toe mankeerde er wat aan, maar ja je kunt niet alles hebben.

Om 15.45 uur kreeg ik een lekke voorband. Jan zei waarom doe je dat nou. Nou zei ik, zo kan ik je pomp ook eens gebruiken en ik kon niet hebben, dat jij gisteren lek reed.

Om 16.30 uur kwamen we  een stuk van de Berlijnse muur tegen in Riege, dat was geschonken door een machinefabriek.

Precies om 17.00 uur waren we weer bij onze slaapplaats in Stukenbrock – Senne bij Gasthuis Furlbachtal.

Bandje geplakt, douchen en weer eten. Schnitzel en gebakken aardappelen.

 

 

 

 

 

Maandag 27 juni        Stukenbrock-Senne – Vörden 69 km  22 graden       droog

Bij het ontbijt vertelde Jan, dat hij de afgelopen nacht had gedroomd over zijn fietspomp- nippel.

Die stalen nippels moesten op elkaar gedraaid worden, dan kan de plastiek nippel bij de nieuwe pomp in het reservebakje. Ik zei, je kan maar ergens over dromen.

We reden om 08.45 uur weg bij het Gasthof. Het was droog en zonnig, maar toch de jackjes aan gedaan.

In Detmold boodschapjes gedaan bij de Lidl.

Het ging nu beginnen met het klimmen en dalen. Bij de Externsteine foto’s gemaakt. Dit was wel heel erg mooi om te zien. Wat een spektakel was dit om die rotsformatie te zien. Externsteine is gelegen in de bossen nabij Paderborn in het midden van Duitsland. Het is een zandstenen rotsformatie bestaande uit een aantal hoge zuilen die gedeeltelijk in het water staan. De rotsformatie lijkt een gril van de natuur te zijn, alhoewel dergelijke rotsformaties in de wijde omtrek bijna niet voorkomen. De rotsformatie is voor een belangrijk deel door de mens bewerkt. Bewerkingssporen verraden dat het complex eeuwenlang is gebruikt voor ceremoniële doeleinden. De uitgehakte tempel boven op een van de zuilen is hiervan het beste bewijs. Een ronde opening in de tempelwand zou een rol spelen bij de vroegste zonnestralen bij de zonnewende.

We reden een stukje terug om de route weer te hervatten. We waren een kilometer of wat onderweg, toen lag er een boom dwars over het fietspad heen. Wat nu, dat was niet zo moeilijk, dat werd duwen en trekken fiets voor fiets. Dat was pas sjouwen, daar kreeg je het echt warm van. Diverse kleine verwondingen opgelopen aan de benen van Jan en mij, want we moesten door diverse prikkels en het was maar een heel smal padje, wat door diverse fietsers was gemaakt door er door heen te lopen.

Jan deed zijn jack uit. Ik hield mijn jack aan, hoewel het goed weer was en omdat we redelijk wat moesten klimmen, stond het zweet op mijn rug, maar ik durfde toch mijn jack niet uit te doen, ik voelde mij niet zo lekker.

Rond 15.00 uur zijn we van de route afgeweken om in Nieheim een bakje te doen.

Vanaf hier was het nog ongeveer 10 kilometer naar Vörden. We waren om 16.00 uur in Vörden bij Hotel Weber. Daar had Jan afgesproken met de eigenaar, dat hij hem zou bellen als wij er waren, dan zou hij ons opvangen. Het was namelijk vanaf vrijdag tot en met maandag Schuttersfeest in het dorp.

We hebben eerst maar een braadworst en curryworst genuttigd op de kermis. Daarna zijn we terug gelopen naar het hotel, waar Jan de man ging bellen. Helaas nam de man niet op om 16.15 uur.

Naar huis een berichtje gestuurd en even voor het hotel gezeten. We gingen weer terug naar het terrein  waar het Schuttersfeest was.

Jan voelde nog aan de achterdeur en warempel die was open. Jan riep hallo en daar kwam iemand uit de keuken gewaggeld. Het bleek de zoon van de eigenaar te zijn. Hij was redelijk dronken en was bezig om friet voor zich zelf te bakken.

Hij zou zijn vader even bellen, maar hij kreeg hem ook niet te pakken. Liet de telefoon uit zijn handen vallen. Hij nam drie sleutels uit het rek mee en zou ons een kamer toewijzen.

Hij viel van de muur tegen de muur en was heel gezellig. We kregen kamer 17 op de eerste verdieping. Die was nog vrij. Hij ging de poort van de garage open maken daar liet hij de sleutels uit zijn handen vallen, maar hij kreeg hem wel open. Hier konden we de fietsen neer zetten. Afgesproken met hem dat we morgen rond 08.30 uur wilden ontbijten. Dat kwam goed, zei hij. Zal mij benieuwen zei ik tegen Jan.

Spullen naar boven gebracht en douchen. We gingen, als het goed was naar de feesttent om wat te eten, want alles scheen gesloten te zijn in het dorp.

Maar toen wij naar de feesttent wilden lopen, zagen we dat de pizzeria tegenover het hotel open was.

Daar hebben we heerlijke spaghetti carbonara op en als toetje drie bolletjes ijs.

Iedereen, die de pizzeria binnen kwam, liep te waggelen op hun benen. Men had de grootste leut en wij als enige twee, die niet dronken waren, hadden ook de grootste lol.

De vrouw, die ons bediende, had tot 16.30 uur lopen feesten en die lachte het hardste van allemaal.

En de feesttent zal echt wel helemaal vol zitten met De Schutters, die volop aan het feesten waren.

Wij sliepen gelukkig aan de voorkant van het hotel, dus van de muziek hadden wij geen last.

Maar als het feest afgelopen was, kwamen de meeste langs het hotel, dus misschien hoorden wij daar dan wel wat van.

Deze dag klopte de route van begin tot het einde perfect.

 

Dinsdag 28 juni          Vörden – Einbeck       77 km              23 graden       droog

Het ontbijt stond al klaar om 08.30 uur. Dat viel niet tegen. Jan vroeg aan de vrouw die ons verzorgde of ze niet blij was dat het gisteren de laatste dag was van de Schuttersfeesten.

Ja dat was ze wel. Maar we doen het om de traditie in leven te houden, vertelde ze.

Fietsen geladen en bidons laten vullen en om 09.00 uur zaten we op de fiets.

Na een kleine 2 kilometer kregen we een redelijk klimmetje. Dat was alvast een opwarmertje.

Na de klim was het niets anders dan dalen tot Höxter toe. Daar zijn we even de stad ingegaan om een nieuwe binnenband te kopen voor Jan, tevens nog 6 tie-raps bij gekocht. De fietsenmaker vroeg aan Jan of hij nog een nippel moest hebben. Deze was van messing, nee zei Jan , want ik heb al een nippel. Ook maar gelijk bij de bakker wat gedronken en bij de Lidl de voorraad weer aangevuld. Van Höxter tot Holzminden naast de rivier de Weser gefietst.

Bij Corvey even een uitstapje gemaakt naar de Abdij Corvey. Het voormalige Benedictijnenklooster Corvey staat bekend als één van de belangrijkste kloosterstichtingen van het middeleeuwse Duitsland. Na bijna 1000 jaar kloosterlijk leven aan de oevers van de Weser wacht de bezoeker vandaag een barok kastelencomplex in hertogelijk bezit. Het vroeg middeleeuwse kerkgebouw van de abdijkerk, het barokke klooster en de vorstelijke bibliotheek met ca. 75.000 boeken fascineren bezoekers van over de hele wereld. Met zijn museum en activiteitenprogramma, het kasteelrestaurant, het wijnhuis van Corvey en het Weser Aktivhotel is Corvey vandaag de dag een indrukwekkende belevenis in het zicht van de Weser-fietsroute.

In Holzminden langs de Weser op een bankje de lunch genuttigd.

In Bevern wilde ik pinnen bij een pinautomaat. Ik kreeg er geen geld uit.

De automaat  accepteerde mijn pas niet. Jan stond met iemand te praten, die vroeg waar wij naartoe gingen. Naar Berlijn zei Jan en vandaag naar Einbeck. Och zei de man dat is allemaal vlak. Nou zei Jan we krijgen het Harz gebergte nog en dat is toch redelijk wat klimmen. Er kwam nog een man bij, die was op de fiets. Ze vroegen: en waar ga hij heen. Naar de kapper zei de man en ging weer verder op de fiets.

Na 50 kilometer in Stadtoldendorff weer gestopt om bij bakker Engel de koffie en wat lekkers te nuttigen.

Vanaf hier was het nog goed 20 kilometer naar Einbeck.

De route was goed, prachtig fietsweer, zonnig, windje in de rug, ons hoor je niet klagen.

Het venijn zat hem wederom in de staart. 1,5 kilometer voor Einbeck moest er weer geklommen worden. Heerlijk toch dat klimmen, zei ik tegen Jan.  Ik doe veel liever dalen, zei Jan. Ieder zijn ding toch.

We waren rond 16.00 uur in Einbeck, eerst wat gaan drinken. Het is een heel oud stadje.

Einbeck, prachtig gelegen tussen de Harz en de Wezer, nodigt u uit een reis door de Middeleeuwen te maken. Deze stad bezit maar liefst meer dan 400 kleurrijke vakwerkgebouwen, waaronder ongeveer 120 laatgotische patriciërshuizen. Als lid van de Hanze, was Einbeck al in de Middeleeuwen een liberale handelsstad. Rond 1600 waren er in de stad meer dan 700 huizen met het recht van bier brouwen en deze historie drukt nog altijd haar stempel op de stad.

Hier ging ik weer pinnen. De pinpas deed het weer niet, wat zou er aan de hand kunnen zijn. Er stond een vrouw naast ons bij de andere pinautomaat, die vertelde ons dat we het pasje er onderste boven in moesten doen met de strip naar boven. Probleem opgelost, alleen moet je het wel weten. Dit is dus niet in alle dorpen of steden zo.

Om 16.45 uur gingen we naar ons Gasthuis Stadt Einbeck toe. We werden ontvangen door een oude dame. We konden met de fiets om de hoek gaan, daar zou ze ons opvangen.

De fietsen konden in de garage gestald worden. We zaten op de eerste verdieping kamer 6.

Het was een beetje gedateerd, maar het was schoon en dat is toch ook een voornaam iets.

We hebben bij de City-Grill heerlijk gegeten. Jan kreeg het bijna niet op, zoveel was het.

Deze keer geen ijsje op, we kregen bij de City-Grill te veel eten, zodat er geen ijsje meer bij kon. Nog een kleine wandeling gemaakt in de oude stad.

Het was vandaag een rustig dagje wat betreft het klimmen. Het was meer dalen dan klimmen. Maar de dagen dat er wel degelijk geklommen moet worden, die komen echt wel.

 

Woensdag 29 juni      Einbeck – Goslar        67 km              26 graden       droog

Tijdens het ontbijt zei Jan tegen mij, het heeft vannacht geregend, want de stoepen zijn nat.

Na het ontbijt weer op de fiets gestapt, na honderd meter zaten we weer op de route.

Het was droog en zonnig. De eerste kilometers gingen voortvarend, berg af, makkie.

We kwamen twee fietsers tegen met bepakking op een elektrische fiets.

We gingen ze maar snel voorbij.

Bij Orxhausen werd geadviseerd om rechtsaf te buigen. Als je de route zou volgen, moest je 1,5 kilometer klimmen en dat was erg steil en eng, kiezels e.d. Volgens het boekje was het 5 kilometer omrijden.

In Bad Gandersheim boodschappen gedaan en een bakkie op.

Een uitstapje gemaakt naar Klooster Brunshausen. Dit voormalige klooster Brunshausen werd gesticht in de 9e eeuw als een Benedictijner klooster. Het kende een gevarieerde geschiedenis: en nonnen klooster en protestants klooster.

Vandaag de dag is er in de kerk en delen van het klooster een museum over de geschiedenis Bruns Stockhausen en Speld Gandersheim. Maar niet alleen het museum nodigt uit tot verpozen. In de kamers van Kunstkreis Brunshausen zijn regelmatig exposities van lokale kunstenaars, lezingen en workshops. Twee cafés met hun culinaire aanbod zijn ook in het gebouw terug te vinden, ook seminars van hout-ambachten en een winkel met geselecteerd hout-gereedschap en fijne whisky’s uit de Harz.

We kregen diverse klimmetjes voor onze kiezen, maar Jan vond vooral het dalen fijn. Topsnelheid van Jan 54 kilometer en van mij 50 kilometer.

In Bornhausen was het weer tijd voor de lunch: brood, sapje, papje en een appel.

Er kwam een stevig windje op zetten, maar we hadden de wind meestal mee, dus dat viel wel mee.

Tussen Neuekrug en Langelsheim hadden we diverse kilometers paden met grind, grove kiezels, plakkaten van asfalt en gaten in de weg. Tevens zat er een hele mooie steile klim in.

Ik kon het net halen, voor het kleinste tandwiel en achter het grootste tandwiel, dit was de eerste keer voor mij op deze fietstocht.

In Langelsheim weer geen routebordjes te bekennen. Wel het bordje met Goslar, dus hebben we dit maar gevolgd en we kwamen na ongeveer 5 kilometer weer op onze route uit.

Bakje gedaan in Langelsheim na de behoorlijke klim. Vanaf hier nog ongeveer 7 kilometer naar Goslar. In Goslar moesten we nog een klim overwinnen en we moesten op de Rammelsbergweg 25 zijn. We zagen nummer 27-29-31, dus we dachten, dan moeten we terug.

Daar zagen we het bordje “Jeugdherberg” staan. Maar dat wees naar een voetpad; wij namen dat voetpad, maar daar kon je nog niet tegen op fietsen, al zou je dat willen, zo steil en smal.

Dus wandelen, het was tenslotte een voetpad. Maar op een gegeven ogenblik zagen we de Jeugdherberg. Om 16.00 uur waren we bij de receptie.

Achteraf gezien hadden we gewoon de nummers 27-29-31 enz. voorbij moeten fietsen, want nummer 25 lag helemaal boven op de berg. Maar ja, dat was niet erg logisch en wie doet nou zoiets. We zaten wel gelijk weer op onze route hier, zoals we aan de bordjes zagen.

Hier zouden we twee nachten blijven. Morgen rustdag. Jan was al eens eerder in Goslar geweest.

Kamer 202 hadden we en gelijk maar afgerekend. Fietsen leeggemaakt en de fietsen in de fietskelder gezet.

Spullen in twee keer naar boven gebracht, er was hier geen lift tot onze beschikking, vier trappen op.

De was bij elkaar gedaan, die ging Jan naar de receptie brengen. Ik had ondertussen de bedden opgemaakt. Douchen en toen naar de Alt Stadt (oude Stad) toe om wat te eten.

Weer hetzelfde voetpad, maar nu naar beneden, dus dat viel mee. Straks weer omhoog, maar wie zit daar nu mee. Dat zijn tenslotte goede been- en spieroefeningen.

We hebben weer maar eens Bami gegeten en daarna nog een Italiaans ijsje. We zijn lekker terug gewandeld naar de jeugdherberg, daar zou rond 19.30 uur een jeugdorkest uit Denemarken optreden.

Het jeugdorkest speelde tot 20.30 uur. Dat was goede muziek om naar te luisteren. Diverse orkestleden deden ook een solo optreden. Het speelde zich allemaal af op het binnenterrein van de jeugdherberg.

 

Donderdag 30 juni     Goslar rustdag           0 km                23 graden

We gingen om 08.15 uur ontbijten. De hele ontbijtruimte zat vol met mensen. Leden van het orkest, Amerikanen, Duitsers en wij natuurlijk. Als men klaar was met eten, moest men zelf de borden e.d. wegbrengen naar de spoelkeuken en de tafel schoonmaken.

Toen we naar de stad wilden lopen, zag ik een wasmand met ons schone wasgoed erin. Deze afgerekend en naar onze kamer gebracht. Opvouwen komt later wel.

In Goslar zijn we eerst naar het VVV gegaan, daar hebben we een kaart gekocht met wandelroutes erop. Deze hadden ze ook in het Nederlands, dus wel zo makkelijk.

We hebben een wandeling van twee uur gedaan. We zijn op de Marktplaats begonnen.

We zagen o.a. de Marktkerk St. Cosmas en Damianus, de Koningsbrug, die de woonwijk scheidt van de Pfalzwijk, de Kaiserpfalz, dat is het Keizerlijke paleis, daar zijn we binnen geweest, dat was echt schitterend mooi. Vakwerkhuizen, het moderne kunst Beeldenpaar, het Goslarse wapendier de adelaar, het klokkenspel, dat de geschiedenis verbeeldt van de mijnbouw en vele andere mooie historische gebouwen.

Goslar is misschien wel de meest bijzonderste stad van de Harz. Het begon allemaal al in de Romeinse tijd met de ertsmijnbouw, waar de gehele Harz beroemd om is. De stad is waarschijnlijk gesticht in 922 door Hendrik I, die kort daarvoor in Quedlinburg tot keizer gekroond was. De eerste vermelding van Goslar is echter pas van 976. Goslar en het nabijgelegen mijnbouwgebied Rammelsberg op de noordelijke rand van de Harz, zijn sinds 1992 werelderfgoed van UNESCO. Sinds 2010 is aan het lijstje van het werelderfgoed ook het waterschap van de Oberharz toegevoegd. Dit waterschap is het grootste en belangrijkste systeem van vijvers en grachten ter wereld. De naam van de stad Goslar is verbonden met het begin van het eerste Duitse keizerrijk in de tiende eeuw. Tot het midden van de dertiende eeuw was Goslar een palts, een van de belangrijkste verblijfplaatsen van de Duitse keizers. Een palts is een officieel paleis van de keizer, dat echter niet als vesting dienst doet. Van de keizerlijke palts zijn tegenwoordig nog grote delen bewaard gebleven en vakkundig gerestaureerd. Daartoe behoort ook het hoofdgebouw van twee verdiepingen, dat met zijn 54 meter lengte en 18 meter breedte indertijd het grootste niet religieuze gebouw van Duitsland was. Verder is het voorvertrek van de voormalige Domkerk bewaard gebleven. Hierin staat een kopie van de keizerstroon opgesteld, afkomstig uit de verdwenen kloosterkerk. Het gebouw waar ook standbeelden van verschillende keizers te vinden zijn, is een van de trekpleisters van het werelderfgoed. Ook de bouw van het waterschap is al in de middeleeuwen begonnen en het is meer dan 800 jaar de belangrijkste energiebron geweest voor de mijnbouw in Goslar. Tegenwoordig resteren nog 107 vijvers, 310 km grachten, 30 km ondergrondse waterlopen, waarvan het merendeel nog in bedrijf is. Op de verschillende wandelpaden kunt u het samengaan van cultuur en natuur in dit gebied beleven.

De mijnbouw die in Goslar al sinds minstens 968 plaatsvond op de Rammelberg, even buiten de stadspoorten, vormde een van de belangrijkste inkomstenbronnen van de

stad. Niet verwonderlijk dan ook dat de afgunst op die rijkdom tot talrijke schermutselingen aanleiding heeft gegeven. In 1988 werd de mijnbouw uiteindelijk gestopt en werd het terrein op de Rammelsberg een mijnbouwmuseum. In dit unieke museum wordt meer dan duizend jaar geschiedenis getoond. Sinds 2012 worden er bij Goslar weer proefboringen gedaan om te onderzoeken of de mijnbouw niet hervat kan worden.

Na dit alles gezien te hebben was het tijd voor de lunch. Curryworst en een braadworst. We zijn met het toeristisch treintje mee gegaan. Rondritje door de stad. Bakje koffie en thee op. Nog even wat rond gewandeld en een lepeltje voor Mieke gekocht en Jan kocht twee koekoeksfluitjes met vogeltjes voor de tweeling Senna en Lynn.

Als laatste hebben we nog naar het klokkenspel geluisterd en gekeken. Dat begon precies om 15.00 uur, het was er lekker druk op de markt , want veel mensen wilden dit zien en horen.

We liepen op ons gemak weer richting jeugdherberg. Daar aangekomen vroeg Jan, of het mogelijk was om vanavond mee te doen met het warm eten. Dat was geen probleem. We hebben gelijk afgerekend. Het was van 18.00 uur tot 18.45 uur warm eten.

We kwamen bij de receptie het echtpaar uit Zwolle weer tegen. Ze hebben morgen een rustdag en zouden naar de mijnen gaan van Goslar.

Beetje op de kamer rondgehangen, want Jan zijn benen moesten rusten, zei hij, ik ben tenslotte ouder dan jij. Maar eerst hebben we de was opgeruimd.

Rond 18.00 uur zijn we naar de eetzaal gegaan. Eerst een salade genomen: sla, paprika, champignons en courgette. Toen aardappelen met schil, twee stukken zwijnenvlees. Achteraf zagen we dat je maar 1 stuk vlees mocht pakken, wij hadden er echter al twee opgegeten. Als toetje een schaaltje met diverse soorten fruit.

Na dit alles genuttigd te hebben, zijn we even buiten gaan zitten om uit te buiken.

Het weer vandaag was voortreffelijk , veel zon en droog. Jan zei: Jack dat heb je weer goed geregeld, jongen.

Morgen gaan we weer verder met fietsen. We hebben het tenue voor morgen klaar gelegd en de tassen weer ingepakt.

 

 

Vrijdag 1 juli               Goslar – Gernrode     84 km              25 graden       droog

We zaten om 08.15 uur aan de ontbijttafel. Er zat een man bij ons aan tafel, die ook de R1 route aan het fietsen was. Het was de tweede keer, dat hij deze route fietste. Hij nam vandaag een rustdag om Goslar te bekijken.

Na alles weer op de fiets geladen te hebben, vertrokken we weer. We begonnen gelijk met een redelijke klim. Onderweg nog een foto van de jeugdherberg en Goslar gemaakt, toen weer verder klimmen.

We fietsten via Bad-Harzburg, waarmee we een klimmetje misten. Maar zoals altijd in Bad- Harzburg zelf moest ook geklommen worden.

We fietsten zeker 10 kilometer over zgn. “Schrotterwegen” of op zijn Nederlands “hobbelige steenslag met scherpe stenen wegen”.

Jan reed vijf meter voor de voormalige Oost-Duitse grens zijn voorband voor de tweede keer lek. Het leek wel of hij het erom deed. De Ecker rivier was de grens van voormalig West-Duitsland en voormalig Oost-Duitsland.

In dorp Ilsenburg boodschappen gedaan en lekker in het park zitten lunchen.

We gingen weer lekker verder met fietsen, klimmen en dalen, leuk.

In Wernigerode zagen we twee stoomlocomotieven . De Harz, Duitslands meest noordelijke middelgebergte, wordt in het oostelijk deel doorkruist door een uniek netwerk van smalspoorlijnen. Met dit nog altijd volgens dienstregeling met stoomtreinen bereden netwerk wordt het met kloven doortrokken gebergte ontsloten voor het vakantieverkeer. De kleine treinen met hun dampende locs voeren de reizigers door diep Harzwoud, over steile bergen en door romantische kloven, langs uitgestrekte weiden en naar wonderschone plaatsjes. Ver weg van de drukte van het moderne reisverkeer kunt u instappen voor een reis naar het verleden.
Met hun 140 km lange netwerk verenigen de smalspoortreinen van de Harz de Harzquer-, Brocken- en Selketalbahn. In Benzingerode lekker klimmen, even later weer een lang kiezelpad; hier zagen we diverse roofvogels.

We moesten naar klooster Michaelstein. We kwamen het bos uit en daar liepen drie wegen, geen bordje te bekennen. We namen de middelste weg: fout, we pakten de linkse weg: fout.

Er kwam een bus aan gereden, die hielden we aan en Jan vroeg aan de chauffeur waar het klooster was. We moesten terug. Bleek het de derde weg te zijn. Alle goede dingen bestaan tenslotte uit drieën. Het bleek volgens het boekje de Duivelsroute te heten, zei Jan.

Maar we hebben het klooster gevonden en daar hebben we een bakje  met wat lekkers erbij op. Lekker in de kloostertuin gezeten in de schaduw.  Aan de noordelijke rand van de Harz ligt ten noordwesten van Blankenburg, de voormalige cisterciënzer klooster Michael Stein. Het is idyllisch gelegen aan de uitgang van de klooster grond en wordt aan drie kanten omgeven door de noordelijke uitlopers van de Harz. Het klooster werd in 1147 gesticht door de Quedlinburger abdis Beatrix II op de oude site boven de grot Volkmarskeller. In de vroege stadia van het klooster waren er Benedictijner regels, maar sinds de 1152 kwam het onder de invloed van de Cisterciënzers. In de middeleeuwen floreerde en ontwikkelde het klooster zich tot een belangrijk economisch- en machtscentrum van de Cisterciënzer orde. De voeding van de monniken was om religieuze redenen grotendeels vis. Daarom zijn 20 visvijvers aangelegd in de lokale omgeving, maar vooral in Klostergrund. Veel van deze vijvers zijn nog steeds beschikbaar en kunnen, net als vroeger, worden gebruikt voor het kweken van vis.

We moesten weer verder, we begonnen gelijk met een stijging, maar dat zijn we nu wel gewend.

We konden merken, dat we in het voormalige Oost-Duitsland aan het fietsen waren.

We werden regelmatig van de weg het bos ingestuurd. Ook als je de weg gewoon kon blijven volgen.

We fietsten gestaag verder. Eerst 1,5 kilometer dalen op asfalt om daarna vele kilometers op gravel, bos en kiezelpaden te klimmen. Gelukkig was het droog en zonnig weer, je moet er niet aan denken dat het de hele dag zou regenen. Je moest nu al alle zeilen bij zetten om de kuilen, geulen e.d. te omzeilen.

In het dorp Thale gingen we een sofijsje halen, dat hadden we wel verdiend, vonden we.

Hup, weer op de fiets om te klimmen, maar het was nog maar 5 kilometer naar onze overnachtingsplaats.

We kwamen in Genrode aan, hier zouden we overnachten. We moesten naast de kerk in de Kirchplatz zijn, daar zou de jeugdherberg, zijn volgens de man, die Jan gisteren aan de lijn had gehad.

Er waren echter twee kerken. Aan wie we het ook vroegen, niemand wist waar de jeugdherberg of de Kirchplatz was. Jan belde de man op om te vragen, waar het was, de man nam echter de telefoon niet op. We vroegen het aan drie jongelui en die zeiden dat we er precies voor stonden. Jan ging binnen vragen of dit de jeugdherberg was, dat bleek het geval. De man vond het al vreemd, dat we zo laat waren. In het boek stond jeugdherberg maar het was de Cyriakus kerk in de Burgstraat en niet in de Kirchplatz. Dus was het zoeken naar een speld in de hooiberg. Maar toch weer gevonden.

We wilden de fietsen leeg halen, maar de man zei dat we eerst maar moesten eten, Jan had  gisteren met de man geregeld, dat we mee zouden eten.

Helaas was het een broodmaaltijd, haring, kaas, ham en een slaatje met cola en bier. Het smaakte het nog goed ook. Het was wel een mooie jeugdherberg. Er zaten in de eetzaal veel oudere mensen en dat in een jeugdherberg.

Spullen naar boven gebracht, lekker gedoucht. Jan ging nog een cola en biertje halen.

Lekker een beetje in de tv kamer gehangen na deze dag. Voor de een wat zwaarder dan voor de andere. Toen de cola en het bier op was, ging Jan nog twee ijsjes halen.

Om kwart voor elf deden Jan en ik voor de eerste keer onze oordopjes in. Onder ons raam zaten een tiental licht aangeschoten oudere Duitsers te praten en te lachen, daar is niets mis mee, ieder zijn vertier, toch? Ook waren de dopjes tegen het luiden van de kerkklok, die ongeveer 20 meter van ons vandaan stond. Welterusten allemaal.

 

 

Zaterdag 2 juli             Genrode – Nienburg              94 km              20 graden       regen

Na een nacht heerlijk geslapen te hebben, stonden we om 08.15 uur naast ons bed.

De senioren Duitsers waren al om 07.30 uur beneden en zaten al weer buiten. Het was bewolkt maar droog. Na het ontbijt gingen we weer wat fietsen.

De eerste 10 kilometer was het wegdek weer van alles door elkaar: kiezels, kinderkoppen, sintels en weet ik al wat niet meer.  Na 15 kilometer stonden we in Meisdorp bij een Van der Valk Hotel, we wilden hier koffie gaan drinken, maar Jan voelde aan zijn voorband en die was weer lek. Dit was al de derde lekke voorband van Jan. Dat wordt eerst bandje wisselen. Er kwamen diverse Nederlanders voorbij, die in het hotel overnachten en die vroegen waar wij heen gingen. Ook stopte er een man op de fiets, die ook de R1 route aan het fietsen was. Hij had een Santos fiets en maar twee achtertassen bij zich. Hij had tot nu toe nog niet een keer lek gereden, vertelde hij. Hij keek naar de lucht en zei: het zal zo wel gaan regenen. Hij ging in het hotel koffie drinken. Ik zei nog tegen Jan, deze man slaat rare taal uit.

Toen wij weer helemaal gepakt en gezakt waren, zijn we verder het dorp ingereden om daar wat te gaan drinken. Toen we weer buiten kwamen, was het aan regenen; het was net 10.00 uur. De regenpakken gingen aan, wederom een minpunt erbij voor mij.

De wegen bleven slecht in het voormalige Oost-Duitsland. Sommige stukken waren wel goed. Maar over het algemeen was het slecht gesteld met de wegen.

In Stasfurt hebben we een bakje koffie en thee gedaan. De regenpakken gingen hier uit. Helaas toen we weer verder wilden gaan, regende het alweer. Dus regenpakken weer aan.

Het was nog ongeveer 15 kilometer, waarvan zeker 6 kilometer door het bos, dus uitkijken.

Het was allemaal goed verlopen.

Bij het Hotel  Lowen aangekomen, spullen naar boven gebracht en wederom sliepen we op de tweede verdieping en geen lift ter beschikking. Het is voor ons een vraag, waarom ze mensen, die met de fiets zijn en tassen bij zich hebben, zover mogelijk naar boven laten lopen. Wie het weet mag het zeggen.

Gelukkig hoefden de fietsen niet mee naar boven, die konden in de garage. Dit hebben we op eerdere fietsreizen wel eens meegemaakt, dat we de fietsen naar boven moesten dragen, dus zeg niet dat het niet zo is.

De tassen wederom onder de douche afgespoeld, daarna zelf onder de douche gesprongen.

Lekker opgefrist weer helemaal de mannetjes.

Beneden in het hotel gaan eten. Jan kippenlevertjes met aardappelpuree en ik schnitzel met gebakken aardappelen.

Jan heeft zijn benen nog te rusten gelegd.

Later die avond voetbal gekeken: Duitsland – Italië. Duitsland door naar de halve finale na strafschoppen.

 

Zondag 3 juli              Nienburg – Oranienbaum      91 km              22 graden       droog

Nadat we wakker waren, hebben we ons gewassen en de tassen ingeladen. De regenpakken opgevouwen en ook in de tassen gedaan. Het was goed weer, droog en zonnig.

Tassen naar beneden gedragen. Na het heerlijke ontbijt onze fietsen weer beladen. Om 08.45 uur zaten we weer op de fiets. De route lag voor de deur.

Het eerste stuk was gewoon asfalt, naderhand werd het weer sintels.  Bij Drobel waren diverse bordjes weg, omdat men hier een nieuwe brug aan het bouwen waren. Het was eventjes zoeken, maar dat gaat Jan goed af. Richting Baalberge was het weer een kiezelpad, we gingen de pad af en Jan zei: Jack je mag drie keer raden. Na een keer raden had ik het al goed. Lekke voorband nummer 4, precies nadat we de goede weg op draaiden. Alles weer van de fiets en bandje wisselen. Jan zag dat er in de buitenband een scheurtje zat. Dit heeft hij met een stuk oude binnenband opgelost. Bandje erin, alles weer op de fiets en op naar de koffie.

We krijgen er handigheid in, we weten precies wie wat moet doen, wat een team, het lijkt de formule 1 wel in de pitstop, zo snel en gemakkelijk gaat het ons af.

Ik voelde in Grospaschleben een paar regendruppels, niet genoeg voor een regenpak. Poeh, is dat even mazzel hebben.

Het duurde tot 11.30 uur voor dat we iets gevonden hadden, waar ze koffie hadden, dit was in Kothen.

Ruim een half uur verder hebben we in Pissdorp geluncht. Jan moest ook nog even pissen.

We gingen verder naar Aken aan de rivier de Elbe. Dus niet het grote Aachen, dat iedereen kent.

Daarna door naar Dessau. Net voor Dessau kwamen we een veld tegen, waar oude vliegtuigen stonden. Jan nam afscheid van mij en ging met de Duitse Lufthansa mee.

Ook zagen we even verderop het Bauhaus, dat is een specifieke bouwstijl, hier zijn we binnen koffie gaan drinken. Het “Bauhaus” is een artistieke en architecturale vereniging, die in 1925 in Dessau verscheen. De architect Walter Gropius creëerde een gebouw door het principe van “Vorm volgt functie” geleid. Beperkt in materialen, geld, tijd en ruimte, slaagde hij erin om een geweldig werk te creëren, dat alle bezoekers door een eenvoudige vorm en kleuren schema erg versteld doet staan. Het Bauhaus is het museum dat bouwplannen van het project “Socialistische Stad” van 1930 vertoont.

Net buiten Dessau fietsten we over een jachtbrug. We zouden een pad van ongeveer 6 kilometer met losse keien krijgen, hier hadden ze ons mooi verrast. Er lag een splinternieuw fietspad van asfalt. Dat was dus een echte meevaller. We moesten nog 10 kilometer fietsen naar onze slaapplaats Oranienbaum. De laatste 6 kilometer waren weer sintels, maar daarvan de laatste 5 kilometer lagen er zoveel sintels, dat de banden er in verdwenen. Hier was goede stuurmanskunst voor nodig.

We hebben in een heel oud café in Oranienbaum wat koels gedronken. Bij de Volksbank aan de overkant hebben we de portemonnee weer bijgevuld, naast het Paleis Oranienbaum.

Stap in de voetsporen van het Nederlandse koningshuis en bewonder het prachtige Paleis Oranienbaum. Het paleis ligt in Duitsland maar heeft een Nederlandse geschiedenis. Oranienbaum en het bijbehorende landgoed stamt uit 1660. Bekijk de schilderijententoonstellingen of wandel door de Chinese tuin en geniet van de pagode. Verken alle vertrekken van het oude woonhuis. Hier woonde vorstin Henriëtte Catharina van Anhalt-Dessau, prinses van Oranje-Nassau. Het paleis was een cadeau van haar man en ontworpen door een Nederlandse bouwmeester. Toen de hoek om en daar was Hotel de Gouden Fazant. We stapten de fiets af en men kwam al gelijk naar buiten toe gelopen om onze fietsen weg te laten brengen en achter slot en grendel te zetten.

Eerst de tassen eraf gehaald en voor het hotel neergezet. Hierna ingeschreven en op naar de tweede etage. Ha ha, deze keer hadden we een lift tot onze beschikking. Wij alles in de lift gezet inclusief ons zelf, mevrouw drukte op het knopje en daar gingen we. We kwamen boven op de tweede verdieping aan en mevrouw stond ons al op te wachten, zo snel was ze de trap op gerend of de lift was wat vertraagd door ons gewicht.

We konden om 18.00 uur komen eten, om 18.30 uur zou er een groep komen om te eten.

Zo gezegd zo gedaan, maar eerst lekker douchen.

We zaten om precies 18.00 uur aan tafel. Wederom schnitzel op en Jan weer lever.

Voetbal gekeken op onze kamer. Frankrijk – IJsland. Uitslag 5-2 voor Frankrijk. Die zijn door naar de halve finale.

 

 

Maandag 4 juli           Oranienbaum – Bad Belzig    80 km              24 graden       droog

Na het ontbijt weer op weg naar onze eindbestemming van vandaag, Bad Belzig.

Het was goed weer, dus korte mouwen.

In geen enkel dorp wat we passeerden was er een gelegenheid om wat te drinken, geen koffie, thee, bier of cola.

Het was pas in Wittenberg/ Lutherstadt waar we koffie hadden. Maar daarvoor hadden we zeker 25 kilometer goede weg gehad en zeker 13 kilometer grind en Belgische klinkers.

Wij dachten, dat ze die Belgische klinkers alleen in België hadden. Die gedachte was dus verkeerd, want hier in het voormalige Oost-Duitsland hadden ze er ook volop.

Jan had deze keer om 10.00 uur geen lekke band, dus het euvel zal wel verholpen zijn met zijn oude stuk binnenband, wat aan de binnenzijde van de voorband zat geplakt.

Na Wittenberg, een kilometer of 10 verder, op een idyllisch plekje in het bos onze lunch op gegeten. Twee boterhammen en een peperkoek. We zijn geen supermarkt tegen gekomen, dus deze keer geen appels en pudding. Maar we komen echt niets te kort hoor.

We gingen weer verder. Nog geen 5 minuten gefietst en Jan had zijn 5e lekke band. Wederom kwamen we van een sintelpad af naar het asfalt. Nu was het geen 10 uur maar 12.50 uur.

De stuk oude binnenband, dat Jan er in had geplakt, zat nog op de goede plaats, dus dat kon het niet zijn. Nieuwe binnenband erin en we gaan weer verder. Ik zei tegen Jan: ik heb een reserve buitenband bij me, die kan je gebruiken. Nee volgens Jan lag het niet aan de buitenband, maar aan de vele slechte fietspaden.

We kregen weer 15 kilometer sintelpad. In Klein Marzehns hebben we beide een grote cola genomen in dit kleine dorpje. Hierna gingen we weer verder over de sintels e.d.

We moesten nog ongeveer 9 kilometer fietsen, het meeste was asfalt, alleen zaten hier drie klimmetjes in. Maar die zijn voor ons een peulenschilletje. Je rijdt er niet zo makkelijk je banden op lek.

Om 15.20 uur waren we op plaats van bestemming Hotel Alter Brauhof. Fietsen weggezet en spullen 1 hoog naar boven gesjouwd. We konden in dit hotel vanavond niet eten. Maar in het dorp waren eetgelegenheden genoeg, dus dat komt wel goed.

Het was een rustig fietsdagje ondanks de vele slechte paden. Op de laatste 500 meter moesten we het bos in en even later weer eruit. Het was allemaal los zand, hierdoor reed Jan in een afdaling bijna tegen een boom op. Het ging nog maar net goed, gelukkig reden we niet hard naar beneden.

Na het douchen, beetje rond gewandeld in het dorp.

We zijn naar een fietsenmaker gegaan om een verloopnippel te kopen voor de fietspomp van Jan. De plastic nippel die bij de pomp zat, ging slijten. Nu hadden we een messingnippel, die was vele malen beter.

We hebben bij het hotel wat gedronken. We gingen even kijken waar en wat we zouden gaan eten. Het werd de Chinees. We hebben lekkere bami op, we kregen een schaaltje met bami erop. Jan zei: als dat maar genoeg is. Nou het was voldoende, het leek weinig maar het schaaltje zat goed vol.

Op onze kamer heeft Jan zijn binnenband nog geplakt en het nieuwe nippeltje werkte perfect. Het lek zat op een andere plaats dan waar de oude binnenband zat geplakt.

Vanuit de hotelkamer hoorde en zag Jan ooievaars klepperen, die zaten op een nest op de schoorsteen tegenover ons. Was toch mooi om te zien.

 

Dinsdag 5 juli             Bad Belzig – Geltow               51 km              22 graden       droog

Jan vertelde, dat de ooievaars al om kwart voor vijf zaten te klepperen. Jan was regelmatig wakker geweest en hoorde van alles. Beetje spanning denk ik, we naderen Berlijn.

Het ontbijt genuttigd en weer op pad gegaan. Niet voordat we het eten in het dorp weer hadden aangevuld.

Na 15 minuten zaten we weer in het bos. Tot 11.00 uur in het bos gefietst, diverse dorpen gepasseerd en geen koffieadres te vinden.

In Baitz was er een omleiding, omdat men bezig was een nieuwe brug te bouwen. Wij gingen rechtsaf in plaats van rechtdoor. Maar dat hadden we gauw door. Dus een honderdtal meters terug gelopen en we zaten weer op de route.

In Beelitz was een restaurant open. Gestopt voor een bakske met wat lekkers. We hadden er een omweg voor gereden. Na de koffie gingen we weer verder over de asfaltwegen.

Even later zaten we op een zandpad van ongeveer 1 kilometer, daar hadden we handen en voeten nodig om op de fiets te blijven zitten. Maar ja, je moet er wat voor over hebben voor de koffie en thee. Dus deze moeilijke fietspad hebben we ook weer overwonnen.

Nu weer verder door de bossen. Voor Petzow weer een paar kilometer kiezels en grijs steenslag. We besloten om de lunch te gaan nuttigen op een bankje bij een meer. We hoefden vanaf hier nog ongeveer 3 kilometer te fietsen. Ik ging op de bank zitten en verhip, wat voel ik in mijn wielershirt zitten, de sleutel van het hotel in Bad Belzig. Als we een postkantoor tegen zouden komen, dan sturen we de sleutel wel retour.

Na het eten wilden we weer verder fietsen naar ons hotel, we hadden onze helmen al op.

Jan zei :doe maar weer af, want het is weer zover, zijn voorband was tijdens de lunch leeg gelopen. Dit was Jan zijn zesde lekke band van deze reis. Zoveel lekke band hebben we al die reizen nog niet bij elkaar gereden. Ik zei: Jan, morgen nog 1 lekke band en je loopt 1 op 2.

Wat is dat, vroeg Jan. Nou 1 lekke band per 2 dagen. Ach je moet wat te doen hebben. Het- zelfde ritueel als de vorige 5 keer.

Of het zou zo moest zijn, we kwamen na een kleine kilometer een postkantoor tegen.

Sleutel in een doosje gedaan, postzegel erop, het adres er op gezet en morgen zou de sleutel weer bij de rechtmatige eigenaar zijn.

Rond 13.30 uur waren bij Hotel Geliti.  Douche genomen. Jan heeft de band meteen geplakt we hadden toch tijd zat.

Tevens heeft Jan de mensen van het Hotel in Bad Belzig gebeld om te vertellen, dat wij de sleutel vergeten waren in te leveren, maar dat hij morgen met de post zou worden bezorgd.

De vrouw bedankte Jan voor het opsturen van de sleutel.

Beetje gewandeld langs het meer. Cola en een bier gedronken op het terras van het hotel.

Rond 16.30 uur regende het even flink hard. Maar mijn punt was al binnen voor deze dag.

We hadden om 19.45 uur afgesproken om in het restaurant te gaan eten. We kregen eerst een amuse van het restaurant. Het was een cupje met een soort kaas, ik had Mixed Grill besteld en Jan had een rumsteak. Was wel lekker vonden wij beiden.

Dit was weer een mooi afsluiting van deze mooie dag.

Morgen de Koninginnenrit. Op naar de Brandenburger Tor in Berlijn, ons eindpunt van deze mooie, gezellige en bijzondere fietsreis.

 

Ontbeten om 08.00 uur. Op de fiets om 08.45 uur. Het fietsenhok stond stampvol fietsen. We moesten eerst diverse fietsen weg zetten om met onze fietsen uit het fietsenhok te kunnen komen. Wij stonden er namelijk als eerste in. Maar alle fietsen, die na ons kwamen, stonden voor onze fietsen.  Er stonden zelfs nog fietsen naast het fietsenhok. Dus het was wat schuiven met fietsen, maar dat duurde ook maar even.

We begonnen met asfalt, daarna klein beetje gravel en diverse klimmetjes.

We kwamen in Potsdam aan.  We zijn via de Friedenskerk het park van Sanssouci in gefietst. We zijn  bij het Chinese theehuis geweest, daar kwam een man naar buiten, die ons vertelde dat we niet op het gras mochten komen en niet in het park mochten fietsen. Alleen aan de buitenrand van het park mocht je fietsen op de asfaltwegen. We zijn naar het Neues Palais geweest, dat stond gedeeltelijk in de steigers, daarna naar het mooie Sanssouci paleis. Toen verlieten we het Park Sanssouci om weer verder te gaan fietsen.

Ik was hier ook geweest in 2012 met Mieke. Als het goed is, komen we zondag hier ook weer even terug om het aan Els te laten zien, als we op terugreis naar Nederland zijn. We komen er dan toch langs.

Nog een kleine 30 kilometer en we waren op onze eindbestemming. Als het goed is nog 3 klimmetjes te gaan op een rustig stuk weg.

Daarna fietsten we op de Kaiserdamm, waar ons hotel voor de komende twee nachten staat. We passeerden het hotel. We stopten tegenover het hotel, Jan ging even kijken of het klopte, dat we hier moesten zijn. Het klopte helemaal, maar we zouden eerst naar de Brandenburger Tor fietsen, want dat was uiteindelijk ons eindpunt. Eerst tegenover het hotel een broodje gegeten in een broodjeszaak. We werden door een vrouw geholpen, die een beetje chagrijnig reageerde. Ze had nog maar twee broodjes, meer had ze niet. We hebben die maar genomen om iets te hebben. Na afgerekend te hebben, wenste ze ons toch nog een goede reis toe, dat dan weer wel.

Ongeveer 500 meter voor de Brandenburger Tor was alles afgesloten in verband met het Europees voetbal. In de verte zagen we een reuzenrad staan. We mochten er niet langs, zelfs voetgangers mochten er niet door.

We werden door het park gestuurd en verder moesten we het maar uitzoeken. Maar dat gold gelukkig voor iedereen en de meesten moesten toch die kant op, dus dat was makkelijk te volgen.

We fietsten langs de Reichstag, daar stonden we even te kijken. Er stopten een man en een vrouw naast ons en ze zeiden tegen ons: jullie zijn zeker Hollanders. Ja, zeiden we.

Ze vertelden, dat zei de Hanzeroute hadden gefietst en dat ze vertrokken waren uit Vlissingen. Ze hadden ongeveer 1200 kilometer gefietst.  Ze kwamen zelf ook uit Vlissingen.

Wij vertelden hun dat wij de R1 route hadden gefietst en dat wij vanuit Breda waren vertrokken en ongeveer 1150 kilometer hadden gefietst.

Ze vroegen aan ons of wij met hun naar de Brandenburger Tor wilden, dan konden we van elkaar foto’s maken. Hoe kom je daar dan, zei Jan, want alles was rondom de Brandenburger Tor afgezet.

Zij wisten wel, hoe ze daar moesten komen, je kon met de fiets aan de hand links van de Brandenburger Tor aan de voorzijde hiervan komen.

Na de foto sessie gingen wij verder naar de Berliner Dom. Het echtpaar ging naar hun hotel en zij zouden aanstaande zaterdag terug vliegen.

We zijn ook nog langs het Holocaust Mahnmal geweest . We gingen hier tegenover een bakje doen. We zetten onze fietsen netjes op de stoep, zodat niemand er last van had.

Komt er een vrouw naar ons toe en die zegt tegen ons, dat we de fietsen in het fietsenrek moeten zetten.

Jan zei, ben je misschien van de politie; nee zei ze, ik werk hier. Wij pakten de fietsen en liepen een terras verder waar we wel op de stoep mochten staan. Daar vroeg het personeel zelfs waar we vandaan kwamen. Jan vroeg aan de vrouw waarom alles rondom de Brandenburger Tor was afgesloten. Ze bevestigde, wat we al dachten, voor het voetbal. Ook vroeg ze, waar we vandaan kwamen. Op de fiets vanuit Nederland, zei Jan. Nou dan zien jullie er nog goed uit. Dank je.

We fietsten maar weer eens terug op ons gemak naar de Kaiserdamm naar Hotel Brandies. We kwamen daar aan om 15.30 uur. We hadden net ingeschreven, toen het begon te regenen. Dit telt niet mee, zei Jan tegen mij, want tenslotte zat de fietsdag er al op voor ons. Kwam ik weer goed weg zeg. De fietsen hebben we in de garage gezet.

We kregen een kamer op de vijfde verdieping, maar we werden gerustgesteld, er was een lift en wat voor een. Het was zo’n oude lift, die je wel eens in films ziet. Eerst de ijzeren buitenste deur dicht doen, daarna nog de ijzeren binnenste deur dicht doen, dan kon je pas naar boven of naar beneden. Het was een zeer oude lift , want het piepte en kraakte flink. Maar het was wel een klassieker en wat mooi.

Nadat we alles naar boven hadden getransporteerd en uit de lift hadden gehaald, moesten we toch nog een eindje sjouwen, we hadden wel een lift, maar we zaten helemaal achterin de gang.

Lekker gedoucht, beetje relaxen en nagenieten van deze mooie fietstocht.

Om 17.00 uur zijn we bij Asia lekker Indisch gaan eten. Na het eten nog een wandeling gemaakt, wat denk je komen we een fietsenwinkel tegen, wel zo groooooot, dit hadden Jan en ik nog nooit gezien. Jan heeft hier zelfs nog twee nippels gekocht voor zijn fietspomp, die zijn nut wel heeft bewezen deze tocht. We konden de banden met deze pomp tot 6 bar oppompen. Bakje thee gedronken in de fietsenzaak, daarna terug naar het hotel gewandeld.

Op onze kamer hebben we de wedstrijd Portugal – Wales gekeken. Uitslag 2-0 voor Portugal.

Portugal zit in de Finale.

 

Donderdag 7 juli        Berlijn             22 graden       droog

Om 08.30 uur 5 verdiepingen te voet naar beneden gelopen naar de ontbijtruimte. Goede been spieroefeningen.

Na het ontbijt lieten we de fietsen staan en gingen we te voet naar de Charlottenburg. Het was ongeveer 40 minuten wandelen. We vertrokken met korte mouwen en hadden niets bij ons, geen jasje of trui. Het was wel wat fris.

We waren er te vroeg, want het kasteel ging pas om 10.00 uur open. Het voorterrein was helemaal gevuld met tenten. In het weekend was er een cultureel evenement.

De Charlottenburg stond helaas voor ongeveer de helft in de steigers. Jammer.

We kochten kaartjes om de binnenzijde te bezichtigen. Het was een heel groot complex en zeer mooi. Binnen was het goed te doen met korte mouwen.  We hebben aan de overkant van de Charlotteburg in een restaurant eerst een bord goulashsoep op. Daarna zijn we weer verder gegaan met onze rondleiding. We zijn nog naar de Belvedère, het Mausoleum en diverse andere gebouwen geweest  tijdens een wandeling in het park. Slot Charlottenburg is het grootste paleis in Berlijn. Het is gelegen in stadsdeel Charlottenburg. Het paleis werd gebouwd tussen 1695 en 1699 in opdracht van Sophie Charlotte, echtgenote van Keurvorst Frederik III, die later gekroond werd tot koning Frederik I van Pruisen. In 1701 werd het slot uitgebreid. In eerste instantie heette het slot Lietzenburg en werd na de dood van Sophie Charlotte in 1705 omgedoopt tot Charlottenburg. Vanaf 1707 werd het verder uitgebouwd. Later woonde Frederik de Grote er.  Oorspronkelijk werd het paleis ontworpen in barokstijl. De gevel was versierd met Corinthische pilasters. Op de top was een kroonlijst met standbeelden. Aan de achterzijde waren twee ovale zalen, waarvan de onderste toegang geeft tot de tuinen. De inhuldiging van het paleis was op 11 juli 1699, de 42e verjaardag van Frederik. Het slot werd in de tweede wereldoorlog bijna volledig vernietigd, maar is weer zoveel mogelijk in oorspronkelijke staat teruggebracht.

Rond de klok van 15.00 uur waren we weer bij het hotel, beetje gerust daar. Half uurtje later gingen we weer op pad, deze keer richting Funktoren ( Zendtoren). We kwamen daar aan, bleek de toren vanaf 4 juli tot september in onderhoud te zijn, dus dat bezoek ging mooi niet door. Geen wandeling naar boven via een wenteltrap, jammer. De radiotoren, die enige gelijkenis vertoont met de Eiffeltoren, is een van de bekendere symbolen van Berlijn. Met zijn bijna 150 meter hoogte steekt het boven het westen van de stad uit. Ter gelegenheid van de derde Duitse tentoonstelling over de radio in 1924-1926 werd de Funkturm opgericht. Het moest dienst doen als zendmast, uitzichttoren met restaurant en controletoren voor de luchtverkeer. In 1929 werden van hier de eerste televisiebeelden ter wereld uitgezonden. De Funkturm is voor toeristen te bezoeken. Hiervoor hoef je overigens niet het beursgebouw te bezoeken. Met een lift kun je naar het observatieplatform op 125 meter hoogte. Je kan er ook de wenteltrap nemen.  Op 55 meter hoogte is een restaurant.

We zijn maar een rondje gaan wandelen, bakkie gedaan onderweg. We kwamen een pizzarestaurant tegen met de naam Terminale, daar gaan we dus niet eten, zei Jan.

Rond 16.30 uur waren we weer terug bij het hotel. Wat schetst onze verbazing, we moeten toch via de trap klimmen. De lift was defect, uit de roulatie, de technische dienst was al gewaarschuwd. Dus we konden te voet naar de vijfde verdieping, het was wel niet zo hoog als de Funktoren, dat maakte gelukkig weer veel goed.

Ik zei nog tegen Jan, dat is leuk voor morgen, als hij dan nog niet gemaakt is, kunnen we alles naar beneden sjouwen. Ik neem dan alles in een keer mee, zei Jan. Ik ga geen twee keer die trappen allemaal op en af.

We hebben een klein uurtje naar de Tour de France gekeken, rit 6. Cavendis heeft de rit gewonnen in de sprint.

Om 18.00 uur was het weer tijd om wat eten te gaan scoren. We gingen weer Italiaans eten. Jan nam tagliatelle met een pilsje en ik nam lasagne met een cola. Na het eten kregen we nog een amaretto van het huis. We liepen weer richting het hotel. Onderweg nog een ijsje genomen en een doosje pinda’s gekocht voor vanavond voor bij de voetbalwedstrijd Duitsland–Frankrijk; uitslag 0-2 voor Frankrijk. Frankrijk zit in de finale.

Dus het is Portugal – Frankrijk geworden.

Morgenvroeg vertrekken we richting Mercure Hotel Tempelhof. Daar komen Mieke, Karel en Els ook naar toe met de auto en het fietsenrek.

Ze verblijven daar ook het weekend, waarna we zondag weer met zijn allen huiswaarts keren.

 

Vrijdag            8 juli      Hotel Brandies – Hotel Mercure Tempelhof       18 km        22 graden droog

Nadat we aangekleed waren, ging ik eerst kijken of de lift gemaakt was. Ik zei: Jan we kunnen alles naar de lift brengen, want hij doet het weer. Dat was een pak van ons hart. Alles in de lift gelegd, wij erbij en op goed geluk op het knopje begane grond gedrukt. Daar ging hij dan knarsend en piepend, maar we kwamen beneden.

Om 08.45 uur gingen we  naar het laatste hotel  van onze reis.

Het weer was goed en het vlotte lekker. We reden op een gegeven moment in de Hermannstraat, die over ging in een andere straatnaam. Dat betekende, dat we te ver waren gefietst. Dus fiets omdraaien en weer terug. Jan ging het in een winkeltje vragen, waar we moesten zijn. De man legde het via de computer uit aan Jan.  Jan vertelde tegen mij, dat we een stuk terug moesten en dat het op de hoek van de Rollbergstraat was.

We kwamen bij de Rollbergstraat, maar die was afgesloten. Wat denk je, lagen de borden met de tekst Mercure Hotel op de grond. Die hingen normaal op de hoek van de straat. Geen wonder, dat we het niet konden vinden. Ze waren bezig met de oude huisstijl te verwijderen en de nieuwe huisstijl op te hangen. Het hotel zelf lag in het midden van de Rollbergstraat.

We waren rond 10.15 uur bij het hotel. Doordat we moesten zoeken en wat later waren, kwamen we het echtpaar tegen uit Vlissingen. Die logeerden ook in het Mercure Hotel. Als we het op tijd hadden gevonden, waren we hen waarschijnlijk niet tegen gekomen. We hebben een tijdje met hun staan praten. Ze vertelden, als je het hotel binnen gaat, het een hele andere wereld is dan de buurt om het hotel. Ze gingen met de metro naar het centrum van Berlijn.

De buurt zag er zelf niet zo florissant uit, het leek een beetje op de Haagdijk bij ons in Breda. Veel Turken, vele andere nationaliteiten, maar ook verslaafden. Wij zijn bij een Turkse bar koffie en thee gaan drinken, het was wel hele lekkere thee.

We hebben contact gehad met Mieke, ze zouden rond 13.30 uur, als alles goed gaat, bij het hotel aankomen.

Het was nog vroeg, dus zijn we bij een alternatief café een cola gaan drinken, tegenover de parkeergarage van het hotel.

Ja hoor, om 13.30 uur precies kwam onze ophaaldienst er aangereden.

Tassen van de fiets in de auto gedaan, fietsen op het fietsenrek gezet en goed op slot gedaan en de auto in de parkeergarage van het hotel neer gezet. Jan en Karel zijn ons gaan inschrijven in het hotel.

Naar onze kamer gegaan om ons wat op te frissen, om daarna een wandeling te gaan maken.

We zijn naar het oude vliegveld Berlijn – Tempelhof gelopen. Dit was het vroegere vliegveld van Berlijn en is gesloten sinds 2008. Daar ook weer wat gedronken, toen gingen we op zoek naar een restaurantje om wat te eten. Wat gaat de tijd toch snel zeg.

We hadden unaniem besloten, dat het de pizzeria zou worden. Alleen Karel nam een pizza, de rest nam allemaal wat anders.

Na het eten hebben we nog wat gedronken in de lobby van het hotel. Mieke ging nog een sigaretje buiten roken, voordat we naar de kamers gingen. Na een tiental minuten hoorden we heel hard Help, Help roepen. Twee barmannen, een vrouw, Jan en ik liepen hard naar het geroep toe. Stond Mieke vast in de draaideur, die ging niet meer vooruit of achteruit. De barman drukte op de noodknop en hij deed het weer. Iedereen kon er om lachen, maar Mieke het hardst. Ze vertelde, ik moest wel zo hard gillen, want niemand hoorde mij en nu wel. Toen ze bevrijd was, gingen we naar onze kamers, het was 21.00 uur.

Voor de ophalers was het vanmorgen al vroeg dag. Ze waren om 05.00 uur vertrokken uit Breda, dus het kon wel.

 

Zaterdag 9 juli                       Berlijn 0 km                droog

Om half negen ontbeten. Rond 09.30 uur zouden we in de lobby zijn, vandaar vertrokken we naar de U Bahn ( metro) om naar het centrum van Berlijn te gaan.

We gingen eerst naar de Brandenburger toren, daarna naar het Holocaust Monument. Het was tijd voor de koffie. Na de koffie gingen we naar de Berliner Dom.

De Dom van Berlijn (Berliner Dom) is de grootste kerk in de stad. De Dom is ook bekend als Hohenzollern familiegraf, en meer dan negentig sarcofagen en tombes zijn tentoongesteld, waaronder die van de Pruisische koningen; Frederick I en Sophie Charlotte. Het orgel van de Dom met meer dan 7000 pijpen is een meesterwerk en het grootste in Duitsland. Een bezoek aan de Dom vereist 270 treden. Jan en ik zijn helemaal naar boven gelopen. Toen we de rest hadden bekeken hebben we weer maar eens een bakkie gedaan.

We gingen naar Checkpoint Charlie is een voormalige grensovergangspost in de Friedrichstraße uit tijden van de Berlijnse Muur. Checkpoint Charlie stond precies op de grensovergang tussen de Amerikaanse en de Russische sector. Voor buitenlanders was Checkpoint Charlie de enige mogelijke doorgang om met de auto of bus naar Oost-Berlijn te komen. Wanneer je vanuit Nederland naar Berlijn ging met de auto kwam je altijd in West-Berlijn binnen en moest je deze grensovergang passeren om in het oosten te komen. Alleen buitenlanders die niet uit West-Berlijn, West-Duitsland of Geallieerde landen kwamen, mochten de grenspost passeren.

Na de val van de Muur in 1989 werd Checkpoint Charlie opgeheven. Niet veel later, in 1990, werd de gehate grenspost samen met veel andere resten van de Berlijnse Muur met de grond gelijk gemaakt. Later is er op de originele plek van Checkpoint Charlie een oude replica geplaatst van de grenspost om te laten zien hoe deze eruit heeft gezien. De replica kun je bezoeken en tegen betaling kun je op de foto met een grenswachter. Inmiddels is Checkpoint Charlie een van de grootste toeristische trekpleisters van Berlijn.

Nog even een gedeelte van de Berlijnse Muur bekeken. Toen was het tijd om wat te eten. Dat werd curryworst met friet.

Met de U Bahn naar Alexanderplatz gegaan. We liepen eerst naar de televisietoren. Die kon je niet missen zo groot en hoog. Eén van de grotere attracties voor de bezoekers van Alexanderplatz is de Fersehturm. De toren is 368 meter lang en het is mogelijk om de gigantische koepel op ruim 200 meter hoogte te betreden

Als je toch rondloopt op Alexanderplatz moet je ook zeker de grote wereldklok (Weltzeituhr) van dichtbij bekijken. De klok is in het jaar 1969 gebouwd en laat de tijden van maar liefst 148 steden in de wereld zien. Het gevaarte weegt 16 ton en is bijna 10 meter hoog. De attractie draagt er mede aan bij dat Alexanderplatz zoveel gebruikt wordt als trefpunt in Berlijn. Als je namelijk afspreekt onder de Weltzeituhr krijg je nooit discussie over of iemand te laat is gekomen of niet.

Het was een leuk en druk plein waar van alles te doen was zoals: dansers, muzikanten en van Galerie Kaufhof sprongen diverse mensen die aan kabels zaten van het dak af.

Wederom de U Bahn gepakt om naar een Ierse Pub te gaan om te gaan eten. Na het voortreffelijke eten zijn we weer naar ons hotel gegaan, daar kwamen we om 20.00 uur aan.

Nog even in de lobby gezeten om wat te drinken. Het was een lange dag geweest, heel veel gewandeld, diverse keren met de U Bahn gegaan.

Het weer was niet echt geweldig, het waaide hard maar het was droog en in de middag ging zowaar het zonnetje schijnen.

Morgen gaan we weer huiswaarts, maar we gaan via Potsdam om daar ook wat te bekijken.

 

 

 

 

 

Zondag 10 juli            Berlijn – Breda           30 graden       711 km            droog

We zaten om 08.30 uur weer aan het heerlijke buffet ontbijt.

Nadat we afgerekend hadden, gingen we met de lift naar de parkeergarage.  De tassen in de auto gezet en daar gingen we richting Breda.

We zijn nog eerst even naar Potsdam gereden, want Els was de enige, die dat nog niet gezien had en we kwamen er tenslotte toch voorbij. Het was net 10.00 uur en het was al flink warm.

We hebben een rondje gelopen rond Sanssouci. Eerst langs de ene kant naar beneden en langs de andere kant naar boven. Mieke was de slimste, die zei: ik wacht hier boven wel op jullie, ik heb het toch al een keer gezien.

Na een bezoek van vier personen aan het toilet zijn we weer verder gereden.

Het is een hele trip. Na diverse stops en 1 tankbeurt waren we rond 19.00 uur weer in de Kampakker. Mijn fiets eraf gehaald en fietstassen e.d. uit de kofferbak gehaald.

Karel zou Chinees gaan halen. Mieke dekte ondertussen de tafel.

Na het lekkere eten heeft Mieke nog een bakje koffie gezet. Daarna afscheid genomen van Jan en Els en hun bedankt voor alles.

 

Wetenswaardigheden van de fietstocht  Breda – Berlijn

In totaal hebben we 1171 kilometer gefietst. In totaal 7 lekke banden gehad en 1 kapotte ophanging van de voortas.

In totaal 2 hele fiets dagen regen en de rest van de dagen droog en zonnig.

Onderweg veel roofvogels gezien en een mooie vos.

Diverse dagen in de bossen gefietst.  Veel schrotterpaden gehad.

In de Harz vele heuvels bedwongen tot maximaal 400 meter.

In voormalig Oost – Duitland waren de wegen , fietspaden slecht tot zeer slecht.

In West- Duitsland waren de wegen in ieder geval beter dan in voormalig Oost – Duitsland.

In Nederland daar in tegen zijn we ontzettend verwent met de vele mooie en goede fietspaden.

Mensen zijn in geheel Duitsland zeer vriendelijk. Overal waar we kwamen werden we vriendelijk ontvangen . Of het nu in een hotel, restaurant of een bakkerij was.

Ook als Jan de weg vroeg werden we heel goed geholpen en wenste men ons nog een goede reis toe.

Berlijn is een mooie  drukke stad. Je kunt er goed fietsen er liggen bijna overal fietspaden naast de weg.

 

leven is als een fietstocht

eigenlijk, is het leven als een fietstocht.
soms heb je wind tegen, maar dan trap je even door, en is het weer als normaal.
soms heb je wind in de rug en kan je je stuur los laten, maar dan komt er een windvlaag en val je.
soms zijn de verwondingen erg, soms niet.
soms is je fiets helemaal kapot, soms zit er geen krasje op.
soms schijnt de zon.
soms regent het.
soms zeggen alle mensen je goedendag.
soms kijkt iedereen je raar aan.
soms fietst er gezellig iemand met je mee.
soms fiets je helemaal alleen.
je bent ooit op de fiets gestapt,
maar er komt een tijd, dat je af moet stappen.