2 noordkaap 2006

Woensdag  31 mei        Breda – Arnhem          154 km                            

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	weer	graden
07:00	8:45	17,2Km	Droog	18

Woensdag 31 mei vertrokken we, Ad van den Heuvel en Jack Koolen voor een sponsorfietstocht ten bate van KWF Kankerbestrijding vanuit Breda naar de Noordkaap. Er waren minstens veertig mensen gekomen naar de Kampakker om ons uit te komen zwaaien . Ze hadden op de muur teksten geschreven en de boel versierd. Bakkersland uit Breda had ons gesponsord met diverse broodjes o.a. krentenbollen, eierkoeken, witte broodjes. Mieke zorgde voor de koffie en thee. Het was een drukte in huize Koolen maar heel gezellig.

De klok sloeg zeven uur, tijd om afscheid van iedereen te nemen. Na de nodige foto’s en zoenen en gezwaai vertrokken wij richting Arnhem, daar zou onze eerste overnachting zijn.

Jan Geerts en Ad.v.d.Corput hebben twee jaar geleden mee gefietst naar Santiago de Compostela. Vandaag zouden ze ons een heel stuk begeleiden.

Ter hoogte van de Efteling werden we opgebeld door Ad Romijn van TV & Co voor een tv opname. We waren echter al onderweg. Hij zou ons achterop komen. We troffen elkaar bij Restaurant Roestelberg in natuurgebied de Drunese Duinen. Nadat de opnames klaar waren, gingen wij weer verder.

Net voor Vlijmen zag Jan dat mijn bagagedrager flink tekeer ging. Na controle bleek er een schroef uit te zijn. Adje had een zak met boutjes bij. Ad v.d.Corput maakte de bagagedrager weer stevig vast.

In Den Bosch trakteerden Jan en Ad ons op echte Bossche bollen en koffie, heerlijk.

Net voor Rosmalen boden ze ons ook een lunch aan. We namen een lekkere omelet.

Na de lunch namen Adje en ik hartelijk afscheid van Jan en Ad die weer richting Breda gingen en wij gingen weer verder met onze route.

Richting Nijmegen kwamen we uit bij een wegblokkade . Er lagen diverse buizen over de weg, waar wij onze fietsen overheen moesten tillen, was wel zwaar maar anders moesten we helemaal om rijden.

In Arnhem aangekomen gingen we naar Stayokay om daar te overnachten. Eerst een lekker douchje genomen en daarna naar de Chinees gegaan.

Na afloop kregen we van de Chinees nog snoepjes, kroepoek en koffie van het huis aangeboden, omdat we goed bezig waren voor KWF Kankerbestrijding.

Rond de klok van 23.00 uur lagen we te bed.

Donderdag 1 juni        Arnhem – Koekange       130 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	weer	graden
08:15	8:10	16,1 Km	Regen/droog	10

Een lekker ontbijtje genuttigd in Stayokay. Adje deed koffie in de thermoskan voor onderweg. Daar gingen we weer.

In de ochtend diverse buien gehad. Rond 11.00 werd het droog, maar de wind bleef maar waaien windkracht 6 toch zeker.

Na 25 kilometer een kleine pauze genomen.

In Apeldoorn was men regelmatig met wegomleidingen bezig. Dit was voor de fietsers nogal eens onduidelijk aangegeven, vooral bij het station. Gaf nogal wat opstoppingen maar wat geeft het, we hebben de tijd.

In Hattem gingen we broodjes eten in een bistro, zaten er negen nichten binnen die een dagje uit waren. Een van de nichten wilde met ons op de foto. Tevens een kaartje van de website gegeven, ze zou via de site ons Goede Doel sponsoren.

In dorp Haerst gingen we met het fietsveer over, dit moest nog met een touw in de hand over getrokken worden. Het kostte ons maar 0,60 cent.

Het varen duurde maar 3 minuten, dit was om alvast te wennen .

In Meppel hebben we wederom Chinees gegeten. We hebben nog anderhalf uur gefietst en in Koekange hebben we bij een boer aangebeld om te vragen of we bij hun konden slapen. We mochten in de schuur slapen, dit vonden we geen enkel probleem.

Matje op de grond, slaapzak erop en we lijden niets. Werden nog uitgenodigd voor de koffie met koekjes. De boer woonde met zijn zoon op de boerderij. Boer was 84 jaar en de zoon was 59 jaar, die was aan het rentenieren. Om 22.30 uur gingen we naar de schuur toe om te gaan slapen onder toeziend oog van de waakhond.

 

Vrijdag 2 juni          Koekange –Am Kamp            138 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	weer	graden
08:00	7:45	17,8 Km	Droog	14

De Boer had voor ons thee gezet, kon ons geen ontbijt aanbieden had geen brood genoeg, vond hij wel jammer, maar we waren al tevreden met de thee.

Nadat we gebruik hadden gemaakt van het toilet en afscheid hadden genomen van de boer gingen we weer fietsen.

Omstreeks 12.00 uur waren we in Emmen, daar begon de Jutlandroute van Clemens Sweerman. Adje heeft een boekje gekocht bij de VVV, want hij was zijn kopieën vergeten. Hij had geluk, ze hadden er nog maar een.

Het was een heerlijke fietsdag met veel zon en weinig wind.

Mooie fietspaden. De maag rommelde om 13.00 uur dat betekende eten net voorbij Weerdingen onze lunch genuttigd.

De Duitse grens passeerden wij rond 15.00 uur. In Kluse stond een mooi paard met wagen. Toen we verder fietsten kwamen we een magneetbaan tegen waar regelmatig snelheidsrecords gebroken worden tot wel 600 km/u, commercieel was het een flop.

We moesten bij Kluse een kruispunt over, tijdens het wachten kwamen er oude tractoren voorbij gereden.

In Esterwegen hebben we friet met een kleine schnitzel op. Na het eten zaten we amper 5 minuten op de fiets of Adje moest met de broek naar beneden, weg schnitzel!!!!!

Daarna zijn we op zoek gegaan naar een slaapplaats, die vonden we in Am Kamp.Dit was bij Vrienden op de fiets in Duitsland en kostte 15 euro p.p inclusief ontbijt.

Ik had een klein beetje last van mijn knie, een beetje Advil opgespoten.

Zaterdag 3 juni         Am Kamp – Grossenhain   135 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	weer	graden
08:00	6:40	17,5 Km	Droog/wind	15

Na het ontbijt met eitje en betalen van de rekening vertrokken we weer om 08.00 uur.

We konden een lekker tempo aanhouden. In Howiek hebben we koffie gedronken met wat lekkers erbij. Na Howiek kregen we weer meer bossen langs de route.

Op een gegeven moment moesten we met de boot de rivier de Weser overvaren. Aan de overkant aangekomen reden we naar Sandstedt. Overal waar wij reden waren de mensen bezig met het gras te maaien rond het huis. Met elektrische handmaaiers en motormaaiers. Zal wel te maken hebben met de aankomende Pinksterdagen.

We moesten nog wel boodschappen doen voor de komende twee dagen.

Om 16.30 uur zagen we een bakker die nog open was. Diverse broodjes en drinken gekocht. Tevens een lekker iets voor op het terras. Dit alles kochten we in Geestenseth is wel Geestig.

We reden naar Grossenhain en daar vroegen we om een slaapplaats. Men wees ons wederom naar de Duitse Vrienden op de fiets. We hadden onderdak gevonden bij de Fam. Baache, Schutzenstraat 20 te Grossenhain.

We gingen lekker douchen,daarna vroegen we waar we konden eten. Dat kon volgens haar in restaurant de Houtakker. Dat was gesloten zeiden we, want daar waren we al geweest.

Ze belde naar het restaurant op om te zeggen dat we nog kwamen eten.

Wij reden daar met de fiets naar toe. Heerlijk gegeten daar. We waren maar met zijn tweeën. Op slaapadres aangekomen, gevraagd of het mogelijk was om te emailen.

Dat was geen probleem. Een leuk verhaal naar zoon Erik gemaild zodat hij het op onze site kon zetten. Er waren geen kosten aan verbonden, zei de vrouw des huizes.

Dat was aardig van haar.

De knie voelde de hele dag goed aan, wat een beetje Advil al niet doet.

Goede verzorging en luisteren naar je lichaam.

Zondag 4 juni           Grossenhain – Hohn           135 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	weer	graden
08:15	7:00	16,8Km/u	droog	9

Na een vorstelijk ontbijt vertrokken wij weer uit Grossenhain.

De eerste rustplaats was net voor Altendorfer in een bruin café. Er zaten 6 oudere mannen binnen die volop aan het bier en de snaps zaten. Een van de mannen ging even weg en kwam terug met een schort voor en een trekharmonica. Hij begon te spelen en de andere mannen gingen zingen. Het was er een gezellige boel. De ober kon het amper bijhouden met inschenken. Had zich nog niet omgedraaid of de glazen waren weer leeg.

Ze zongen ook nog het bekende lied Tulpen uit Amsterdam.

De koffie die wij besteld hadden, kregen we gratis, we konden ook nog brandewijn krijgen, toch maar niet gedaan . De benen hadden nog genoeg te doen vandaag.

Rond 12.00 uur gingen we met de boot over de rivier de Elbe naar Gluckstadt.

Hierna kregen we een ongeveer 10 kilometer lang traject van de historische Ochsenweg, een fraai gelegen en landelijk weggetje.

Om 17.00 uur zijn we het Nord-Ostseekanaal overgevaren bij Oldenbuttel.

We kregen om 19.00 uur honger en hebben in Hamdorf friet met braadworst gegeten. Daar ging men gelijk telefoneren om voor ons een slaapplaats te regelen. Helaas na 5 telefoontjes geen slaapplaats. Toch wel aardig dat ze zoveel moeite voor ons deden.

We fietsten weer verder. Bij iedere boerderij vroegen we of men een slaapplaats had.

Een boer verwees ons naar een Gasthof in Hohn. Daar bleek de overnachting 55 euro te kosten. Dat vonden we veel te duur.

Weer naar een andere boerderij gereden, daar aan mevrouw gevraagd of ze een slaapplaats had. Haar man was nog niet thuis. Haar man kwam er op de fiets aan. Dit was dezelfde man die ons naar het Gasthof had gestuurd. Hij moest wel heel hartelijk lachen . We konden bij hem in de schuur tussen de balen stro en boven de koeien slapen.

Wij vonden dit geen enkel probleem. Wij wilden geen luxe, alleen maar een slaapplaats en die hadden we.

Nadat we geïnstalleerd waren, gingen we koffie drinken bij de boer en boerin. Ze hadden een vriend uitgenodigd die een beetje Engels kon en die in Noorwegen op vakantie was geweest.

We hebben uitgelegd waarvoor we fietsten KWF Kankerbestrijding. Ze vonden het een hele onderneming en zagen wel dat we goed voorbereid waren.

Hun het boekje van de Jutlandroute en de kaarten van Noorwegen laten bekijken.

Boer Klaus bleek 5 jaar lang burgemeester geweest te zijn van de omgeving van Hohn.

Rond 21.30 uur kwam de rum op tafel. Wij kregen een GROG dat is rum, kokend water en twee schepjes suiker en roeien maar, dat was wel lekker. Hier hadden we er twee van op toen vonden we het wel genoeg.  Anna de vrouw van Klaus nodigde ons voor morgenvroeg uit om te komen ontbijten. We zullen om 07.30 uur komen ontbijten.

Peter de vriend van hun kon er echter geen genoeg van krijgen. Wij gingen echter om 22.30 uur naar onze hooibaal. Onder ons sliepen en stonden de koeien landelijker kan het haast niet.

Er stond deze dag veel wind, weinig zon gezien.

Wind tegen valt niet mee.

Wind mee valt niet tegen.

Ik was met de fiets gevallen in Slow Motion. Ik nam een bocht te kort en kon niet op tijd uit mijn klikker van de trapper. Knie kapot, broek gelukkig niet en spiegeltje afgebroken.

Maandag 5 juni          Hohn – Oster Lochum          120 km

Vertrek	rijtijd	Gemiddeld	weer	graden
08:45	6:58	17,1Km/u	droog	15

Nadat we ons hadden gewassen bij het kraantje, fietsen hadden opgetuigd en het hooi weer netjes terug gelegd hadden, gingen we naar Anna toe om te ontbijten.

De tafel was rijkelijk gevuld, we dronken koffie en jus.

Klaus vroeg of we nog wat tijd over hadden, want hij had iemand van de plaatselijke krant uitgenodigd om een interview van ons af te nemen. De vrouw van de krant was er om 07.50 uur. Die schoof ook aan om te eten. Wij mochten ook nog een lunchpakket klaar maken voor onderweg met ieder een appel erbij.

Haar de brief in de Engelse, versie van Jan mijn zwager, gegeven. Nog diverse vragen beantwoord daarna heeft ze van ons, Klaus, Anna en de fietsen nog diverse foto’s gemaakt voor de krant. Klaus zal het krantenknipsel naar ons thuis toe sturen.

Wij namen op zeer hartelijke wijze afscheid van deze warme mensen. Toen wij weg wilden fietsen, zei Klaus dat hij nog wat had voor ons. Hij gaf ons 50 euro, dat was voor het Goede Doel KWF . De schoondochter van Anna had in oktober ook kanker gehad, had al diverse malen een chemokuur gehad. Ze wisten hiervan de uitslag nog niet. Wij wensten ze in ieder geval heel veel sterkte toe in de toekomst. Deze mensen waren in onze ogen Goede Christenen.

We vertrokken met goed weer, droog en weinig wind.

Het ging weer lekker. Bij een bushokje de appel opgegeten en wat gedronken in Lunschaen.

We reden op een heel rustig fietspad ter hoogte van Ballbek, hing er een fiets aan een paal met versieringen. Dit bleek kunst te zijn.

Bij de grens van Duitsland en Denemarken hebben we ons lunchpakket opgegeten. Tevens hebben we Deense kronen gepind.

In de middag hebben we voor het eerst onze jas uit gedaan. Even later begon het weer te waaien.

De route had op een gegeven ogenblik voor ons een lastig stuk in petto, van Hjerneshojvei tot Tolsted allemaal gravel. Dit was weer een deel van de Ochsenweg het is de oudste handels – transportweg van noord – zuid Jutland die is ontstaan in de middeleeuwen, toen kuddes vee vanuit Jutland naar Hamburg werden gedreven.

Bij de stenenbrug Povlsbro een foto laten maken door een man. De brug stamt uit 1744. De boog bestaat uit precies tegen elkaar klemmende stenen waardoor er geen cement nodig was.

Het was weer etenstijd, want het was al 17.30 uur. In Rise friet met vette kip gegeten, colaatje erbij.

Na een klein half uurtje begon de zoektocht naar een slaapplaats. Bij de eerste boerderij

was niemand thuis. Op naar de volgende, ons verhaal verteld en ja hoor, we mochten wederom in de schuur slapen. Dit was tussen Rodeko en Vestervej.

Er lagen toevallig twee matrassen, hier hebben we onze slaapzakken opgelegd en klaar waren we. Adje had gezien dat er nogal wat wapens op een tafel lagen. Ik zei, dat is een erg veilig gevoel, ons kan niets meer gebeuren vannacht.

Vrouw des huizes kwam met een waterkoker en oplos koffie aanzetten, grandioos vonden we dat.

Nadat ik de was had gedaan en had opgehangen, kwam mevrouw vragen of we in de douche wilde, het kan niet gekker. Zou dat aan onze snuiten liggen of omdat we er zo slecht uitzien, want ze vroeg ook nog of we al gegeten hadden. Dit hadden we een klein uurtje geleden al gedaan.

Fietsspiegeltje gerepareerd met bisonlijm en tierip.

De wereld is zo slecht nog niet. Hier hadden ze twee honden maar daar wen je wel aan.

Hun buren waren Nederlanders. We hebben daar een bakje koffie gedronken.  Het was de familie Mourits uit Groningen en hadden 6 kinderen. Ze woonden 9 jaar in Denemarken en hadden 140 koeien. Twee van hun kinderen waren ook boer geworden in Denemarken. Rond de klok van 22.45 lagen we weer op de grond en gingen we slapen.

Dinsdag 6 juni          Oster Lochum – Givskud  118 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	weer	graden
07:50	6:55	17,2Km/u	Droog/zonnig	17

Nadat we wakker geworden waren, heeft Adje de waterkoker aangezet om koffie te zetten. De broodjes waren wat hard geworden maar ja het is beter dan niets. De oplos koffie was wel lekker. Nadat we afscheid hadden genomen vertrokken we weer voor een ritje.

We kwamen in een natuurgebied waar het heel erg rustig was. Daar hoorde je alleen de vogeltjes fluiten.

In Vojens broodjes, drinken en lekkers gekocht voor de middag. We hebben een nieuw fietsspiegeltje  gekocht en voor Adje nieuwe wielerhandschoentjes, deze was hij onderweg verloren.

Bij Stursbol hebben we koffie met een heeeeel klein stukje cake op. Dat koste ons 40 Deense kronen per man, hoezo duuuuur.

Vandaag om 10.30 uur hebben we voor het eerst, ja voor het eerst, deze reis onze lange broek en jas uit gedaan. Helemaal in het kort, zalig. Men kon de gele wielershirtjes van onze sponsors van achter en voor bewonderen. Post&Mail- West Brabant en FOCS.

Er waren diverse heuveltjes in de route, niets van betekenis.

Op een bankje in Askov de heerlijke broodjes met Duitse kaas opgegeten.

Het was een hele mooie fietsdag met weinig verkeer op de landelijke weggetjes . Diverse malen  over grindpaden gefietst, goede test voor de fiets. Af en toe een tractor, weinig fietsers tegen gekomen. Mooie natuur hier in Denemarken.

Ons zelf ingeschreven voor een overnachting bij jeugdherberg te Givskud .

Gedoucht en haren gekamd. Boodschappen gedaan bij de Spar voor de volgende dag.

In restaurant Harresokro heerlijk gegeten, gebakken aardappelen, vlees en diverse groenten.

Dagboek bij geschreven, fietscontrole en fietstassen nagekeken.

Bed opgemaakt en om 21.45 uur naar bed gegaan.

Woensdag 7 juni         Givskud – Nordam        126 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	weer	graden
08:00	7:11	17,5Km/u	droog/koud	11

Na een door ons zelf klaar gemaakt ontbijtje zaten we om 08.00 uur weer op ons stalen ros.

Het was winderig en koud, ongeveer 11 graden. Ondanks dit weer heb ik toch om 09.30 uur mijn wielerjack van Mario van Nispen uitgedaan. Dit is een heel erg fijn fietsjack, zit perfect, bedankt Mario.

Er zaten in de ochtend diverse klimmetjes tot klimmen in. Met kiezels en zonder kiezels en zeker 15 kilometer grind. De fietsen houden het goed ondanks de vele kilos die we bij ons hebben. Het boutje wat Ad v.d. Corput in de bagagedrager heeft gedaan, houdt het uitstekend.

In Vrads lekker bakje thee gedronken. Adje heeft zijn thermoskannetje met heet water gevuld bij de jeugdherberg, theezakjes meegenomen, werkt perfect.

Rond de middag broodjes gegeten in Knudstrup, daarna begon het flink te waaien. Daar hadden we wel last van. In de ochtend waaide het ook,maar toen reden we namelijk in de bossen, dus daar merk je er weinig van. De Jutlandroute kiest voor een stille weg .

In de bossen is het heel mooi en rustig fietsen op de landelijke fietspaden.

De zoektocht naar een slaapplaats was weer begonnen. Bij de eerste boer werd niet open gedaan. Bij de tweede boer was alleen de zoon thuis, die durfde geen beslissing te nemen.

Bij de derde boer deed de vrouw des huizes open en zei meteen, ja dat is goed.

We konden in de schuur slapen of 500 meter verderop in een leegstaand huis op de grond.

De beslissing was voor ons niet zo moeilijk, we kozen voor het huis. Ze reed mee op de fiets naar het leegstaande huis . Ze hadden het huis gekocht, maar dat hadden ze gedaan voor de grond. Het huis stond nu te koop. Wij hadden echter geen interesse in de koop.

De vrouw vroeg of we morgen vroeg afscheid kwamen nemen. Dat zouden we zeker doen.

We konden er ook nog douchen. Nadat we waren geïnstalleerd, hebben we ons gedoucht en de was gedaan. Die hebben we buiten gehangen zodat de wind het droog kon blazen.

Deze avond hadden we een broodmaaltijd op, bij gebrek aan wat anders.

Adje ging om 20.45 uur even liggen. Hij was om 20.50 uur echter al onder zeil. Lag allemaal te blazen, zou de windmaker zelf kunnen zijn.

Rond 22.00 uur heb ik de was binnen gehaald, was lekker droog, dus was de wind nog ergens goed voor. Ben ook maar naar bed gegaan.

Donderdag 8 juni        Nordam – Borglum        127 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	weer	graden
08:10	7:10	17,7Km/u	Droog/wind	17

Om 07.00 uur opgestaan. Twee broodjes gegeten. Fietsen bepakt. We hoefden niets op te ruimen of recht te zetten, dus op weg naar de vrouw van het lege huis. Daar kregen we koffie aangeboden. Na haar bedankt te hebben gezegd, vertrokken we weer .

Bij een bakker om 09.30 uur broodjes gekocht voor de middag en wat lekkers voor nu, heerlijk. Dat deed Adje toch wel goed, voor de innerlijke mens zorgen.

Rond de klok van 13.00 uur op een bankje gegeten. Mieke mijn vrouw belt op en vraagt of we niet te snel gaan. Nee hoor zeg ik , morgen nog een klein ritje en dan zitten we om 13.45 uur op de boot naar Noorwegen. In Breda was het zeker 30 graden, ze zat lekker buiten.

Wij deden net onze jas uit, de lange broek bleef nog gewoon aan. Dit had ook met de wind te maken.

We hebben spaghetti gegeten in Bronderslev, dit was ongeveer 5 kilometer van de route af, anders had Adje weer geen warm eten op. Was wel heel lekker. Na het eten zaten we zo weer op de route. Nu werd het tijd om een slaapplaats te zoeken.

Bij boer een en twee nul op rekest , bij boer drie, die geen boer was maar een transportbedrijf had, was het wel raak. We konden in de schuur gaan slapen, zonder hond deze keer. We sliepen ter hoogte van Borglum.

Wat karton gepakt en daar onze opblaasmatjes opgelegd, slaapzak erop en we waren weer gesetteld voor deze nacht.

De volgende dag was het maar een halve fietsdag, tot Hirthals was het ongeveer 40kilometer.

Vrijdag 9 juni          Borglum – Hamresedan    55 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	weer	graden
8:00	4:00	14,0Km/u	droog	19

De man van het transportbedrijf was al vertrokken, dus we konden hem niet bedanken.

De laatste rit alweer in Denemarken.

We vertrekken zoals altijd om 08.00 uur. Er stond een redelijk wat wind, maar daar wen je wel aan.

We waren al om 11.00 uur in Hirthals. We hebben ons gemeld bij de infobalie van Colorline om ons in te checken. Ik vertelde dat we een vrij ticket hadden voor de overtocht, dit was geregeld door Frank Bartelds van het Noorse Verkeersbureau in Nederland. Men wist hier echter niets van. Ik liet ze de brief van Frank Bartelds lezen. Het was geen probleem en we kregen de tickets mee voor niets.

We gingen door de doorgang en we mochten in rij 15 gaan staan. De boot zou om 12.30 uur vertrekken en om 15.00 zouden we in Kristiansand aankomen. Het bleek dat we de snelle boot hadden, want het was de bedoeling dat we pas om 13.45 uur zouden vertrekken en om 17.30 uur zouden aankomen.

Hadden wij even geluk.

Ik heb Mieke nog even gebeld met 20 Deense kronen om te zeggen dat we de boot hebben van 13.00 uur. Ze vertelde dat Frank Bartelds had gezegd dat het weer in Noorwegen beter zou worden. Laten we dat maar hopen dan.

Toen we stonden te wachten bij de boot mochten eerst de mensen vertrekken die op de boot zaten. Er reden misschien wel 300 fietsers van de boot, de meeste in T-shirts en korte broek. Je zag de meest verschillende fietsen met lege banden, kapotte ketting. Ik zei tegen Adje die komen volgens mij niet van de Noordkaap vandaan. Er waren fietsers bij met geen versnelling of maar zeven. Was wel heel leuk om zoveel fietsers te zien.

Op de boot hebben we wat gegeten. Tevens een lepeltje gekocht voor ons Mieke.

Adje kon nu zijn middagdutje doen.

Nadat de boot om 15.00 uur was aangemeerd in Kristiansand, zijn wij vertrokken richting Hamresaden . Even later stopt er een vrouw naast Adje en vraagt in het Nederlands waar wij naar toe gaan. We wilde naar de camping van Kees Verkerk zei Adje. Deze vrouw heeft ons tot 500 meter van de camping begeleid . Ze woonde al 20 jaar in Noorwegen en was met een Noor getrouwd en die werkte weer in Nederland. Dat ging uitstekend vertelde ze.

Bij Kees Verkerk aangekomen, was de vrouw van Kees aanwezig. Ze heetteSally, haar uitgelegd waar we voor fietsen. Ik vroeg of ze Jan Ottenvanger van twee jaar geleden nog kende. Die kon ze zich wel herinneren.

We kregen kamer 102 van het hotel toegewezen. We moesten wel onze slaapzakken gebruiken, dat was voor ons geen enkel probleem. Alles daar heen gebracht, de fietsen op het balkon neergezet.

Lekker gedoucht, daarna rondje camping gedaan. We kwamen Kees tegen. We hebben onszelf voor gesteld. Hij nodigde ons uit om 20.30 uur koffie te komen drinken in het restaurant.

We hebben deze avond lekker gegeten in het restaurant. Adje wilde betalen maar zijn pas deed het niet. Mijn giro pas deed het ook niet. De banken zouden maandag gaan staken, misschien kwam het daardoor. We mochten de jeep van Sally gebruiken om naar het vliegveld te gaan om daar te pinnen. Ad zijn pas deed het bij het vliegveld ook niet. Ik heb twee keer geld gepind met mijn pas, zodat we voorlopig genoeg hadden.

We reden weer naar de camping. We hebben met de jeep maar gelijk boodschappen gedaan voor de andere dag, was makkelijker dan op de fiets.

In het restaurant zaten nog zeker tien Nederlanders, die waren uitgenodigd voor koffie.

Er was een echtpaar bij dat uit St.Willebrord kwam, Jan en Jean. Ze waren al zeven weken onderweg met hun camper.We vroegen aan hen of het mogelijk was dat we diverse spullen met hen mee terug gaven. Dat was geen enkel probleem. We zouden het morgen afgeven, want dan hadden we toch een rustdag en zij gingen ook pas zondag weg.

Kees vertelde diverse leuke moppen en andere anekdotes . Na diverse koppen koffie en vele verhalen verder, gingen we om 23.00 uur naar onze hotel kamer.

Zaterdag 10 juni             RUSTDAG

We waren om 08.30 uur uit bed. Na het ontbijt, de spullen uitgezocht die we mee zouden geven met Jan en Jean. Muntjes gehaald voor de was. We hebben waspoeder gekregen van Jean. Terwijl de wasmachine draaide, hebben wij bij hen koffie gedronken.

Na de koffie, was opgehangen en de fiets gecontroleerd.

Om 13.00 uur via de computer van de camping diverse mailtjes verstuurt.

Diverse spullen weggebracht naar Jan en Jean. Die zouden als ze thuis waren Mieke bellen zodat die het kon ophalen.

Boodschappen gedaan voor morgen en tevens wat lekkers gekocht voor Jan en Jean. Daar nog wat gedronken en rond 17.45 uur naar onze kamer gegaan om voor het eten te zorgen.

Jean had nog een foto van ons genomen , die had ze afgedrukt, konden we die mooi naar huis sturen. Was heel leuk.

Adje en ik hebben samen macaroni gemaakt. Was uitstekend gelukt.

Na het avondeten naar het restaurant gegaan voor het Hollands koffie uurtje.

Later op de avond kwam iemand uit de keuken met lekkers voor ons allemaal. Bleken viskarbonades te zijn, ze waren ontzettend lekker. Even in de magnetron en heel even frituren zei Kees en klaar is Kees.

Op een gegeven ogenblik komt Kees met een stuk hout binnen, bleek het een milieu vriendelijk startpistool te zijn. Hij gaf er een klap mee om voor ons het startsein te geven voor morgen, omdat we naar de Noordkaap gingen op de fiets. Hierna gingen we naar bed. Morgen mogen we weer fietsen.

Zondag 11 juni          Hamresaden – Bakkan     150 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	weer	graden
07:45	6:35	19,7Km/u	zonnig	26

We gingen om 07.30 uur betalen. We moesten voor twee dagen slapen en een keer dineren 1300 kronen betalen. Sally wenste ons nog een hele goede reis toe en weg waren we.

Ik weet niet of het aan het weer lag of aan de macaroni of aan de viskarbonade maar het was net of dat we een motortje op de fiets hadden zitten.

Na de nodige rust periodes wilden we om 18.00 uur een slaapplaats gaan zoeken. Dat viel in Noorwegen nog niet mee. Na ongeveer 5 boerderijen nog geen slaapplaats. We probeerden het bij een camping, daar kregen we een hut voor 4 personen om te slapen.

Dus we moesten niet bij de boer zijn om te slapen maar bij campings e.d.

Was vlakbij Bakkan op de camping Loyne.

Ad vroeg of er ergens iets te eten was.  Zes kilometer verderop was een grillhouse .Wij daar naar toe gefietst, bleek het gesloten te zijn. Weer met lege maag naar de camping. Water opgezet voor cup a soup.

Een Nederlands echtpaar was een plaats aan het zoeken op de camping. Een praatje met hun gemaakt. Kwam een half uurtje later de man terug en vroeg of we al gegeten hadden. We hadden cup a soup op zeiden we. Hij vroeg of we zin hadden in macaroni. Ja riepen we in koor. Hij zou ons roepen als het klaar was.

We hadden deze dag 150 kilometer gefietst, daar kwamen nog 12 kilometer bij dus in totaal 162 kilometer gefietst. We moeten zo niet door blijven gaan zei ik tegen Adje, anders hebben we straks een week over.De man kwam ons om19.45 uur ophalen. Lekker macaroni met een wijntje erbij, deze mensen kwamen uit Zutphen. We hebben voor hen de afwas gedaan en hebben rond 22.00 afscheid van hun genomen.

Maandag 12 juni         Bakkan –Bolkesjo                   125 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	weer	top	graden
08:00	7:10	17,5	zonnig	55	30

Bakje thee en wat kaas genuttigd en om 08.00 uur vertrokken.

We hadden net 6 kilometer gereden toen we de eerste serieuze berg kregen bij Kviteseid. Naderhand kwamen er nog diverse bergen die nog steiler bleken te zijn.

De natuur blijft schitterend in Noorwegen met al die fjorden en bergen.

Regelmatig wat genuttigd en veel gedronken in verband met de warmte.

De macaroni deed tot de middag goed zijn werk. Daarna werd het wat moeilijker.

Maar het moet zo wezen. Zijn we met een flinke beklimming bezig komen we op een parkeerplaats Hollandse wielrenners tegen. Ze kwamen uit Gouda en deden de oude Telemark route gedeeltelijk fietsen, in drie dagen 500 kilometer.

Ze hadden wel heel veel ontzag voor onze actie. We kregen van alles toegestopt, cola, pudding, bananen, water het kon niet op. Na een half uurtje gingen de wielrenners weer verder met hun route. Ze wensten ons veel succes toe. Er waren twee volgwagens bij voor de catering en de afvallers.

Net voorbij Bolkesjo gingen we weer op zoek naar een geschikte slaapplek.We kwamen bij hutten uit waar wel 20 jongelui bezig waren met het koken en  klaar maken van eten. We vroegen wie de leiding had. Dat was de kok. Hij gaf ons eerst een heel groot glas koel water. Hem uitgelegd waar we voor fietsten en wat we zochten. Hij ging het aan zijn baas vragen. Toen hij terug kwam vertelde hij dat ze vanavond helemaal vol zaten met gasten. Wel konden we wat te eten van hem krijgen.. Worst, twee pannenkoeken en een appel kregen we, dat hadden we toch

maar weer mooi voor elkaar.

Ongeveer 6 kilometer verder was een camping zei hij. We mochten van de eigenaar onze tent gratis weg zetten,want het was mooi weer vertelde hij. Eerst de tent opgezet, was in tien minuten gebeurd,  daarna lekker gedoucht, wat knap je daarvan op. Er zat een insect in mijn lange fietsbroek, deze gelijk gedood, was waarschijnlijk al te laat .

Dit was de eerste keer dat we in de tent sliepen.

Dinsdag 13 juni         Bolkesjo – Bjerkeflata             118 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	top	weer	graden
07:35	6:18	18,8Km/u	46	zonnig	22

Om 07.00 uur opgestaan, gewassen, tent ingepakt, tassen op de fiets en om 07.35 uur zaten we weer op de fiets. Het was geen straf om in de tent te slapen, tentje was in tien minuten ook weer opgeruimd.

Na 2 kilometer gefietst te hebben, op een bankje ontbijt genuttigd, want volgens Adje zaten hier geen muggen.

De natuur is er vele malen mooier dan in Denemarken. Diverse mooie watervallen tegen gekomen vandaag. De automobilisten houden heel veel rekening met de fietsers.

We komen regelmatig Nederlanders tegen in caravan, camper meestal ouder dan 55 jaar, dus vutters. Die vinden Noorwegen ook wel heel mooi maar ook heel duur.

Het ging voortreffelijk met het fietsen. Vandaag waren er niet zoveel bergen.

11.45 uur gegeten in Veggli, daarna richting Rodberg gefietst.

Ik stond een paar kilometer voor Rodberg op Adje te wachten in een bocht bij een brug. Daar wilde ik een foto maken van Adje. Komt er een vrachtauto geladen met hout, die nam de bocht waarin ik stond, zag ik de lading mijn kant opkomen dus ik rende weg. De chauffeur reed de brug over om daar te stoppen. Hij zetten zijn poten van de vrachtauto uit om verder schuiven te voorkomen. Hij had zelf een takel om de lading goed te kunnen leggen. De politie was zo ter plaatste. Dit was de eerste keer dat we mee maakten dat er een file stond en nog wel aan twee kanten. De lading kreeg de chauffeur toch niet goed, dus zijn we maar verder gefietst, wij waren de enige die er door mochten.

In Rodberg wat gedronken met wat lekkers erbij. Daarna kregen we weer een beklimming, ook deze werd weer bedwongen.

Adje wilde nog een uurtje verder fietsen, want het was nog wat vroeg om te stoppen vond hij. We hadden echter al 100 kilometer gefietst, maar ja mij maakt het niets uit.

In Udvall gestopt rond de klok van 16.00 uur. Tegen Adje gezegd dat ze hier pizza hadden. We konden dit eten, dan hadden we in ieder geval al warm gegeten. De mevrouw beaamde dat of we konden tien kilometer terug fietsen of twee kilometer verderop hadden ze een winkel. Toch maar besloten om de pizza te nemen.

Om 16.50 uur reden we verder, Adje wist van geen op houden. Het is een echte grote bikkel.

We vroegen aan een mevrouw of we hier konden slapen, want ze verhuurde ook hutten. Ze had het volgens ons niet goed begrepen, want ze kwam met 28 kronen terug. Dan maar weer verder.Er zat verderop een mevrouw buiten, gevraagd van wie de hutten waren. We konden een hut uitzoeken en koste 270 kronen. Haar de brief laten lezen. Ze zou haar baas hierover even bellen. Even later kwam ze terug, we kregen de hut voor 100 kronen. We sliepen in Bjerkeflata. Hoe later het werd hoe harder het ging waaien. Adje lag al om 21.00 uur op bed.Ik zelf ben om 21.50 uur naar bed gegaan, licht blijft het toch. Langs onze hut liep een kabbelend riviertje, lekker geluidje.

De oudere Noren zijn stugger dan de Duitsers, Denen en de Nederlanders.

Ze zijn wel heel erg behulpzaam en vinden het prachtig wat we doen, helemaal op de fiets naar de NOORDKAAP.

Woensdag 14 juni        Bjerkelflata – Vadsetdansen        119 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	top	weer	graden
07:50	7:28	15,9	55	veel wind	10

We waren goed en wel op pad, meldde de eerste klim zich al aan 7 kilometer lang 7 %.

Even rust, afdaling met veel wind tegen, moest regelmatig goed bijsturen.

Bij Dagali kwam de tweede klim eraan. Ze werden wel kleiner en minder steil. 4 kilometer lang en 6 %. Als je boven kwam waren de uitzichten adembenemend, zo mooi, maar verschrikkelijk koud, dat lag aan de harde wind.

Voor Skurdalen passeerden de mensen uit Zutphen mij. Ja die mensen waar wij macaroni hadden gegeten. Ze waren Adje ook voorbij gereden. Ze vroegen hoe het ging. Het ging wel, alleen die harde wind werkte tegen. Ja, het waaide wel heel erg hard, ze merkte het ook met het auto rijden. Ze wenste mij nog een prettige reis toe en reden weer verder. Ook ik wenste hun een goede reis toe.

Bij Skurdalen kwam er weer een klimmetje van 2 kilometer en 7 %.

Bij sportstad Geilo boven bij de skipiste was de weg wel heel erg slecht, veel gaten en groeven. Dit vereiste een goede stuurmanskunst.

In Geilo gingen we een frietje, hamburger en cola eten. Na een paar frietjes gegeten te hebben, kon ik geen adem meer halen, want er was een frietje in het verkeerde keelgat geschoten. Adje vroeg of hij mij kon helpen. Ik kon echter niets meer zeggen, alleen maar aanwijzen dat hij op mijn rug moest kloppen. Dat deed hij direct. Het werkte, het frietje schoot uit mijn keel, wat een opluchting was dat. Van binnen van de friettent kwamen ze zelfs vragen of het goed ging met mij. Het was wel even schrikken voor ons beide maar we kwamen met de schrik vrij. Nadat we klaar waren gingen we weer verder naar Gol. Daar hadden we 100 kilometer op de teller maar Adje wilde nog wat verder.

Dat heeft hij geweten, want net na Gol weg 51 richting Fagernes begon het met een klim van 8 kilometer van 6 %.

Vijf minuten van te voren had ik Mieke aan de telefoon ze vroeg of alles goed ging met ons. Dat was het geval, het ging uitstekend met ons. In Breda was het op dat moment 30 graden.

Boven op de eerste beklimmingen was het ontzettend koud ongeveer 6 graden. Als je naar beneden fietste was het nog iets kouder door de rijwind.

Na 119 kilometer wilde Adje een slaapplaats zoeken . Bij Hallingen was een hut 275 kronen. Vijf kilometer verderop was een hut 200, kronen die hebben we genomen. Dat was net voor Vadsetdansen.

We kregen een sleutel mee voor hut 1. Deze bleek al bewoond te zijn, want er stond van alles op tafel en in de pan zat volgens ons eten van een paar dagen geleden bah.

De sleutel paste ook op hut 5. Het rook er ontzettend muf maar ja. Even later vond ik een sleutel buiten, deze op diverse hutten geprobeerd. We namen nummer 9 deze was het schoonste van allemaal. Daar was echter geen toilet en geen douche aanwezig bij de hutten. Deze avond hebben we brood en rookworst gegeten.

Ik was twee dagen geleden door een insect gebeten op mijn rechterbil, precies waar de naad loopt van de zeem, was ontzettend irritant. Deze avond de wond verzorgd en schoongemaakt, betadine met een pleister erop gedaan.

Vandaag maar vroeg naar bed gegaan, was helemaal niets te beleven, we waren de enige bewoners. Buiten de drie honden die er liepen.

Donderdag 15 juni       Vadsetdansen – Bygdin              87 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	top	weer	graden
07:50	5:40	15,3	50	droog	15

Het was de eerste keer dat we door de wekker gewekt werden. We waren rond 09.00 uur in Fagernes, daar hebben we koffie  met heerlijke appeltaart op. Adje heeft boodschappen gedaan bij de Spar, het brood was door Adje zelf gesneden. Toen hij terug kwam zei hij dat ze lekkere vette kip hadden. Ik zei dan neem je er toch een. Dat deed hij maar niet, was nog te vroeg.

We hebben allebei een telefoontje naar huis gedaan, want er was een munten telefoon. Zo kwam Adje ook van zijn klein geld af. Alles was goed thuis. Ze hadden al aardbeienjam gemaakt van de aardbeien van Erik zijn land. Het regende op dit moment in Breda Ha,Ha,Ha. De morgen had weer vele bomen en wateren voor ons in petto.

Toen we weer rond 10.00 uur uit Fagernes vertrokken, hebben we het wielerjack uitgedaan. De middag was pas heel mooi. Kale vlaktes en hoe hoger je kwam hoe meer sneeuw we tegen kwamen. Dit was toch wel heel indrukwekkend om mee te maken. Ondanks de beklimmingen volop hiervan genoten. Het was niet druk onderweg.

In Beitostolen hebben we wederom koffie met wat lekkers genomen. Was wel nodig, want achteraf bleek dat we zeker 14 kilometer moesten klimmen, daar tussen door         6 kilometer dalen, dat gaat steeds beter dat dalen.

We begonnen vandaag op 866 meter en eindigden op 1386 meter ter hoogte van Buygdin. Op deze hoogte zag ik een Noorse Vandrerhjem (jeugdherberg). Hier heb ik op Adje binnen zitten wachten, want buiten was het nog maar een graad of 6 met een behoorlijk windje. Toen Adje gearriveerd was, hebben we eerst koffie met een lekkere warme wafel met jam op, was overheerlijk.

We waren nog niet helemaal op de top, de rest komt morgen wel weer. Het was de eerste keer dat we in Noorwegen minder dan 100 kilometer hadden gefietst. Moet kunnen al zou Adje wel verder willen fietsen. Het werd alsmaar kouder en we moesten nog meer klimmen, dus vond Adje het ook niet verstandig om verder te gaan.

De bazin arriveerde een uurtje later, we vroegen of ze bereid was om ons te helpen. Na enige minuten en de brief te hebben gelezen, had ze besloten dat we de vannacht vrij slapen van haar kregen.Dat was weer verdiend voor het Goede Doel.

Na het douchen en alles weer in de oplader gedaan, gingen we rond 19.00 uur dineren in de jeugdherberg.

We aten aardappelen in de schil, peentjes, komkommer en twee zalmmoten. Het nagerecht bestond uit pudding met slagroom en koffie toe. Was een voortreffelijk diner.

Beetje zitten praten met een Engelse dame bij de open haard. Rond de klok van 21.45 gingen we naar onze kamer.

Vrijdag 16 juni         Buydin – Dovreskogen               127 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	top	weer	graden
08:30	6:10	20,5Km/u	58	zonnig	10/23

De jeugdherberg was om 07.30 uur nog niet open. De Engelse dame stond ook te wachten om te kunnen gaan eten. Met haar een praatje gemaakt. Ze gaf Adje spontaan 5 euro voor onze sponsortocht. Zij reisde alleen met haar auto, via Nederland, Duitsland, Denemarken, Noorwegen, Finland, Zweden en verder wist ze het nog niet.

Om 08.00 uur konden we ontbijten, dit was zoveel, dat konden we niet allemaal op, heerlijk, heerlijk.

Het fietsen ging dan ook goed.

In Randverk hebben we twee kopjes koffie met koekjes aangeboden gekregen van een echtpaar uit Hillegom. Ze waren met de caravan al weer op de terugreis. De man had zes jaar geleden darmkanker gehad, was van dit jaar genezen verklaard.

Vanaf Randverk werd het weg 15.

Die middag boodschappen gedaan in Vagamo. Vandaar stroomafwaarts met de rivier mee naar Otta. Zo zag je de rivier, dan weer niet. Zo hoorde je de rivier, dan weer niet.

Het was een redelijke rustige weg tot Otta toe. Toen moesten we de E6 op, je kon gelijk merken dat dit een hoofdweg is, er reed veel meer verkeer, vrachtauto’s en bussen.

In Otta vonden we een cafetaria waar ze vette kip verkochten. Het was 15.15 uur, maar Adje had zin in de kip, dus hebben we het maar genomen. Kip, friet, salade en een cola. De kip bleek toch niet zo vet te zijn als in Fagernes, ze deden de kip hier frituren.

Na de kip vertrokken we weer richting Dombas, het was een beetje klimwerk, na 12 kilometer werd ik gebeld door de zoon van Adje uit Curacau . Hij vroeg hoe het ging met die kleine. Het ging uitstekend met den Ad vertelde ik hem. Wij genieten nog iedere dag. Ik was nu op zoek naar een slaapplaats. Hij wenste ons nog een goede reis toe en of ik de groeten zou doorgeven aan zijn vader.

Bij de eerste de beste hut vroeg ik of ze een plekje hadden voor ons. Dat hadden ze niet.

300 meter verderop stond een hotel. Ik deed de stoute schoenen aan en ging naar binnen, liet hun de brief lezen. Het was geen probleem, ik moest met de man mee lopen. We kregen kamer 216 toegewezen. We konden morgenvroeg via de nooduitgang naar buiten. We hadden alles, twee bedden, douche, toilet, tv en handdoeken op het bed.

Waar de brief van Frank Bartelds van de Noorse ambassade niet toe kan leiden.

We waren in hotel Dovreskogen, zo heette het dorp ook.

We hebben eerst gedoucht daarna de was gedaan. Na ons kwamen nog twee Duitsers op de fiets, die vroegen waar ze konden slapen. Ze mochten hun tentje in de tuin van het hotel neer zetten.

In het restaurant op het grote scherm naar het Nederlands elftal gekeken, ze moesten tegen de Ivoorkust, ze wonnen maar net met 2-1. Na de voetbal naar onze kamer gegaan om het dagboek bij te werken.

Het was een hele rustige fietsdag, alleen de laatste 8 kilometer was een beetje klimmen.

We vertrokken met 10 graden en in de middag werd het alsnog 23 graden.

Rond 21.45 uur lagen we in bed, daar heb ik een boekje liggen lezen tot 22.30 uur.

Zaterdag 17 juni        Dovreskogen – Berkak               140 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	top	weer	graden
07:45	7:30	18,7Km/u	51	droog	10/20

Ik had deze nacht niet echt goed geslapen, volgens mij lag dat aan gisteren, we hebben toen nauwelijks inspanning hoeven te verrichten. Adje had wel goed geslapen,  maar ja die slaapt ook overal en nergens.

Om 07.45 uur zaten we weer op de pedalen.

Vijf kilometer voor Bombas begon een klim van tien kilometer. In Bombas koffie en een lekkere koek op. Toen weer verder gefietst voor de andere vijf kilometer van 6 %. We reden kilometers lang tussen twee bergkammen in. Rechts lag nog sneeuw en links was alles groen, schitterend.

Voor Oppdal reden we op de weg en daar lag een grote kei midden op de weg. Hij was volgens ons nog niet zo lang geleden naar beneden gevallen. Je moet er toch niet aan denken wat er kan gebeuren als je zoiets voor je wielen krijgt. We hebben nog geprobeerd om de kei aan de kant te duwen maar helaas, dat is niet gelukt.

We waren rond 16.00 uur in Oppdal dus dat wil zeggen dat Adje nog wel wat verder wilde fietsen, want we hadden pas 110 kilometer gefietst. Maar eerst hebben we op verzoek van Adje weer friet met kip gegeten, want wat de boer niet kent eet hij niet.

We reden en reden tot we een motel tegen kwamen in Berkak, het was toen rond 18.30 uur.

De prijs was 395 kronen maar wij kregen het voor 200 kronen. We hebben onszelf weer eerst gewassen, want daar knap je zo van op. In het motel nog diverse e-mails weg gedaan. Adje lag al om 21.15 uur in bed. Ik was rond 22.20 uur klaar met de e-mails en ben toen ook naar bed gegaan.

Zondag      18 juni     Berkak – Trondheim                 85 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	top	weer	graden
08:00	4:50	17,8Km/u	45	regen/droog	10/23

Deze morgen zijn we om 08.00 vertrokken voor het eerst in 14 dagen met regen. Dus regenpakken aan.

Van de natuur zie je op deze manier niet veel door de regen.

We reden de laatste 85 kilometer over de drukke E 6. We hadden het niet beter kunnen plannen, want we hebben zaterdag en zondag het hele traject van de E 6 kunnen fietsen. Op deze manier viel het met de drukte heel erg mee, we hadden in ieder geval al geen werkverkeer en weinig vrachtwagens.

Koffie en broodje hotdog genuttigd in Lundano. Hier deden we de regenpakken weer uit, het was inmiddels droog geworden en het was weer lekker warm 20 graden.

We waren rond 13.15 uur in Trondheim. Daar heeft Adje de dochter(Annet) van de familie van der Meer uit Ulvenhout gebeld. Die heeft uitgelegd hoe we naar haar huis moesten fietsen.

Familie van der Meer uit Ulvenhout heeft een hut in Trondheim, waar wij gebruik van mochten maken.

Een uurtje en wat klimwerk later kwamen we bij Annet aan. Ze zetten direct koffie met Hollandse stroopwafels erbij. Wij konden bij haar douchen, want in de hut was nog geen stromend water. De was ging bij haar in de wasmachine. We konden bij haar e-mailen en we konden met haar telefoon naar huis bellen. Ik heb daar direct gebruik van gemaakt om mijn dochter Ingrid te feliciteren, want die was vandaag jarig.

Annet bracht ons rond 17.00 uur met de fiets naar de hut. Het was ongeveer 2 kilometer verderop, waarvan 1 kilometer klimmen.

Daar aangekomen werden we wel beloond voor de moeite, wat een rust heerste erbij deze mooie hut. Alles was er aanwezig, behalve stromend water dan. De magnetron werd als eerste gebruikt daar Annet wat voor ons had klaargemaakt. Dit moest in de magnetron warm gemaakt worden. Dit liet ik aan Adje over, die moet tenslotte ook leren hoe een magnetron werkt.

Het smaakte voortreffelijk en het heette volgens Adje Kirch. Hij kan wel met de magnetron overweg.

In de avond begon het een beetje te regenen. Na de regenbui hebben we een wandeling gemaakt van ruim twee uur, in de bossen zijn we twee meren rond gewandeld. Helaas geen elanden tegen gekomen.

De wond op mijn bil was na een kleine week genezen. Dat was een irritatie minder.

Nog wat gedronken toen we thuis waren. Ad lag al om 22.00 uur te bed. Ik ging nog wat lezen en ben om 22.45 in bed gekropen.

Maandag 19 juni                    RUSTDAG

 

Na het ontbijt zijn we rond 09.30 uur naar Trondheim gefietst. We gingen eerst naar de haven om te kijken waar en hoe laat we dinsdagmorgen vertrokken om over te varen.

Het bleek dat we bij pier 1 moesten zijn en we konden om 08.25 uur met de boot overvaren. Nu we dat wisten hebben we eerst maar weer eens koffie gedronken.

We zijn naar de Dom van Trondheim gegaan inclusief museum. In de Dom hebben we ook nog 172 treden omhoog geklommen, hoezo rustdag?

Tussen de middag hebben we lekkere pasta met salade gegeten.

We wilden weer op tijd terug zijn, want we wilden de fietsen nog nakijken.

Adje hoorde iets ratelen aan zijn fiets, waarschijnlijk zijn lagertjes van het voorwiel. Nadat we boodschappen hadden gedaan, kwamen we een fietsenmaker tegen. Daar heeft Adje zijn voorwiel na laten kijken, bleek het vet van de lagertjes verdroogd te zijn .

De fietsenmaker heeft het vet vernieuwd.

Als ik het van te voren had geweten, dan had ik er eerder nagekeken, maar ja het is gegaan zoals het is gegaan.

Terug gekomen bij de hut ging ik mijn fiets controleren en wat denk je had ik toch een gebroken spaak in mijn achterwiel. Het was inmiddels al 17.00 uur. Het was nogal een eindje fietsen naar de fietsenmaker. Adje heeft Annet v.d Meer gebeld om te vragen of zij iets voor ons kon doen. Ze zal om 17.45 uur thuis zijn. We hebben het achterwiel eruit gehaald en zijn toen te voet naar beneden gelopen. Adje zal op Annet blijven wachten en ik zal ondertussen doorlopen. Even later haalden ze mij in, hun het achterwiel meegegeven zodat de fietsenmaker er al aan kon beginnen. We kwamen bijna tegelijkertijd bij de fietsenmaker aan. Hij begon gelijk met het meten van de spaak. Daarna zette hij de spaak in het wiel opnieuw gericht en klaar was het wiel. Het was al half zeven maar daar deed de fietsenmaker niet moeilijk over.We namen wel twee nieuwe spaken mee, je weet maar nooit.  Adje had twee noodspaken uit Ulvenhout meegenomen maar die pasten niet in mijn wiel, want mijn spaken vielen in de velg en bij Adje lagen ze op de velg.

Bij Annet thuis nog twee bakjes koffie gedronken en een beetje voetbal gekeken, daarna zijn we weer naar boven gewandeld richting hut.

Het was 20.30 uur daar stond mijn fiets weer geheel rijklaar. Gepoetst en wel, boutjes en de rest nagekeken, beetje oliën.

Adje had voor het eten gezorgd. Water gekookt en broodjes op tafel gelegd met kaas en vleeswaren.

De rustdag zat er bijna op. Nu de tassen nog even inladen en afwassen, vloer aanvegen. Zodat we morgen weer met frisse moed kunnen beginnen.

Adje liep rond 22.30 uur nog even buiten en kwam even naderhand terug. Jack, geef eens een fototoestel vlug, want ik zie een gewoon zwart konijn bij de boom zitten. Het eerste wild wat Adje zelf had ontdekt. Zo blij als een kind.

Met een glimlach op ons gezicht zijn we gaan slapen.

 

Dinsdag 20 juni         Trondheim – Malm                   120 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	top	weer	graden
07:15	6:50	17,5Km/u	50	droog	12

We zijn om 06.45 uur opgestaan. Het weer was droog en dat is al voldoende voor ons.

De fietsen weer opgetuigd. De hut netjes achter gelaten. Sleutel en vuile theedoek bij Annet afgegeven, die was nog thuis. Ze wenste ons een hele plezierige reis toe.

Toen met een afdaling begonnen richting de boot. Daar waren we mooi op tijd om nog een broodje en koffie te eten. De boot vertrok omstreeks 08.25 uur naar Vanvikan, alwaar we onze reis konden voort zetten.

In de haven van Trondheim lag de Queen Elisabeth 2 cruiseschip aangemeerd.

Het was 09.00 uur toen we alweer op onze fiets zaten richting Leksvik via weg 755.

In Leksvik dronken we chocomelk met een heerlijke taart.

De weg kronkelde zich een baan door de mooie en rustige natuur, was vele malen leuker dan in Trondheim. We fietsten langs de Trondheimfjorden. We kwamen bijna geen auto tegen op deze weg.

Bij Metingen vervolgden we de 720 naar Verrabotn. Dit was een stuk weg van ongeveer 13 kilometer geheel van zand met grit, steile afdalingen.

Als ik zondag met GOKOV ga fietsen en we komen los grind in de bocht tegen, roepen we Grit.

Maar op dit stuk weg waren zoveel bochten met heel veel grit dat je ogen en handen tekort kwam om je fiets in goede banen te leiden, ook zaten er heel veel gaten in de weg.

Bij Verrabotn sloegen we af richting Malm ook via de 720. We waren ongeveer 10 kilometer onderweg toen we werden tegen gehouden door een wegwerker. Die vertelde ons dat we niet verder mochten gaan, want ze waren bezig met het rooien en wegrijden van bomen. Het was te gevaarlijk , want ze waren ook nog stukken aan het los maken en dat had grote kans dat het op ons terecht kon komen. Het zou ongeveer 45 minuten duren. Dus dit was een verplichte rust. De wegwerker vroeg waar wij vandaan kwamen en waar de reis naar toe ging. We kwamen uit Holland en gingen naar de Noordkaap.

Hij vond dat wel stoer. Zelf had hij een aantal jaren geleden de wedstrijd Trondheim- Oslo gefietst, dat was voor hem al genoeg.

Na een 20 tal minuten mochten we er weer langs, dus dat viel reuze mee.

Wederom reden we kilometers langs het vele water en aan de andere kant de rotsen.

Omstreeks 17.10 uur hebben we in Follafon een cola en een snit gegeten.

Een kilometer of 8 verder stond een bord met Rom(kamer) daar vroegen we een kamer voor een nacht, helaas hadden ze al gasten.

In Malm was een hotel/ restaurant daar lieten we onze brief lezen. We kregen een mooie twee persoonskamer aangeboden voor de prijs van 0 kronen.

Na het douchen zijn we naar beneden gegaan naar het restaurant om te gaan eten.

We kregen koffie zonder er om te vragen. We vroegen of we eten konden bestellen. Dat kon, ze vroeg wat we wilden eten. Ik zei, verras ons maar.

De eigenaresse kon een paar woordjes Nederlands: ”Ik hou van jou” .

Ik vroeg waar ze dat geleerd had. Dat had ze van een Nederlandse piloot geleerd. Ze leerde ons ik hou van jou in het Noors. Dat is ”Jeg elsker deg”.

Het meisje bracht het eten, daar zei ik tegen Jeg elsker deg. Ze zei in het Engels dat ze mij wel verstond. Het was ook een aardig ding om te zien. En ik wist tegelijker tijd dat ik het goed uitsprak, je weet maar nooit.

We kregen aardappelen, erwtjes, peentjes, behoorlijk wat vlees en cola. Zalig was het.

Na het eten kregen we weer koffie. Nadat de koffie op was gingen we afrekenen.

De baas en het meisje zeiden dat het OKE was. Wij keken elkaar aan en wisten even niets te zeggen. Het meisje zei het is OKE. Wij wensen jullie een prettige nachtrust toe en voor morgen een heel prettige reis verder.

Wij bedanken hun uitbundig. Dit was te mooi om waar te zijn.

We zijn om 22.00 uur naar onze kamer gegaan, beetje tv gekeken, dagboek bij geschreven. Wat liggen lezen en de kaart bekeken.

We zijn de gehele fietsdag misschien 20 wagens tegen gekomen. Men praat wel eens over rust.

Tijdens deze dag had ik momenten dat ik het zwaar had. Niet lichamelijk maar emotioneel. Dacht meer aan mijn vader dan anders. Werd er een beetje emotioneel van. Maar dat mag ook wel, vind ik zelf. Zal wel met de actie van KWF Kankerbestrijding te maken hebben.

Was een geweldig eind van deze mooie fietsdag. Tevens de fiets gecontroleerd.

Tot 22.30 uur toen Mieke mij belde met de mededeling dat een maatje van mij was overleden. Was pas 46 jaar oud. Hij was de afgelopen veertien dagen ziek geworden en overleden in het ziekenhuis.

De slaap kon ik niet meer vatten na dit droevige nieuws.

Woensdag 21 juni        Malm – Hoylandet                   111 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	top	weer	graden
08:00	6:00	18,6Km/u	46	zonnig	23

Deze nacht slecht geslapen na het droevige bericht van Mieke. Het is niet eerlijk maar zo gaat dat in het leven.

Ook wij moeten weer verder. Sleutel ingeleverd bij motel eigenaar. Hem heel hartelijk bedankt voor alles.

We waren weer op route, diverse kleine beklimmingen gehad.

Het was schitterend weer, korte mouwen en korte broek. We zaten zo op weg nr 17.

In Namdalseid onze eerste koffiestop gepakt. Dit was na 24 kilometer.

De boeren waren volop bezig op het land met het maaien van het gras.

Omstreeks 14.15 uur waren we in Namsos, dat was na 60 kilometer fietsen. We besloten om hier een boterham te eten.

Weg 17 was al wat drukker met verkeer. Nog wel geen honderden voertuigen maar wel tientallen vrachtwagens.

Er zaten een paar klimmetjes in, niet zo zeer de moeite waard om over te schrijven. Maar wel als je moet fietsen met volle bepakking. Ik had ongeveer 25 kilo bagage bij.

Je wordt wel elke dag sterker maar ook een beetje magerder. Toch eten we voldoende.

Ik kom in ieder geval nog geen energie tekort.

Je moet je zelf wel goed verzorgen elke dag. Vooral naar je lichaam luisteren, dat is het allerbelangrijkste en je rust nemen.

Vanaf Skage tot Skogmo waren ze bezig met nieuw asfalt te leggen. Grote delen waren al klaar. Dit is echter geen fietsen het is net of de weg je banden inzuigt, plakt verschrikkelijk aan je banden. Dit duurde ongeveer 10 kilometer.

In Skogmo, hamburger met friet gegeten, warm eten hadden we zo in ieder geval al gehad.

Veel meeuwen schreeuwen je toe, wat een lawaai.

We waren rond de klok van 16.30 uur in Hoylandet en hadden 110 kilometer gefietst. De afspraak was dat we dan op zoek gingen naar een slaapplaats.

Bij motel Revy- Rikets gevraagd wat een kamer voor ons koste . Normaal 750 kronen voor ons inclusief ontbijt 600 kronen. Dit vonden we nog te duur. We hebben toen de Noorse brief laten lezen en geprobeerd uit te leggen wat de bedoeling was. Deze mensen spraken en lazen geen Engels.

Toen ze de Noorse brief hadden gelezen konden we in een soort scoutingachtig gebouw slapen met twee aparte slaapkamers, douche en boven was nog een grote ruimte . Dit alles koste ons 100 kronen per persoon. De bedden werden verschoond, nieuwe handdoeken, de douche werd schoongemaakt.

Toen mevrouw klaar was met alles schoon te maken, vroeg ze aan ons hoe laat we morgen wilde ontbijten. Adje vroeg eerst wat het koste. Dat was gratis zei ze. Om 07.30 uur konden we ontbijten.

Na het douchen ging Adje de was doen. Ik was voor het uitwringen van de was. Adje had zoveel kracht niet zei hij zelf, ja, ja.

Naderhand beetje gewandeld bij de rivier. Nog een ijsje en cola genuttigd in het motel.

De was naar binnen gehaald, was al ver droog. Om 20.30 uur naar de kamers gegaan. Mp 3 speler opgezet en lekker naar muziek geluisterd en wat gelezen. Om 22.00 uur ben ik gaan slapen.

Donderdag 22 juni       Hoylandet – Rodal                  130 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	top	weer	graden
08:00	7:00	18,7Km/u	50	droog	18

Volgens Adje had het vannacht flink geregend . Ons ontbijt stond al klaar in de koeling.

We waren helemaal alleen in het gebouw en alles stond gewoon open. Dit hoeft men niet in Nederland zo te doen. Nadat we klaar waren met het ontbijt, zaten we om 08.00 uur weer op het zadel.

De weg was wederom rustig, wat is dat toch heerlijk fietsen, zo relaxt.

In Kongsmoen hebben we koffie en een muffin op. De koffie hadden we van het motel meegenomen.

Toen we in Foldereid aankwamen, stonden er twee Franse echtparen die voor ons applaudiseerden .  Hier hadden we een klein vervelend heuveltje gehad. Daar zullen er waarschijnlijk wel meer volgen vandaag.

Vlakbij Kjelda boterhammetje gegeten, beetje aansterken voor wat komen gaat.

De bergen werden rotsen, steeds minder bomen. Hoe hoger hoe kaler de bergen.

Een regen buitje van twintig minuten over ons heen gehad.

Het was net voor Holm. Adje kwam precies op tijd aan om mee te gaan met de boot van 14.45 uur van Holm naar Vennesund. Het was een kwartiertje varen en koste 25 kronen per persoon. In Vennesund op het eiland Somna scheen de zon.

In Vik was een motel maar men deed niet mee om deze organisatie te steunen . Onderweg hebben we een hamburgertje met friet op. Toen werd het weer tijd om een bed op te zoeken.

Bij de ene koste een hut 350 kronen, te duur. Bij de andere was pa en ma niet thuis. Driehonderd meter verderop zag Adje een boer lopen. Hij fietste het erf op en liet hem de Noorse brief lezen. De boer kon ook goed Engels, dus dat was makkelijker. We mochten van hem bij de koeien slapen. Dat was oke, zeiden we.

Even later zei de boer dat hij ook een leeg huis ter beschikking had, waar we konden slapen. Het huis stond vol met fietsen, hout e.d.. Hij zette het een en ander aan de kant. Hij had twee stretchers waar de slaapzakken op konden. Tevens was er koud water aanwezig. Wat wil men nog meer!!!

Tien minuten later vroeg hij of we koffie wilden. Hij stelde zijn vrouw aan ons voor. Even later zaten we buiten aan tafel met het gezin aan een lekker bakje koffie met koekjes.

We zaten ter hoogte van Ryptinden, zo heette de berg achter het huis van de famlie.

Het bed opgemaakt en boek gaan lezen.

De dag zelf was een beetje saai. Weinig te beleven tijdens deze dag, alleen water en rotsen gezien. Wel mooi.

Wel ongemerkt weer veel kilometers gefietst.

Vrijdag 23 juni         Rodal – Nesna                      114 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	top	weer	graden
07:45	5:35	20,3Km/u	48	Regen	11

We vertrokken om 07.45 uit het huis. Het was droog maar na een half uurtje begon het te regenen. Dus de regenpakken aangedaan.

In Horn de boot genomen naar Anddalsvag. Dit was na 25 kilometer fietsen. De boot vertrok om 09.45 uur. Het was 20 minuten varen, er waren voor ons geen kosten aan verbonden.

Van Anddalsvag naar Forvik was 18 kilometer verder fietsen. Daar kwamen we om 11.00 uur aan. De boot kwam om 11.15 uur en zou pas om 11.50 uur vertrekken.

Wij mochten met de fiets de boot op, zodat we binnen konden gaan zitten. Het was wel weer droog maar het dreigde weer te gaan regenen. De temperatuur was ook niet echt aangenaam, graadje of 11. We gingen nu van Forvik naar Tjotta. Dat kostte wederom niets, we moesten een klein uurtje varen. Op de boot koffie met cake genomen en gelijk de lunch genuttigd.

De rotsen blijven hier van alle kanten uit het water komen. Ook staan ze langs de kanten fier omhoog.

Om 16.50 uur kwamen we in Levang aan om de laatste boottocht van deze dag te maken. We gingen van Levang naar Nesna 25 minuten varen. De prijs was hier 27 kronen per persoon.

Het weer was niet echt geweldig. Het was vanaf Horn wel droog geweest  maar het was niet echt warm. Gelukkig stond er niet veel wind.

De natuur blijft mooi, ondanks het weer. Vele kleur schakeringen. Dan zon op de bergen,dan weer schaduw. Soms was het net of de bergen een deken om zich heen hadden. Het was echter de nevel.

Om 17.45 uur waren we in Nesna. We hadden er nu 110 kilometer opzitten. In Nesna hebben we eerst uitgezocht waar we ons konden aanmelden voor de Hurtigrutten van Nesna naar Ornes. Dat hadden we zo gevonden, morgenvroeg om 05.00 uur konden we ons melden. De boot zou om 05.30 uur vertrekken. Dat was geregeld.

Nu nog even een hut regelen. We gingen naar Nesna Fereinsenter. Daar hebben we uitgelegd wat we doen en waarvoor. Mevrouw kon ons wel helpen. We kregen de hut voor de helft van de prijs.

Hup, alles van de fiets en lekker douchen. Fiets gecontroleerd, niets mis mee.

Alles liep vandaag van een leien dakje. Het fietsen ging voortreffelijk inclusief het drie keer overvaren, hurtigrutten regelen en een hut regelen ging uitstekend.

Al met al een leuke fietsdag ondanks het weer.

In Nesna uit eten gegaan. Adje had zoals zovaak weer kip op het menu. Ik zelf nam Possorsworst.

Toen we terug naar onze hut liepen, regende het een beetje. We waren net goed en wel bij de hut toen begon het toch te regenen. Men had een kampvuur aangemaakt voor onze hut, het was voor de midzomernachtfeesten.

Onze Ad lag al om 20.00 uur te bed en sliep om 20.05 uur. Ik ging om 21.00 uur naar bed. MP 3 speler op .

Zaterdag 24 juni        Nesna – Salstraumen                98 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	top	weer	graden
04:45	5:30	17,8Km/u	54	droog	8

We werden om 04.30 uur gewekt door de wekker. Gewone kleren aangedaan. Alles weer op de fiets en naar de kade gefietst waar de hurtigrutten zou aanmeren. Om 05.30 uur de boot opgegaan, fietsen vast gezet en kaartjes gekocht aan boord.

Daar gingen we dan op weg naar Ornes. Op de mooie boot met de naam Midnatsol.

Op de boot diverse mailtjes verzonden en Adje ging foto’s maken.

Om 07.15 uur vaarden we de Poolcirkel voorbij en het kleinste eiland van Noorwegen Rangsundoya.

Het was 07.30 uur toen we aanschoven bij het ontbijt van de gasten. Dit zat niet bij onze prijs inbegrepen. Een kniesoor die hier op let met zoveel mensen aan boord.

Het was wel overdadige luxe op deze boot, veel marmer en pluche.

We passeerden veel rotsen, sommige met sneeuw andere kaal  en met groen, sommige staan huisjes op.

Na vier uur varen waren we in Ornes. Wij waren de enige die van de boot gingen.

Nadat we ons hadden omgekleed in onze wielerkleding in een bushokje, gingen we weer op de fiets op weg 17.

We waren nog niet weg of het begon te regenen, het regenpak aangedaan.

Net voorbij Mevik kregen we de eerste serieuze tunnel, de Stovikskartunnel 3100 meter lang.

In een kiosk iets verderop koffie met koek op. Weer op pad nu volgden er drie kleine tunnels van 240-900-750 lang.

In Sundfjorden in een bushokje onze boterhammen opgegeten. Het wordt steeds schaarser,de koffietentjes. Dus zijn we al blij met een bushokje.

We pakken nu elk benzinestation wat we op onze weg tegen komen.

Net voorbij Klokstad kwamen we wederom een tunneltje tegen van 600 meter, ook moesten we nog even een bruggetje over.

Adje zou het liefst drie keer overvaren dan een lange tunnel te nemen . Maar ook die horen in het traject thuis.

We zouden tot Salstraumen fietsen en daar een overnachting boeken. We moesten wederom een mooie brug over om naar de camping te gaan. De hutten van de camping zaten allemaal vol. Men stuurde ons naar het hotel toe iets verderop. De receptioniste belde haar baas op. Die deed er niet aan mee. Wel kregen we van haar 100 kronen uit de fooienpot voor het Goede Doel.

Men stuurde ons terug weer de brug over, want aan de andere kant was ook een camping. Deze was ook overvol. Maar hier stuurde men ons 2 kilometer verderop, daar verhuurde men ook hutten.

Het was wel te hopen dat het klopte, want anders moesten we weer de brug over maar dan richting Bodo.

Gelukkig, men verhuurde er hutten. We lieten de Engelse brief lezen. En wonderwel kregen we de sleutel mee van een mooie rode hut. We mochten alles gebruiken,alles was er aanwezig. Het mooie was dat het ook deze keer weer gratis was. Het ging deze keer niet gemakkelijk, maar toch weer gelukt.

Eerst lekker gedoucht, want we waren wel koud en nat. In de ochtend had het veel geregend, na 13.00 uur was het wat droger geworden, maar het was echter maar een graad of 8.

Deze dag hebben we zeker 50 kilometer heuvel op heuvel af met zeer grote percentages tot wel 9 %.

Het was weer zeer rustig op de weg, maar dat zal wel aan de zaterdag liggen.

De natuur was hier veel ruiger met heel veel mooie watervallen en kale rotsen. Blijft ontzettend mooi om dit mee te maken.

Na het douchen hebben we de was gedaan. Diverse kacheltjes aangedaan om de was te laten drogen.

Adje ging koffie zetten, even later was alles donker in de keuken. Bleek er een stop gesprongen te zijn. Wij op zoek waar de stoppenkast zat. Alles was in de hut aanwezig dus ook reserve stoppen. Kachel uitgetrokken nieuwe stop erin gedaan.

Toen we de koffie op hadden, koffieautomaat eruit getrokken en kachel weer terug aan. De was kon weer verder drogen.

Deze avond hebben we lekker brood met thee en cup a soup op.

Het leek wel een sauna in de hut, maar ja, je wilt de kleren toch droog hebben.

Zondag 25 juni          Satstraumen – Bodo                       35 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	top	weer	graden
08:30	2:00	17,5	45	Droog	10

Deze dag pas om 07.30 uur opgestaan en om 08.30 uur vertrokken, omdat het zondag was. Geintje.  We hoefden vandaag maar 35 kilometer te fietsen naar Bodo.

Sleutel voor de deur van bewoners neergelegd, was nog niemand wakker.

Eerst de mooie brug bij Salstraumen weer over. Het fietsen was in twee uurtjes gebeurd, de bergen hadden geen kans gehad om onder hun mooie dekens vandaan te komen.

In Bodo aangekomen zijn we gaan kijken waar en hoe laat we morgen met de boot over kunnen naar het eiland Moskenes en stadje A.

We hadden het zo gevonden, we konden morgen om 10.15 uur overvaren.

Nu nog even een slaapplek zoeken voor de nacht. Diverse pensions en jeugdherbergen gehad, zaten allemaal vol.

Pension Kristensen had nog een kamer over, kostte 550 kronen inclusief ontbijt. Dit hebben we maar genomen daar we nog wat aan onze halve rustdag wilden hebben.

Fietsen leeggemaakt. Eerst de fietsen gecontroleerd en schoongemaakt. Mankeerde op dit moment nog niets aan. Mario van Nispen heeft mijn fiets toch maar goed geprepareerd voor deze tocht. Mijn nieuwe fiets was voor mijn vertrek nog niet binnen, dus heeft hij mijn (oude) fiets die ik nu bij heb helemaal nagekeken. Behalve dat boutje na 30 kilometer en een kapotte spaak heb ik geen klagen. Toch staat er al 17000 kilometer op de teller.

Later een beetje in Bodo rond gefietst. Een lekker gebakje gekocht bij de bakker en wat lekkers voor vanavond. Je kreeg namelijk voetbal op de tv.

In Bodo was een chinees daar hebben we bami gegeten, was weer een tijdje geleden.

In het pension voetbal op onze kamer gekeken. Lekker in bed gelegen en om 22.45 uur gingen we slapen. Nederland had verloren van Portugal met 1-0, sukkels.

Maandag 26 juni               RUSTDAG

We stonden om 07.30 uur op. Men bracht om 08.00 uur het ontbijt op de kamer wat een luxe. Beschuitje, eitje, jam, kaas, jus de orange, koffie.We vertrokken rond 08.45 uur naar de boot. Daar aangekomen hebben we een ticket gekocht, we konden om 09.25 uur op de boot. Hij vertrok pas om 10.15 uur, maar het was binnen beter dan buiten. Het was maar 13 graden.Er stond een Nederlander bij de boot te wachten.Hij was op de motor en ging ook met de boot mee. Hij zou ook in A gaan slapen. Wij waarschijnlijk ook!!!!Hij stelde zich voor en heette Gerard, hij woonde in Friesland maar was in Eindhoven geboren. Hij ging naar vrienden in Alta en vandaar uit ging hij nog naar de Noordkaap. Zijn vrouw kwam met het vliegtuig naar Alta, gaf niets om motor rijden.De kosten voor onze tickets waren 143 kronen per persoon.Gerard bood aan om ons te sponsoren met koffie. Dat vonden we aardig van hem.Adje ging naderhand ook koffie met muffins halen, dit wilde Gerard meteen betalen, maar daar wilden wij niets van weten.Daarna ging Gerard weer koffie met muffins halen. Het was dan ook drie en een half uur varen naar Moskenes.Daar waren we om 13.50 uur. Ik vroeg aan Adje of hij linksaf naar A wilde of dat hij rechtsaf wilde naar Reine, dat was de route.Hij wilde in eerste instantie rechtsaf de route volgen. Ik zei dat het wel een rustdag zou zijn en dat het niet alleen uit fietsen bestond. We konden naar A fietsen om naar het stokvismuseum te gaan, zodat we ook eens wat van Noorwegen zien.Oké, zo gezegd zo gedaan. Het was maar 4,5 kilometer fietsen dus we waren er zo.Achteraf zei Adje dat hij blij was dat hij mijn zin had gedaan, want het was een fantastische dag geweest.We hebben ons eerst ingeschreven voor een overnachting bij de jeugdherberg.We sliepen boven het stokvismuseum voor maar 200 kronen.Het dorp A was niet echt groot maar wel heel toeristisch opgezet. Er stonden zeker wel 6 bussen en 25 campers.Er was een open luchtmuseum waar je kon kijken hoe men vroeger leefde het ging over de visserij. Levertraanfabriekje, smederij, visserswoning, botenbouwer e.d. Was heel erg leuk opgezet. In het restaurant eerst de inwendige mens verzorgd, koffie met appeltaart op.Op de visafslag was men bezig om de gevangen vis te fileren, sommige waren een meter lang en wogen 13 kilo. Het waren mannen uit Duitsland, die kwamen hier een week om alleen maar te vissen. Namen de schoon gemaakte vis mee, 20 kilo de man en vlogen dan met het vliegtuig weer terug.Deze avond zelf gekookt, eerst cup a soup, daarna hebben we macaroni met ham en tomatensaus klaar gemaakt. Was heerlijk, Adje heeft 3 borden op en ik 2. De zaak gelijk afgewassen en opgeruimd.Waar wij sliepen kwamen we een Australiër, Zuid Amerikaanse en een Pool tegen, die sliepen ook boven het stokvismuseum. Adje begon gelijk in het Pools te praten tegen de Pool, begint die Pool in het Nederlands terug te praten. De moeder van de Pool woonde in Wagenberg, dat ligt een goede 15 kilometer van Breda af. Wat is de wereld toch klein.Er kwamen nog diverse bootjes binnen varen met vissers. Wij zaten tegenover een kleine visafslag waar ze de gevangen vis gelijk schoon maakten en in plastic folie deden om het daarna in de vriezer te doen. Het is net als met ons als we in de regen fietsen, we gaan ook gewoon door. Zij stonden in de regen de vis schoon te maken, want het was weer gaan regenen.Dit waren mannen uit Litouwen en die waren met een dubbeldekkerbus. Men ging twee keer per dag vissen, een keer in de ochtend en een keer tegen de avond.Bleven ook meestal een week. Namen daarna de schoon gemaakte vis mee in tempex dozen.We hebben nog een lekker wandelingetje gemaakt en toen we terug waren, heeft Adje een lekker bakje thee gezet met een heerlijke koek erbij.Adje lag om 21.15 uur op bed en lag om 21.25 al te ronken.Ik zelf heb wat zitten lezen en ben om 22.00 uur naar bed gegaan.

Dinsdag 27 juni         A – Kabelvlag                      130 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	top	weer	graden
08:00	7:05	18,4Km/u	59	regen	10

Nadat we afscheid hadden genomen van onze drie medebewoners starten we om

08.00 uur. We begonnen met regen met regenpakken aan vertrokken. Na anderhalf uur werd het weer droog, regenpakken uit.

Even later kwam Gerard uit Friesland ons op de motor voorbij. Hij wenste ons een hele goede en prettige reis toe. Wij bedankten hem en wenste hem het zelfde.

Tussen door een bakje thee met koek op.

Rond de klok van twaalven gingen wij de Napstraumentunnel door. Naar beneden ging razendsnel alleen naar boven duurde wat langer ging 9 % omhoog. Er was gelukkig niet zoveel verkeer, drie wagens tegemoet en twee wagens die ons passeerden.

In Leknes een overheerlijke tonijnsalade gegeten. Boodschappen gedaan en rond 14.00 uur weer op de fiets gestapt.

Tot Leknes reden we op weg E10 die was al niet breed. Na Leknes ging de weg over naar de 815 die was op diverse plaatsen nog smaller, maar wel heerlijk rustig.

Ik blijf het maar herhalen maar de natuur is zo mooi. Elke keer als je een bocht of een beklimming heb gedaan is het een verrassing wat je te wachten staat. Het een is nog mooier dan het andere. De bergen zijn magnifiek, kolossaal, indrukwekkend en statig.

We passeerden Valberg, Horn en om 16.30 uur reden we over de Grimstraumbrug van 840 meter lang. Die zag je al 5 kilometer van te voren liggen, met al die bochten duurt het wat langer voordat je er bent.

Het weer was in de ochtend pet, maar het werd wel droog. De temperatuur zou van Adje wel een graadje of 5 hoger mogen zijn. Tien graden is wel koud maar om te fietsen is het goed te doen. Als het straks 25 graden is, dan zal het wel weer te warm zijn met al die beklimmingen, zo is er altijd wat te mopperen over het weer.

In Kabelvlag zochten we een slaapplaats. We gingen naar Hotel Kabelvlag, de receptioniste heeft diverse andere hotels gebeld maar niemand kon ons helaas aan een slaapplaats helpen.

Toen wij weer verder wilden fietsen zagen wij dat er ook zoiets als een jeugdherberg moest zijn. Rorbuer was de naam van de instantie. Wij naar binnen, de dame belde haar baas, die nam niet op maar zou om 20.00 uur terug komen.

Wij moesten toch nog eten en boodschappen doen, dus we zouden later terug komen.

Toen wij terug gingen had de baas terug gebeld en we kregen een twee persoonskamer in de jeugdherberg gratis.

Het was een kilometertje fietsen. We kwamen in de kamer, stond er echter maar een bed in. Adje zei gelijk, ik ga wel op de grond met een matje. Het stonk er verschrikkelijk in dat grote rode huis, maar ja wat wil je voor niks. Een gekregen paard mag men niet in de bek kijken.

Wij hebben ons gedoucht, dagboek bijgewerkt. Adje lag om 20.30 uur op bed, hij ging nog niet slapen alleen maar liggen , ja, ja.

Ondanks dat we 130 kilometer gefietst hadden was ik nog niet echt moe.

Maar binnenkort zullen er wel meer bergen komen dan zal het vanzelf wel minder worden. De kilometers bedoel ik.

Woensdag 28 juni        Kabelvlag – Sortland               88km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	top	weer	graden
08:00	4:45	18,4Km/u	50	droog	10

We mochten weer op ons stalen ros, dus reden we om 08.00uur weer weg. Er zat echter een raar geluid in mijn achterwiel. Na een minuut of vijf aan de kant gestopt, tassen eraf gehaald en nagekeken. Bleek de nieuwe spaak er ontspannen bij te zitten. Nadat Adje hem had gespannen met zijn bacosleutel was het geluid gelukkig weg. Tassen erop en verder fietsen.

Na een twintigtal kilometers kwam ik een mooie picknickplaats tegen waar wij onze eigen thee konden gaan drinken.

Toen Adje er was, pakte hij zijn thermoskan en zag hij dat zijn achterband slap stond. Tassen eraf, binnenband verwisseld voor een nieuwe. De kapotte wordt naderhand geplakt. Tassen erop en thee gedronken. Ik zei tegen Adje dat hij wel geluk had gehad. Hoezo zei hij. Nou je hebt toch geen fietspomp bij, vertelde ik hem. Dus als je een paar kilometer eerder lek had gereden,wat dan? Met je mond de band opblazen of te voet naar mij komen!!!

De E10 kronkelde zich weer door de schitterende natuur tot aan Fiskebol toe. Je kon precies merken wanneer er een boot had aangemeerd in Fiskebol. Dan kwamen er meestal een tiental voertuigen achter elkaar je tegemoet.

In Fiskebol moesten wij met het veer overvaren naar Melbu. Toen we in Melbu aanmeerden scheen de zon, dat scheelde al een graadje of 4, was aangenamer om te fietsen.

Wij reden tot Stokmarknes, daar gingen we naar het VVV om te vragen waar het Hurtigruttenmuseum was, dat bleek vlakbij te zijn. Maar we hebben eerst de mail bijgewerkt in het VVV kantoor, want daar mochten we gratis internetten en e-mailen.

Op naar het museum, het ging over de boten, de Hurtigrutten dat waren vroeger de postboten, nu dienden ze meer om de toeristen een soort cruise te laten maken.

We konden er een oude boot van binnen bezichtigen, het was de Finnmarken die had gevaren van 1956 tot 1983. Was van mijn bouwjaar. Ik vond wel dat ik er beter uitzag voor die leeftijd. Was interessant om te zien en heel leuk om in het binnenste van het schip te kunnen kijken. Terwijl wij in het museum waren, vertrok er vanaf de kade de Hurtigrutten boot met de naam Nordkapp heel toevallig.

We zijn na het bezoeken van het museum op ons gemak doorgefietst naar Sortland, waar wij boodschappen hebben gedaan en gelijk hebben gegeten.

We zijn naar de camping van Sortland gegaan voor een overnachting.

We hadden een hut voor een mooie prijs. Wasje gedaan en gedoucht. Daarna een wandeling gemaakt en een ijsje gegeten.

We reden deze dag naast het mooie groen blauwe water van de fjorden en de machtige bergen met hun besneeuwde toppen.

De E 10 werd vanaf Stokmarknes tot Sortland veel drukker bereden met wagens, campers, vrachtwagens en bussen.

Het was een hele leuke rustige fietsdag.

Adje ging om 21.15 uur naar bedje. Ik zelf pakte een boek en zette de MP3 speler op en ging om 22.00 slapen.

Begin me een beetje een oude man te voelen, zo vroeg naar bed.

Adje zal waarschijnlijk zijn middagdutje missen of is het de leeftijd??????

Donderdag 29 juni       Sortland – Sorvik                  108 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	top	weer	graden
08:00	5:55	18,3Km/u	53	droog	10/15

Het was weer 08.00 uur, tijd om te vertrekken. Het was fris maar droog.

Na 15 kilometer fietsen moesten we door de Sigerfjordtunnel van 2200 meter lang.

Rond 10.30 uur gingen we met de boot van Flesnes naar Revsnes, voor 25 kronen per persoon.

Daar aangekomen heb ik mijn wielerhandschoentjes verruild voor de windstoppers, ik had koude vingertoppen en daar had ik een hekel aan.

We zagen weer veel bergen met vele bomen , we waanden ons weer in Noorwegen.

In de middag werd het weer wat warmer windstoppers onderweg uitgedaan.

Langs de kust een boterham gegeten.

Toen we in Harstad aan kwamen, waar we de ferry zouden nemen naar Sorrollnes, bleek de kade verdwenen te zijn. Men stuurde ons tweemaal terug naar de oude kade, maar we moesten naar de nieuwe kade. Nadat we de nieuwe kade hadden gevonden, keken we wanneer de ferry zou vertrekken. De ferry zou om 15.55 uur komen. Gisteren lazen we in Fiskebol dat de ferry elk heel uur zou varen. We wachten maar af, we zitten tenslotte toch in een bushokje. Het was 15.30 uur toen de ferry aan kwam varen, dus dat was op tijd. Bleek hij pas om 16.15 uur te gaan varen. Op de ferry hing weer een andere lijst dan buiten op de kade.

Uiteindelijk waren we om 17.00 uur in Sorrellnes. Het weer was er in ieder geval beter, zon en graadje of 15.

Na ongeveer 16 kilometer kregen we een tunneltje te doen van 3400 meter. Hij was verboden voor fietsers. Aan Adje gevraagd of hij in Hamnvik wilde slapen en morgenvroeg de tunnel doen. Adje wilde de tunnel nu doen. Zo gezegd, zo gedaan.

Het was er weer een die omlaag en omhoog ging. Na de tunnel eerst wat cola met wat lekkers genomen. Daarna hadden we nog een klimmetje van 1,5 kilometer met stukken van 13%.

Deze dag hoorde je alleen het geluid van de vogels, de kleine watervalletjes en zoef, zoef, zoef, dat is het geluid van de wielen van de fiets.

We hadden 108 kilometer gefietst toen ik een geschikte plek had gevonden waar we konden logeren. Hierover met Adje overlegd toen hij bij mij was gearriveerd.

Het was bij een zomerhuisje, er was niemand aanwezig. We konden de tent op het gras neerzetten, want de sleutel was nergens te bekennen.

We moesten wel drie keer de berg op en af om de spullen boven te krijgen, maar dan hadden we ook een heel mooi plekje.  Tent opgezet, boterham gegeten en alles opgeruimd. Toen we helemaal klaar waren was het inmiddels al 20.30 uur. Buiten op de balustrade het dagboek bij gewerkt.

Rond de klok van negenen lagen we in de tent, want buiten koelde het flink af. Het was een idyllisch plekje. En we waren, ongeveer 8 kilometer voorbij Sorvik.

Vrijdag 30 juni         Sorvik – Rundhaug                  116 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	top	weer	graden
08:10	6:20	18,3Km/u	54	droog	20

Eerst de tent afgebroken en over de balustrade gehangen zodat hij lekker kon drogen. Op trapje ontbeten van ons zomerhuisje.

Het gras weer recht overeind gezet, tent opgeruimd, fietsen weer beladen en we konden weer vertrekken . Het heeft wel wat, dat slapen in de tent.

We passeerden de Misjonaubrug en toen kwamen er alweer serieuze beklimmingen op onze weg tot Setermoen toe, daar hebben we lekker zitten eten.

Bij Loksebotn werd de 848 de 84, deze weg was de slechtste weg tot nu toe, veel gaten e.d. vereiste weer veel stuurmanskunst. De rest van de wegen zijn goed te fietsen, geen klachten daarover.

Toen we bij Prestbakken waren, hebben we even naar de mooie waterval gekeken, die ging wel hard te keer. Daarna gingen we weer de E6 op.

Op deze E6 was het heerlijk fietsen, goed asfalt niet echt druk, lekker relaxt fietsen.

We waren zo bij Elveron, daar gingen we weg 87 op richting Rundhaug.

Het was de bedoeling dat we op deze weg een slaapplaats zouden zoeken. We kwamen twee campings tegen, waarvoor wij 4 kilometer van de route moesten. Bij beide campings geen geluk. De eerste kosten 800 kronen dat vonden we te gek. De tweede zat overvol, had een Bleus weekend.

Weer terug naar de hoofdweg en verder gezocht. In Rundhaug was een hotel daar moesten we om 18.00 uur terug komen, dan was de baas er.

Twee kilometer de andere kant op was een camping, daar konden we een hut huren voor 250 kronen, kijk dat zijn onze prijzen. De hut lag mooi aan het water.

We hebben eerst de was gedaan, want het was tenslotte nog 20 graden met veel zon, dus buiten opgehangen.

Daarna weer een lekkere douche genomen. We waren om 18.30 uur weer zover klaar behalve dan dat we nog moesten eten. Adje zei zal ik water op zetten voor thee. Ik zei dat we toch twee pakken met pasta hadden. Daar wilde hij wel een pak van klaarmaken en brood eten.

Ik dacht dat hij elke avond warm eten wilde, dit was echter al de tweede avond dat hij brood at. Het went gauw andere gewoontes zei Adje. Mij maakte het niets uit, al at men elke avond brood. Dus het werd brood met thee!!!!

Een heerlijk wandelingetje in de zon gemaakt. Op de camping stonden 7 hutten en 1 caravan. Er heerste heel veel rust zo aan het water bij ons hutje.

Er waren wel wat muggen aan het water, maar daar hadden we weinig last van, ik ben namelijk een goede muggenvanger.

De was binnen gehaald en opgevouwen. Rond de klok van 21.30 uur lagen we weer in de zak.

Zaterdag 1 juli         Rundhaug – Lyngseidet              113 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	top	weer	graden
07:45	7:30	18,7Km/u	51	droog	10/20

Daar stonden we dan om 07.45 uur de afwas te doen, twee kopjes, twee glazen en een mes.

De dag begon goed, want we begonnen met korte mouwen en korte broek.

We vervolgde weg 87. De eerste twintig kilometer ging in een rap tempo. We dronken koffie in Skjold.

De tweede twintig kilometer hebben we viaduct training gedaan. Wielrenners onder ons zullen wel begrijpen wat ik bedoel. Heuvel op heuvel af en dat zeker twintig kilometer aan een stuk, daar krijg je ontzettend sterke benen van. Nu heb ik die al lang, maar het lijkt wel of ik nog geen 3300 kilometer gefietst heb, zo goed gaat het met me. Heeft ook te maken met de dagelijkse lichamelijke, verzorging en rust.

Alleen had ik vandaag  alweer min of meer emotionele momenten, dat ben ik van mezelf niet zo gewend. Maar ja, je denkt aan thuis, pa, ma en de rest, dan komen de waterlandertjes vanzelf. Ben ook maar een mens.

De boodschappen hebben we in Holt gedaan. Veel lekkere dingen, brood, broodjes en drinken gekocht, want zondag is er niet veel open en we komen steeds minder winkels tegen.

Tussen Holt en Harkinn was de weg 87 slecht. Op de afslag naar Lyungseidet stond een hotel, dit hotel wilden we nemen, daar we ons zelf een halve rustdag hadden toegezegd.

We hadden nu 70 kilometer gefietst. De prijs was 880 kronen voor twee personen. Dit vonden wij aan de veel te hoge kant. Wij bedankten de hotelbaas en gingen weer weg. Op de kaart konden we zien dat we onderweg op korte termijn niets tegen zouden komen.

Adje zei, we zien wel. We eten eerst wat broodjes en dan gaan we weer verder fietsen.

Daar gingen we weer op pad. Na een twintigtal kilometers nog even de Pjoltfjeltunnel van 3230 meter lang genomen.

Na 112 kilometer kwamen we aan in Lyngseidet. Hopelijk had men een plaatsje voor ons. Het eerste hotel bood ons een kamer aan voor 750 kronen. Ook dat vonden we te duur. Men stuurde ons naar het andere hotel van Lyngseidet.

Daar de brief laten lezen en we konden een kamer krijgen voor niets, maar we konden er pas om 20.00 uur terecht, daar men bezig was met een feestje. We waren er om 17.30 uur dus zijn we op de bank bij het hotel gaan zitten en hebben een baguette met ham gegeten, daarna het dagboek bij gewerkt.

Dus dit was onze halve rustdag na 113 kilometer fietsen.

Het was uitstekend fietsweer met in de middag een zwoel briesje vanuit de Storfjorden.

Men kwam ons om 19.50 uur ophalen. Ze heette ons van harte welkom. Ze waren het hotel aan het renoveren, dus we moesten niet op de rommel letten.

We kregen een kamer met alleen een bed en een douche. We moesten wel onze slaapzak gebruiken want er waren niet voldoende dekbedden aanwezig.

Spullen naar boven gebracht, gedoucht.

Lekker bakje koffie met gebak genomen en buiten op het terras gezeten met een gigantisch mooi uitzicht. We zaten rondom in de bergen met sneeuw, we keken over het stadje en haven uit.

Later op de avond nog een hele zak chips opgegeten, omdat het zaterdag was hebben we ons hier zelf op getrakteerd.

Het was de bedoeling dat we morgen wederom van een halve rustdag zouden genieten.

Het zal mij benieuwen!!!!

Vandaag een fijne leuke en mooie fietsdag gehad. We fietsten langs heel veel berken bomen ruikt ontzettend heerlijk.

We gingen rond 22.00 uur naar bed. Morgen beginnen we met varen.

Zondag 2 juli                Lyngseidet – Sandelva              76 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	top	weer	graden
08:40	4:11	18,1Km/u	50	zonnig	20

We stonden rond 07.30 uur op. De boot vertrok om 09.05 uur, we zouden daar op de kade ons ontbijt opeten daar het goed weer was.

We namen afscheid van man en vrouw en bedankten hun, dat wij in hun hotel mochten slapen.

Wat schetst onze verbazing, ze nodigden ons uit voor een ontbijt. We konden alles zelf pakken, ik zelf nam thee, zalm, eitje, broodjes, jam. We hebben heerlijk op het terras alles opgegeten met dat ontzettend fascinerende uitzicht op de voorgrond.

We hebben daarna nogmaals afscheid genomen en vertrokken om 08.40 uur.De boot vertrok om 09.05 van Lyngseidet naar Olderdalen.  Nog een mooie foto genomen op de boot van het hotel.

We waren in Olderdalen om 09.40 uur. Het was schitterend weer, zwoel briesje, zonnetje en fietsen maar weer.

De natuur blijft indrukwekkend. Dit moet je gezien en geroken hebben. Mooie bergen en de geur van het water van de fjorden.

De sneeuwtoppen blijven ons mooi volgen. Bij Djupvik een schitterend panorama hier even stil gestaan zo mooi en rustgevend. Vele vergezichten.

Na Rotsundelva een klimmetje van 4 kilometer en 9%. Met dit heerlijke weer en de conditie die ik nu heb, maakt dat niets meer uit. Dit deed ik fluitend.

Vanaf Olderdalen is het weer weg E6 volgen. Deze weg is tot nu toe vrij rustig met het verkeer. We zullen het morgen wel te weten komen of het drukker wordt, nu is het namelijk zondag.

Vandaag 76 kilometer gefietst, we waren rond 15.45 uur op de camping Oksfjord in Sandelva. We hebben hier een hut genomen, die kostte 350 kronen maar de baas zou vanavond nog langs komen, wie weet.

Eerst maar eens lekker gedoucht. Daarna lekker lui in de zon gezeten.

Thee water opgezet en broodjes gegeten. We hadden vanmiddag al warm gegeten in Storslett. Rond 19.00 uur kwam de bazin langs om geld op te halen. We hoefden maar 200 kronen te betalen, weer 150 kronen voor het Goede Doel KWF Kankerbestrijding.

Nog wat buiten gehangen en een kleine wandeling gemaakt.

We liepen bij de kiosk van de camping daar kregen we een ijsje van de bazin aangeboden. Zijn terug gewandeld naar de hut en hebben nog wat zitten praten en lezen. Ondanks dat we bij het water zaten, hadden we weer heel weinig last van muggen.

We naderen Alta alwaar we een hele rustdag zouden nemen.

Maandag 3 juli          Sandelva – Langfjordbotn                 67 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	top	weer	graden
08:00	3:53	17,2Km/u	54	droog	11

Zoals gewoonlijk vertrokken wij weer om 08.00 uur.

We waren koud 2 kilometer onderweg toen we een beklimming van 7 kilometer kregen.

Ter hoogte van Storbuktinden kwam ik tegenliggers op de E6 tegen, die je bij ons niet zo makkelijk tegen zult komen: SCHAPEN.

Toen ik bijna boven was zag ik voor het eerst beesten met geweien op hun hoofd : ELANDEN. Borden hadden we al genoeg gezien, dus nu werden we daarvoor beloond.

Er stond een restaurant boven op de top, hier hebben we warme chocomelk met lekkers genomen. Toen naar beneden gesuisd. Het was toen nog droog.

We kwamen in Badderen aan hoe toepasselijk, het begon daar te miezeren. Boodschappen gedaan bij de Joker, daar tevens koffie gedronken, gratis, lijkt de Super wel bij ons in Nederland. Lange broek en jas van Mario van Nispen aangedaan.

Bleek achteraf niet nodig te zijn die jas, want na 2 kilometer kregen we een beklimming van zeker 6 kilometer, we gaan er weer aan wennen. Jas uitgedaan, werd weer warm van de inspanning. Halverwege was het weer droog geworden.

De weg was nog nat maar het dalen gaat uitstekend. Goede strakke wegligging met de Gazelle.

Was wel lang geleden dat ik op maandag morgen zo moest werken.

Ook al is het minder weer dan blijft de omgeving mooi.

Diverse Nederlanders met campers tegen gekomen tijdens de beklimming, sommige staken hun duim omhoog, dat geeft nog meer kracht.

We waren weer toe aan wat te eten. In Burfjord in een klein restaurantje bij benzinepomp gingen we zitten om wat te eten.

We keken op het bord wat we wilden bestellen. Kwam er een serveerster om de hoek kijken.

Ik zei tegen Adje, ze denkt dat we geen Noors kennen. Ik zei tegen haar Jeg Elsker Deg dat betekent Ik Hou Van Jou. Ze zei meteen dat ze de beste omeletspecialiste was. We bestelden twee omeletten en wat te drinken.

Zitten we onze omelet te eten, wat denk je komt de Pool die we in A hadden ontmoet naar ons toe. Hij was al naar de Noordkaap geweest en was met de bus weer op de terugreis . De bus stopte toevallig hier voor een plas pauze.

Was een week geleden dat wij afscheid van elkaar namen. Hij vertelde dat de jeugdherberg in Alta was gesloten, maar dat er diverse leuke campings waren.

De Australiër en de Amerikaanse waren er ook nog bij. De Australiër kwam ook even, maar moest gelijk weer weg, want de bus vertrok. We hebben hun nog uitgezwaaid, was een korte maar hele leuke ontmoeting.

De serveerster had wel gelijk, de omelet was ontzettend lekker. Nadat we klaar waren, kregen we koffie van het huis aangeboden, dat was wel aardig van haar en ging er goed in.

De omeletspecialiste kwam afruimen en vroeg aan mij hoe het met de benen en spieren was. Ze voelde meteen aan mijn linkerkuit en wilde weglopen. Ik riep ho,ho ik heb nog een been. Daar voelde ze ook even aan mijn kuit en ze zei dat het met de benen en spieren wel goed zat, daarna gingen we weer verder met fietsen.

Ik zei tegen Adje, nu kom ik helemaal niet meer vooruit, ze heeft teveel geknepen, wij lachen hahahaha.

We kwamen een Noor op de fiets tegen die de andere kant uit fietste. Hij ging naar Andenes. Hij vertelde dat er voor Alta nog maar een camping was, dus als je wilt slapen daar is een mogelijkheid. Dit knoopten we in onze oren.

De camping was in Langfjordbotn maar we hebben 2 kilometer van te voren eerst nog wat gegeten en gedronken in een café. Tevens konden we daar onze email bij werken. Daarna weer wat gedronken, want het was gaan regenen. Later ging Adje afrekenen, hoefde alleen de koffie en een sinas te betalen voor al het andere werd niets gerekend.

We gingen naar de Altafjord camping in Langfjordbotn. Daar kregen we een lieflijk klein hutje voor de prijs van 175 kronen.

We hebben het deze dag vrij droog gehouden, paar spetters, het was ongeveer 11 graden.

Dit was weer een hele leuke dag waarvan we hebben genoten en veel hebben gelachen.

Zoals gewoonlijk ons eerst opgefrist. Rond 18.00 uur hebben we in de keuken van de camping gegeten. Cup a soup, brood en zelf gemaakte chocomel. We kwamen daar twee Nederlanders tegen. Ze vroegen waar wij naar toe gingen. Hun uitgelegd dat we op de fiets naar de Noordkaap gaan en dat we dat deden voor KWF Kankerbestrijding.

Na ons geweldige diner begon het te regenen. We hadden juist een mooie wandeling in gedachten. Vijftien minuten en een banaan later was het droog, zullen we zeiden we tegen elkaar en daar gingen we. De wandeling duurde ruim anderhalf uur. Na een half uur begon het weer te regenen maar bikkels die we zijn, we gingen niet terug maar vooruit.

Toen we terug waren sopten de sokken in onze schoenen de rest was ook ontzettend nat.

Maar gelukkig was de hut naast ons niet bewoond en niet op slot. Daar hebben we onze kleren opgehangen en Adje legden zijn schoenen op de kachel.

Daar zaten we dan in onze hut met nummer elf het gekke nummer, twee gekken in ondergoed en aan de koekjes en cola, maar ontzettend genoten van de wandeling.

Rond 21.10 uur wordt er op de deur geklopt, het was Harm die we tijdens het eten in de keuken tegen kwamen. We lieten hem binnen en hij gaf ons een briefje met hun namen erop en ook gaf hij ons 15 euro voor het Goede Doel. Hem een kaartje gegeven van onze website. Ze zullen ons blijven volgen via de site.

Harm wilde en kon over deze verschrikkelijke ziekte praten. Zijn vrouw was 15 jaar geleden overleden aan borstkanker. Zijn metgezel Zina was haar man ook aan kanker verloren. Ze hadden al wel iets over ons gelezen op de site van KWF.

Nadat Harm vertrokken,was gingen wij rond 21.50 uur naar bed.

Veel Nederlanders die wij tegen kwamen hebben te maken of te maken gehad met Kanker. Ze vertellen tegen ons verhalen die ze tegen bekenden niet vertellen, dit komt omdat ze ons maar een uurtje zien en dan wordt er niet zoveel gevraagd. Ze vinden het al fijn als er met aandacht naar hun geluisterd wordt.

Ik werd halverwege de nacht wakker en ben naar de andere hut gegaan om te kijken of onze kleren al droog waren. Ik kwam binnen en kreeg een klap van de warmte, Adje had de kachel op 1000 watt gezet. Zijn neuzen van de schoenen  zaten aan de kachel vast geplakt, die heb ik er maar afgehaald en onder de kachel gelegd. Kacheltje wat lager gezet en weer gaan slapen.

Dinsdag 4 juli          Langfjordbotn – Alta               83 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	top	weer	graden
08:10	4:30	18,4Km/u	51	regen	10

We werden wakker en het eerste wat we hoorden was het getik van de regen op onze hut. Alles ingepakt en de fietsen meegenomen naar de keuken. Daar hebben we gegeten en een lekker bakje thee op.

Harm en Zina kwamen nog even langs speciaal om ons uit te zwaaien. Ze vroegen of we met dit weer vertrokken. Ja, zeiden we, de show moest verder gaan. Ze hadden heel veel respect voor ons.

Om 08.10 gingen we de regen in om een tochtje te maken van ongeveer 80 kilometer naar Alta. Harm en Zina stonden onder de paraplu ons uit te zwaaien, daar heb ik nu RESPECT voor zulke mensen, klasse.

Ondanks de regen ging het best lekker alleen kwamen we geen geschikte rustplaats tegen om onze eigen gemaakte thee op te drinken.

Na goed 45 kilometer kwamen we in Talvik aan. Daar hebben we in een supermarktje boodschappen gedaan.

Ik zei tegen Adje pak de thee maar hier staan stoelen en een tafel. De caissière vroeg of wij iets warms wilden drinken, koffie of thee. Nou wij wilde heel graag koffie, we kochten er een paar koeken bij en we zaten lekker aan de koffie. Wat een service.

Het was 11.00 uur toen we weer verder gingen. We stapten buiten en verhip het was droog. De regenpakken wel aangehouden, want het dreigde nog wel. Gelukkig stond er geen wind en was het daardoor niet echt koud, graadje of 11.

Net voor Alta kregen we een klim van 2 kilometer en 8 %, maar dat gaat vanzelf.

Vandaag diverse watervallen gezien. Heel veel water van de fjorden gezien en heel wat water over ons heen gekregen : REGEN.

We waren rond 14.00 uur in Alta en gingen bij camping Alta River informeren. Daar konden we een hotelkamer krijgen voor 600 kronen voor twee dagen. We zouden in Alta een rustdag nemen, bij deze gedaan.

We hebben de fiets leeggemaakt en gelijk de complete fietscontrole uitgevoerd. Bleken er wederom twee ontspannen spaken in het achterwiel te zitten. Adje heeft ze weer opnieuw gespannen. We wachten gespannen af hoe het afloopt.

Dit gedeelte van de E6 vonden wij opmerkelijk rustig. Het zal donderdag wel anders zijn als we Alta voorbij zijn, maar dat zien we donderdag wel. Van ons mag het zo rustig blijven op de weg.

We hebben lekker gedoucht, daarna heeft Adje de was gedaan en heb ik de was in de droger gestopt.

Beetje buiten gelopen, daarna ging Adje even liggen en was zo weg, was tenslotte ook een halve rustdag vandaag.

We hebben deze dag lekker zelf eten gekookt, ieder voor zich. Adje had Pasta Carbonara en ik had Pasta Parma, ieder een halve worst erbij gedaan en we aten weer. Het smaakte best goed al zeiden we dat zelf.

Naderhand afwasje gedaan, beetje uitbuiken.

Op de zelfde weg waren nog twee campings  en tegenover ons zat een groepje Samen, dat waren oorspronkelijk Nomaden.

Lekker ijsje gegeten. Het weer op de tv bekeken, voorspelde niet veel soeps, maar ja we hoefden nog maar in totaal vijf dagen te fietsen, dus meer dagen hoeven we niet nat te worden.

Adje lag al om reeds 20.30 uur te bed, hoezo moe en toe aan rust!!!!

Ik heb mijn dagboek bijgewerkt. MP3 speler opgezet en boek zitten lezen.

Ik lag om 22.00 uur in bed.

Woensdag 5 juli              RUSTDAG

 

Op deze rustdag stonden we om 09.00 uur op. Beetje gelummeld en om 10.00 uur zijn we naar het centrum van Alta gefietst. In het centrum maar eerst koffie met lekkers genomen. Dat zal straks wel afkicken worden, want nu kom je geen grammetje aan maar later wel.

In Alta rond gewandeld, naar toeristenbureau geweest voor folders, we komen volgende week in ieder geval terug, zodat we weten wat er te doen is.  Rond de middag lekker warm gegeten. De zon begon er ook door te komen, was wel aangenaam.

Boodschappen gedaan voor vanavond en de donderdag, want je weet nooit wanneer je een winkel tegen komt. Dus de voorraad moet aangevuld blijven. Dat was aan Adje wel toevertrouwd. We zijn tot nu toe niets te kort gekomen.

We hebben zeker een uur lopen zoeken naar een telefoonkaart voor de telefooncel. We werden van hot naar her gestuurd, maar geen een winkel verkocht telefoonkaarten.

Wij hadden in Trondheim van Annet een telefoonkaart gekregen van 40 kronen en dat werkte perfect. Daar kon je zeker 25 minuten mee bellen.

We hebben diverse malen voor 20 kronen gebeld in de cel en dat gaat ook goed. Dus dat doen we die paar keer dan ook maar.

Als je met de GSM belt kost dat 0,90 euro per minuut. Met een telefoonkaart is het ongeveer 0,25 euro per minuut.

Broodmaaltijd genuttigd in de avond op de hotel kamer. Daarna een wandeling gemaakt.

Na de wandeling tassen ingeruimd, cola met koekjes op.

We lagen om 21.15 uur in bed. Ik kon nog niet slapen, dus MP3 speler aangezet.

Donderdag 6 juli        Alta – Olderfjord                  113 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	top	weer	graden
08:00	6:00	18,9Km/u	53	droog	12

Het was weer tijd voor een ritje. Na 4,5 kilometer fietsen hadden we er weer een te pakken, een klein klimmetje om de spieren los te maken.

Na 20 kilometer was het raak tussen Rafsbotn en Leirbotnvatn kregen we een klim van 5 kilometer lang en met een stijging van 7%.

Rond 11.30 uur stond er een Nederlandse camper op een klein parkeerterreintje. Er liep een man buiten en ik zong een bakje koffie, lekker bakje koffie. Roept die man ja hoor kom maar, kom maar, ik niet te lui zet mijn fiets weg en stelde me netjes voor. Even later komt Adje er ook aan.

De vrouw was al bezig om koffie te zetten, ze zei dit is het laatste pak Hollandse koffie.

Jan en Hinke Kruidhof kwamen oorspronkelijk uit Friesland, maar woonden nu in Dronten. Na twee bakjes koffie en peperkoek en een heel leuk gesprek over Noorwegen vertrokken wij weer na een klein uurtje. Zij kwamen al 18 jaar in Noorwegen.

We bedankten hun voor de heerlijke koffie en namen afscheid van hun.

Het was ongeveer 30 kilometer voor Skaidi.

Van Leirbotnvatn tot Skaidi was een kale vlakte waar de wind vrij spel had. Wij hadden geluk vandaag er stond vrijwel geen wind of het moest de rijwind van ons zelf zijn.

Net voor Skaidi stonden er diverse vissers op zalm te vissen, midden in het water in de rivier de Repparfjordelva.

Wij hebben in Skaidi warm gegeten, lekkere kip, salade en patatjes. Na Skaidi ging het langzaam omhoog, het laatste gedeelte naar Olderfjord ging weer naar beneden zodat we rond 16.45 uur bij de camping Olderfjord aankwamen.

Ze hadden geen hut meer vrij en het hotel zat ook vol.We konden of 23 kilometer terug fietsen of 50 kilometer verder naar Repvag fietsen. Er was ook nog een mogelijkheid om de tent op te zetten. We kozen voor het laatste. De tent stond weer zo overeind. Terwijl wij dat aan het doen waren komt er een Nederlander naar ons toe en vraagt of wij een visje lusten, dat had hij vandaag gevangen, het was koolvis. We moesten hem wel zelf bakken, hij vond wel dat we wat vet konden gebruiken. Zo slecht zagen we er toch niet uit zeiden we tegen elkaar.

Nadat we allebei een douche hadden genomen, ging Adje een pan bij de Nederlanders lenen om de vis in te bakken. Adje heeft de vis lekker gebakken , we aten er brood bij. De vis smaakte heerlijk. Pan terug gebracht, man zou hem zelf schoonmaken. Deze man stond al 11 jaar op deze camping, kwam hier alleen maar om te vissen, stond hier meestal drie maanden.

Het blijft ons opvallen dat de E6 heel rustig is wat betreft het verkeer. Alleen als er vrachtwagens langs kwamen, kreeg je een flinke zuiging, maar dat kwam omdat het een open vlakte is, want in de bergen hadden we daar geen last van gehad.

Adje zijn petje was door de zuiging van een vrachtwagen van zijn hoofd gewaaid. Moest stoppen om hem te zoeken.

Deze open vlakte van Leirbotnvatn naar Skaidi was ook een hele mooie verschijning. Had vele mooie vergezichten en rustige momenten.

De weergoden hadden deze dag goed meegewerkt, het was droog en er stond nagenoeg geen wind.

In het restaurant van de camping koffie met cake genomen. Het dagboek bijgeschreven.

We zijn om 21.15 naar onze tent gegaan, omdat het flink afkoelde. Op de campings in Noorwegen is er weinig te doen. Ze hebben er geen kantine net als in Nederland. De meeste campings zijn er voor passanten en/of vissers.

 

Vrijdag 7 juli          Olderfjord – Honningsvag           113 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	top	weer	graden
08:00	6:20	17,8Km/u	46	Miezer	9

We stonden om 07.00 uur op. Het was een kwartiertje droog. Tent snel afgebroken en opgeruimd, wordt vanavond uitgehangen om verder te drogen. Slaapmatjes en slaapzak in de zak gedaan. Tassen op de fiets en aan de overkant van de camping in het kookhuis gegeten.

Ik ben in mijn lange fietsbroek, wielerjack van Mario van Nispen en mijn windstoppers op de fiets gestapt.

Het miezerde een beetje, maar je moet de weergoden kunnen trotseren.

Vanaf Olderfjord wordt de E6 de E69 tot aan de Noordkaap toe.

We reden langs imponerende, magnifieke en enorme rotsen. Het leek wel of ze gemetseld waren, het waren allemaal lagen op elkaar. Soort Leisteen. Maar volgens mij was de metselaar nog niet helemaal klaar, want er lagen nog vele losse stukken her en der verspreid.

Nadat we de Skarvtunnel van 2980 meter waren gepasseerd , kwamen we een Noorse vrouw tegen. Ze was vanaf de Noordkaap vertrokken en ging tot Oslo. Petje af voor haar. Ze zei dat onze reflecterende hesjes er cool uitzagen. Dit was om gezien te worden door de andere, veiligheid voor je zelf maar ook voor andere.

Daarna hebben we nog een onverlicht tunneltje gehad van 500 meter.

We hebben om 11.00 uur koffie en chocomel gedronken in Repvag was wel 2 kilometer van de route af maar ja na 45 kilometer en een beetje miezer wil je wel wat warms hebben.

We hebben diverse rendieren gezien, ze bleven rustig liggen.

De E 69 was net zo rustig als de E6 gisteren. We hebben alleen in de ochtend diverse bussen terug zien komen.

He, He eindelijk daar is hij dan de Nordkapptunnel met een lengte van 6870 meter lang en 212 meter onder de zeespiegel. De eerste 3,5 kilometer gingen naar beneden de tweede 3,5 kilometer ging 10% omhoog. Ik ben 1 kilometer voor het einde van de tunnel even afgestapt om te drinken en een beetje uit te rusten . De drukte viel alles mee. 22 tegenliggers en 12 voertuigen die ons passeerden. Je zag onderweg toch niets, zo had ik wat te doen.

Als fietsers hoefden wij geen tol te betalen voor de Nordkapptunnel.

Hierna kregen we een tunneltje van 160 meter, maar toen kregen we weer een echte tunnel de Honningsvagtunnel met een lengte van 4440 meter en die was heel goed te doen, was namelijk vlak.

In Honningsvag hebben we boodschappen gedaan en warm gegeten. Vandaar uit zijn we naar de camping Skipsfjorden gefietst om daar drie overnachtingen te boeken. Er stond een Nederlandse vrouw achter de receptie, praat wat makkelijker. Haar uitgelegd wat ons doel is en waarvoor wij het doen. De baas zou erom 18.00 uur weer zijn dan konden we het met hem hier over hebben. De vrouw heette Sibyl.

We kregen hut nummer 7 voor de meeste het geluksgetal voor ons misschien. We hopen morgen op mooi helder en droog weer.

We kregen een heel mooi boek aangeboden in het Engels over de Noordkaap .

Vandaag had het heel de dag een beetje gemiezerd.

De baas was er om 18.00 uur. De man heette Bernt Magne Holmgren. We kregen van hem 400 kronen korting, dat was weer mooi meegenomen voor het Goede Doel.

We hadden al gedoucht en gegeten. Hier was ook een hotel waar de bussen rond 02.00 in de nacht mensen afzetten die naar de Noordkaap waren geweest. Tussen zeven en tien konden ze ontbijten en dan gingen ze weer verder met hun reis. Dit ging zo iedere dag weer.

 

We waren nu op het eiland Mageroya. Dit eiland wordt verbonden door de Noordkapptunnel aan het vasteland.

 

MORGEN IS HET  DE DAG VAN DE NOORDKAAP

Zaterdag 8 juli         Honningsvag – Noordkaap – Honningsvag    50 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	top	weer	graden
08:00	3:15	16,2Km/u	56	droog	12

Bij deze wil ik jullie even iets vertellen.

Gisteren vertelde Sibyl Kamphuis receptioniste bij camping Skipfjorden tegen ons dat de weg naar de NOORDKAAP 50 jaar oud is.

Hij werd in 1956 geopend. Dit was voor mij op dat moment het mooiste geschenk tot nu toe, omdat ik zelf ook van 1956 ben en ook 50 jaar oud ben. Dit kan geen toeval meer zijn.

NOORDKAAP

Het grote moment was daar. Om klokslag 08.00 uur vertrokken wij richting de Noordkaap. Voor de laatste 25 kilometer.

Bij de camping rechtsaf en na twee honderd meter 3 kilometer klimmen 9 %. Het was om de spieren op te warmen. Ieder reed zoals gewoonlijk zijn eigen tempo.

Op diverse plaatsen was het zo mistig. Het was maar goed dat ik mijn reflecterend hesje in mijn fietstas had gedaan. Ik ben gestopt om het hesje aan te doen, want dat was echt wel nodig.

Veel verkeer zat er gelukkig niet op de E69. Wel diverse elanden.

Ik was op een gegeven ogenblik aan het klimmen, maar kon de bochten niet meer zien door de mist. Normaal kon je de bochten goed zien, hoe lang het duurde. Het had wel iets mysterisch.

De 25 kilometer naar de Noordkaap duurden niet echt lang, of dit door de mist kwam, weet ik niet. Ik was in ieder geval om 09.45 uur boven op het plateau van de Noordkaap.

Hier hoefden fietsers ook niets te betalen, normaal kost het 195 kronen.

Het fietsen heeft vele voordelen, geen entree gelden , geen tol en geen benzine te betalen. Alleen iets meer vakantie dagen opnemen maar dat vind ik niet erg.

Na een twintigtal minuten kwam Adje er ook aan.

Samen zijn we naar het monument gegaan met de fiets aan de hand. Dit gaf mij wel kippenvel toen we daar bovenop stonden.

Het was er niet overdreven druk met mensen, zodat we op ons gemak foto’s konden nemen van elkaar. Een Nederlands echtpaar heeft diverse foto’s van ons samen genomen. KWF shirt om beurten aangedaan. Daarna de shirts van onze sponsors Mail en Post en FOCS.

Het weer was goed. Droog en bovenop het plateau was het helder. Keek je echter naar beneden dan was het net of je vanuit een vliegtuig boven de wolken vloog. MIST!!!!

De rots stond rondom geheel in de mist. Dat was een heel apart iets.

We zijn even naar binnen gegaan, daar hebben we koffie met gebak op. Dat hadden we wel verdiend zei Adje. We kochten nog diverse ansichtkaarten en postzegels.

DE BESTEMMING WAS BEREIKT MAAR HET DOEL NOG NIET.

We hebben onze bestemming bereikt, namelijk om met de fiets naar de Noordkaap te gaan.

Het Doel is nog niet bereikt, we hebben nog een hele weg te gaan voordat we de cheque uit kunnen reiken aan KWF Kankerbestrijding.

We hadden samen afgesproken dat we naar het noordelijkste puntje van Noorwegen zouden gaan. Dit moest wandelend gebeuren, want met de fiets kon je er niet komen.

Het noordelijkste puntje was naar Knivskjellodden.

We moesten 7 kilometer terug fietsen naar een parkeerterrein. Daar zetten wij onze fietsen aan elkaar vast, de fietstassen bleven er op zitten. Was een heel apart gevoel om je fiets zo achter te laten met fietstassen en regenkleding er nog in voor een paar uur.

We begonnen om 12.30 uur aan de wandeling. Het was 9 kilometer lopen, over keien, waterpartijen, modder  en rotsen. Hoe hoger je kwam hoe onherbergzamer dat het werd. Maar we hadden tot nu toe goed weer.

Ze hadden ons verteld dat het weer wel eens in tien minuten kon omslaan. Ze adviseerden ook om regenkleding mee te nemen. Wij deden dat niet dus niet, want dat moet je allemaal maar mee zeulen. Eigenwijs dat we zijn!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Na twee en een half uur kwamen we op de plaats van bestemming

Knivskjellodden 71º 11º 08º. Je zag daar een klein monumentje en tevens zagen we de rots waar wij vanochtend op hadden gestaan. Dat gaf mij een heel speciaal gevoel. De mist was opgetrokken. De rots van de Noordkaap is 308 meter hoog.

Wij hebben het gastenboek getekend en dik 25 minuten van de rust en het uitzicht genoten.

We gingen de 9 kilometer weer langs de zelfde weg terug en toch is dat anders, je moet nu op sommige plaatsen klimmen in plaats van naar beneden en andersom. Dit was toch ook weer heel speciaal. De paaltjes stonden aangegeven met de letter T. Wat je paaltjes kunt noemen, je moest regelmatig stoppen om te kijken hoe je moest lopen.

Dit was aan mij wel toevertrouwd, want Mieke gaat al niet meer met mij wandelen, omdat ik meestal van het padje afga en het hierdoor wel eens langer kan duren .

Flauw he. Hier kon je makkelijk van het padje af.

Ik was om 17.30 uur weer bij de fietsen. Deze stonden er nog inclusief de fietstassen en de inhoud..

Adje kwam een klein half uurtje later, had regelmatig last van het hoogte verschil, korte beentjes.

1. ja het WEER.

Nu het weer was goed, de zon was zelfs gaan schijnen, dus geen regenpakken nodig gehad. Goed gegokt, of gewoon mazzel gehad? Ons maakte het niets uit. Zou het komen door HUT 7?

We hebben ieder nog een krentenbol en een muffin gegeten.

We kropen weer op de fiets voor de laatste 18 kilometer van deze dag.

We begonnen met een kleine afdaling, toen weer diverse klimmetjes en de laatste 3 kilometer was 9% naar beneden, dus gaan met die banaan.

Bij de hut aangekomen heeft Adje water opgezet, want hij had wel zin in een cup a soup en ik ook.

We gingen lekker douchen. Na het douchen zei Adje dat hij andere spieren had gebruikt, want hij voelde ze nu wel, zou dat van het wandelen komen vroeg hij zich af.

We gingen naar de algemene kookgelegenheid. We aten weer een eigen gemaakte pasta met melk.

Er waren Deense vrouwen die ook bezig waren met eten te bereiden. Ze maakten zalm en rijst. De zalm ging in de oven. Ha, zeiden we ze zijn al aan het koken voor ons. Dus mooi niet.

Wij kookten en zongen zodat het een leuke,vrolijke boel werd. Af en toe keken we in de oven of de zalm al klaar was. Dat duurde een uur zei een Deense dame.

Wij hadden al gegeten en afgewassen toen bleek de zalm nog niet klaar te zijn.

Wij wensten hun in ieder geval smakelijk eten.

Wij gingen weer terug naar onze hut. Toen wij buiten kwamen was het al een tijdje aan het regenen. Wij hebben wel geboft met het weer deze dag, zeiden we tegen elkaar.

Ach, je krijgt wat je verdient, niet dan?

We schreven ieder voor zich de ansichtkaarten. Hier op de camping konden we ze afgeven, zodat er een speciale Noordkaap stempel op komt te staan.

Dagboek bijgeschreven. We gingen om 23.40 uur naar bedje.

 

Zondag 9 juli                      RUSTDAG

We hebben uitgeslapen tot 09.45 uur. Werden we wakker, regende het flink.

Hut nummer 7 is echt een geluksnummer. Lekker ontbijtje met thee op.

Het was de bedoeling dat we in Honningsvag naar het Noordkaapmuseum zouden gaan.

Helaas was de regen op dit moment de spelbreker. We hebben de fietsen gecontroleerd. Adje heeft nog diverse ansichtkaarten geschreven dus dat kwam goed uit.

We hebben de was gedaan en in de droger gestopt. Bij Sibyl een bakje koffie gedronken, van haar kregen we de Wereldkrant mee. Konden we die ook lezen. Wat denk je, zag ik op de toonbank van de receptie telefoonkaarten staan voor telefooncellen. Het bleken de goede te zijn. Hier hebben we er twee van gekocht.

Rond 13.50 uur de was uit de droger gehaald, zodat we die droog mee konden nemen.

Het was onder tussen droog geworden, dus gingen we alsnog naar Honningsvag.

In het Noordkaapmuseum was toevallig ook een tentoonstelling van de E69 die 50 jaar geleden werd geopend. Het was een klein maar interessant museum.

Bij een soort snackbar heeft Adje friet met snitzel op en ik fish en chips.

Boodschappen gedaan voor morgen bij Shell benzinepomp . We komen als het goed is kilometers geen super of benzinepomp tegen. Dus alles goed aangevuld.

Na thuiskomst was opgevouwen en heb ik mijn fietstassen weer ingeladen. Het dagboek weer bijgeschreven.

Adje ging om 18.00 uur even liggen, tot 18.45 uur, middagdutje!!!!!!.

Van benzinepomp diverse lekker broodjes meegenomen en in de hut opgegeten.

Lekker ijsje gehaald bij de receptie en een wandelingetje gemaakt.

In de hut nog wat zitten praten, we gingen om 22.30 uur naar ons bed

Maandag 10 juli         Honningsvag – Skaidi               132 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	top	weer	graden
08:10	7:10	18,4Km/u	74	zon	18

Gisteren diverse malen uit bed geweest om te genieten van de midnachtzon. Is wel een raar verschijnsel zo midden in de nacht de zon te zien schijnen. Diverse foto’s gemaakt van de bergen waar de zon op scheen, prachtig gezicht.

We vertrokken om 08.10 uur richting Honningsvag. Na een 8 tal kilometers was daar de Honinnigsvagtunnel, we kwamen in totaal drie voertuigen tegen.

Rond de klok van negenen lag er wederom een obstakel op de weg, tunnel twee de Nordkapptunnel. De rustdag had goed gedaan. Ik fietste erdoor heen alsof het niks was. Hier kwamen we 18 voertuigen tegen.

In Kalfjord was het weer tijd voor thee en het lekkers.

We reden ongeveer 10 kilometer verder toen er door een Nederlandse camper getoeterd en gezwaaid werd. Camper stopte, Adje stopte ook abrupt zonder om te kijken of te spiegelen, daardoor reed ik bijna bovenop hem, kon nog net op tijd uit mijn klikpedalen komen anders was ik boven op mijn B.. gegaan.

Was op dat moment wel even pissig op Adje,want zo heb je vierduizend kilometers niets en door zijn onoplettendheid zou je je mooi kunnen bezeren. Adje schrok zelf ook en excuseerde zich meteen. Dit was de enige keer dat ik boos was op Adje, de rest van de reis is heel goed verlopen.

Het waren Jan en Hinke uit Dronten. Jan had zijn camper zo weg gezet dat iedereen er nog langs kon, wij zetten de fietsen naast de camper. Hinke ging direct koffie zetten, deze keer was het Noorse koffie zei ze. Dat maakte ons niet zo veel uit.

Ze hadden ons gisteren al verwacht tegen te komen, want ze zagen twee fietsers rijden, maar door de verrekijker bleken wij het niet te zijn. De achterste fietser bleek te lang te zijn.

Het was ontzettend leuk dat wij hun weer tegenkwamen. Zij waren op weg naar de Noorkaap en wij waren op de terug weg naar Alta.

Zeker drie kwartier bij zitten kletsen over van alles en nog wat onder het genot van de koffie en koekjes.

Hun verteld van het noordelijkste puntje van Noorwegen en de wandeling er naar toe.

Zij wilden die ook wel gaan doen.

We namen weer op hartelijke wijze afscheid van hun. Ze wensten ons toi, toi, toi toe.

We hebben deze dag zeker 60 kilometer wind tegen gehad, wel windkracht 5 a 6, dus was het lekker tegen de wind in stoempen in wielerjargon. Dat ligt mij wel dat stoempen.

Bij Repvag tegen een schuurtje onze boterhammen gegeten om daarna weer verder te gaan met stoempen.

Tussendoor nog even twee tunneltjes genomen en om 16.20 uur waren we in Olderfjord. Daar hebben we diverse souvenirs gekocht voor het thuisfront en in het restaurant wat gedronken. Bij Statoil boodschappen gedaan voor morgen. Het begon keihard te regenen toen wij zaten te drinken, was gelukkig maar een bui van 10 minuten.

Aan Adje gevraagd wat hij wilde, hier overnachten of in Skaidi. Hij wilde wel in Skaidi gaan slapen. Dat was nog 23 kilometer fietsen. Bij Olderfjord rechtsaf en 7 kilometer klimmen. Na 14 kilometer wederom een klimmetje van 5 kilometer en toen als een speer naar beneden naar Skaidi.

Daar hadden ze geen slaapplaats voor ons in het hotel. We hebben eerst maar eens lekker warm gegeten en zijn toen 5 kilometer verder gefietst naar camping Repparfjord, daar kregen we een kamer gratis aangeboden.

We hebben onze spullen naar de kamer gebracht en zijn lekker gaan douchen.

Dagboek bijgewerkt, want je maakt nogal wat mee op zulke dagen.

Wandelingetje gemaakt naar de waterval van de camping.

Het was een heerlijke dag om te fietsen, veel zon , veel wind en veel kilometers, 132 kilometer vandaag weggetrapt.

Even over mijn topsnelheid van vandaag die was 74 kilometer dit klopt wel bij de Nordkapptunnel ging het 10 % naar beneden toen we terug fietsten. Gelukkig kon ik niet zien hoe hard ik reed op dat moment, want dan had ik gelijk in de remmen geknepen, daarom bleef die bus achter me rijden. Heen was het maar 9 % naar beneden

Morgen de laatste grote rit naar Alta.Dan is het nog een weekje relaxen.

Rond 22.30 uur lagen we in bed.

 

Dinsdag 11 juli         Skaidi – Alta                            81 km

Vertrek	rijtijd	gemiddeld	top	weer	graden
08:00	4:57	16,3Km/u	50	regen/veel wind	10

Het weer was bar en boos. De regen viel niet uit de hemel, maar stortte uit de hemel.

Nadat we de fietsen hadden geladen, gingen we ontbijten. Na het ontbijt zag het er niet uit dat het nog droog werd, dus de bikkels gingen op weg naar Alta.

We waren goed en wel bij Skaidi rechtsaf gegaan, begon het nog flink te waaien ook.

Wij fietsten naast de Repparfjorddalen en daarna naast de Stokdalen. Nou dalen deden we niet, het ging op en neer met stukken van 5 tot 7 % kilometers lang.

Het was zeker 50 kilometer fietsen tegen windkracht 8 a 9 in het open veld met regen.

Dit was zwaarder dan gisteren. Hier kon ik niet stoempen, want ik had handen en benen nodig om de fiets in bedwang te houden. Je ging van links naar rechts en terug.

De voertuigen hielden hier heel goed rekening mee en passeerden meestal op de linkerbaan.

We hebben gegeten bij oude Sami hutten, er stonden er twee van. We konden hier een beetje uit de wind en de regen zitten.

Bij Leirbotvatn reden we tussen twee bergkammen in, dat scheelde al een heel stuk met de wind. Dit was voor mij de zwaarste rit tijdens onze fietstocht.

Om 14.00 uur waren we 5 kilometer voor Alta bij camping Solvang. Daar vroegen we een hut voor twee nachten en zowaar kregen we die ook nog zonder problemen gratis.

Wij gauw naar onze hut, fietsen leeggemaakt. Natte kleren uitgedaan en gauw gaan douchen. Dat was een heerlijke verademing dat douchen, je knapt er helemaal van op.

Wat denk je begint om 14.50 uur de zon volop te schijnen.

We hebben de was gedaan en in de droger gestopt.

Cup a soup en boterhammen gegeten.

We hebben nu een weekje vrij , zodat we andere leuke dingen kunnen gaan doen als alleen maar fietsen.

Ijsje gegeten, koffie gedronken. We hebben met twee Nederlanders gepraat, zij waren gisteren naar de Noordkaap geweest. Ze waren met de auto en gingen via de Lofoten terug.

De was uit de droger gehaald en opgevouwen.

Het was weer mooi weer en waarschijnlijk konden we de midnachtzon weer zien.

Rond kwart voor twaalf stonden we klaar met fototoestel. Van de midnachtzon meerdere foto’s gemaakt, was weer een heel mooi gezicht om te zien.

Rond 00.30 uur zijn we in onze slaapzak gekropen.

 

Woensdag 12 juli            

            

weer	graden
regen	14

 

Dit is de eerste dag dat we niet op pad hoeven om te gaan fietsen. We stonden dan ook pas rond 09.00 uur op. Eerst lekker gegeten.

Ik ging vandaag boodschappen doen in Alta, want alles was op. Ik vertrok om 11.00 uur.

Adje bleef in de hut. Toen ik terug naar de camping fietste begon het te regenen, dus regenjasje aan.

Ik was om 13.00 uur weer terug bij de hut. Adje lag op bed een beetje te rusten.

Boodschappen opgeruimd. Het was een regenachtige dag vandaag.

Ik was weer mijn dagboek aan het bijschrijven.

Adje lag om 15.30 uur met mp3 speler op het bed te rusten met zijn ogen dicht.

Heeft volgens mij toch met de leeftijd te maken.

Na het avondeten  wat we samen hadden gemaakt, was het geheel droog. Ad ging buiten de Telegraaf zitten lezen, die hij van de Nederlanders had gekregen, die gingen weer verder.

We hebben naderhand met zijn tweeën onze mp3 speler opgezet, zodat we ieder naar zijn eigen muziek kon luisteren.

De Solvang camping lag aan de Altafjorden.

Adje had ontdekt dat het water een eb en een vloed had, want gisterenavond stond er geen water in en kon je zo naar de andere kant lopen en vanmiddag stond het geheel vol met water.

Altafjord bij camping

 

Donderdag 13 juli

weer	graden
regen	11

Deze dag zouden we weer vertrekken om naar een andere camping te gaan in Alta.

Eerst een beetje uitgeslapen. Alles weer ingepakt, gegeten en de hut schoon geveegd.

Op het moment dat wij weg fietsten rond 10.30 uur was het nog droog.

We gingen eerst langs de camping Kronstad om te kijken hoe duur die was. We wilden hier de laatste drie nachten verblijven van onze reis. We zaten dan maar 2 kilometer van het vliegveld af.

Daarna zijn we nog even langs het vliegveld gegaan om te kijken en te vragen hoe het in zijn werk ging om de fietsen mee te nemen. Dat zat wel goed na de goede uitleg bij de informatiebalie.

In Alta centrum hebben we eerst weer boodschappen gedaan voor de andere dag, zodat we niet terug hoefden te fietsen, tevens geld gepind en souvenirs gekocht. Wat jammer nu, het begon weer te regenen. Dit was al de tweede dag dat we regen hadden nadat we klaar waren met onze grote fietstocht. Maar ja we hoefden elke keer maar een tiental kilometers te fietsen, dus het viel mee.

We waren weer bij de drie campings waar wij eerder op waren. De camping Alta River hadden we al gehad op 4 en 5 juli. We gingen nu voor de laatste van de drie campings.

Camping Alta strand, hier zouden we drie nachten verblijven.

Nadat we een hut hadden gereserveerd kregen we de sleutel mee. We hadden de fietsen leeg gemaakt en gingen in de receptie annex kantine een boterhammetje eten. Beetje naar de Tour de France gekeken.

Beetje rond gelopen. Na het avondeten hebben we nog een wandeling van anderhalf uur gemaakt. We zijn naar een hondencentrum gelopen in Holm. Daar zaten heel veel Husky’s die voor de wedstrijden worden gebruikt in de winter.

We lagen rond 22.30 op een oor.

Huysky honden in Holm

Vrijdag 14 juli

weer	graden
droog	11

Ja, ja, we werden wakker gemaakt door de telefoon van Adje, het was 08.10 uur.Was zijn vrouw Ingrid die belde. Adje zei dat we aan het uitslapen waren. Ingrid vroeg zitten jullie niet op de fiets dan??????? Wij hebben wel liggen lachen.

Nee zei Adje, we zitten niet op de fiets, want we zijn al op de Noordkaap geweest,weet je!

Ach we zijn maar gaan douchen. Dat is weer eens wat anders dan altijd in de avond douchen. Na het ontbijt fietsten we naar het Altamuseum.

Daar kwamen we rond 10.45 uur aan, we zaten er maar een paar kilometer vandaan.

We kochten entree kaartjes met de man achter de kassa ongeveer een kwartier mee staan praten over de Noordkaap dat we daar naar toe waren gefietst. Hij vroeg aan ons of we naar het noordelijkste puntje van Noorwegen waren geweest. Dat konden we beamen, we waren er geweest te voet. Hij was daar ook wel eens te voet naar toe gelopen. Het was er ontzettend mooi en rustig zei hij. Je kon er niet op een andere manier komen als te voet. We waren echte mannen die naar het noordelijkste puntje waren geweest. Hij wenste ons een leuke trip toe in en buiten het museum.

We begonnen met het bekijken van de rotstekeningen, want het was nog droog en dat was buiten. Er was een route uitgezet van ongeveer drie kilometer langs de rotstekeningen die in de rotsen waren gebeiteld in vroege jaren. De rotstekeningen bevinden zich tussen 8,8 en 26,6 meter boven de zeespiegel. De oudste tekeningen zijn ongeveer 6000 jaar oud en de jongste tekeningen 2500 jaar. Binnen in het museum waren tentoonstellingen van o.a. het demonstreren tegen de stuwdam nabij Alta,

Hoe men vroeger leefde en boten bouwde.

Het was een zeer mooi en interessant museum. Ze hadden dit jaar voor het eerst een folder met uitleg in het Nederlands, dat maakte het nog interessanter. Deze folder in het Nederlands was er gekomen, omdat er steeds meer Nederlanders naar het museum kwamen.

Wij kwamen tijdens het bezoek van het museum vier Belgen tegen. Die waren met het vliegtuig van Brussel naar Oslo gevlogen, daar hadden ze een auto gehuurd en waren daar mee naar de Noordkaap geweest en waren nu op de weg terug naar Oslo, daar pakten ze aankomende zaterdag het vliegtuig weer terug.

We hebben een tijdje met hun staan praten en verteld dat wij op de fiets vanuit Holland naar de Noordkaap waren gefietst.

Zegt een van die Belgen, jullie komen toch niet uit Holland zo te horen. Ja zeiden we uit Noord- Brabant. Dat is geen Holland zei hij, wat boven de rivieren ligt is Holland.

Zelf kwamen ze uit Brasschaat en Antwerpen.

Hun verteld over het Goede Doel. Mevrouw vroeg meteen het bankrekening nummer. Hierop heb ik ze een kaartje van onze website gegeven en verteld dat daar alles op staat. Ze vonden het fantastisch wat we hadden gedaan en zal bij thuiskomst zeker naar onze website kijken. Mevrouw had een jaar geleden haar jongere zuster aan kanker verloren.

Wij wilden rond 14.20 uur wegfietsen toen een van de Belgen naar buiten kwam gerend .

Hij vroeg of hij van ons een foto mocht maken. Natuurlijk mocht dit, wij gingen op onze fiets zitten.

We vonden dit wel ontzettend leuk dat mensen zo reageren.

Wij zijn naar het Centrum van Alta gefietst om naar de bibliotheek te gaan om de mail bij te werken. Lag internet er toch uit, dat was jammer.

Toen hebben we maar een heerlijk softijsje genomen. Mieke thuis gebeld, het zou het aankomende weekend een hittegolf zijn in Nederland. Ze was deze week boerin geworden, want Erik was met vakantie en iemand moet het land bij houden. Ze hadden al heel veel aardbeien op en weggegeven, tevens had ze voor mij diverse potjes met aardbeien jam gemaakt, mmmm heerlijk.

We hebben in Alta warm gegeten, spaarde weer een afwasje uit, daarna zijn we naar de camping terug gefietst.

In de avond gingen we nog even wandelen. We kwamen op de Alta River camping mensen tegen uit Eindhoven en Veldhoven. Die waren pas twee weken onderweg. De mannen waren fervente vissers. We vroegen aan hen of ze ons eventueel konden helpen om diverse spullen mee terug te nemen. Dat wilden ze wel, maar ze bleven nog wel een week of vijf weg. Die vijf weken gaf niets. Ze boden ons wat te drinken aan, nog een tijdje met hun staan praten over het vissen en fietsen. Ze moesten nog eten, maar we konden rond 22.15 uur de spullen komen brengen, dan konden we nog koffie krijgen ook.

De mannen waren vutters, Pierre zat al anderhalf jaar in de vut en Jos pas een maand, was directeur geweest bij een sigarenfabriek, had ontzettend veel gereisd . Hij rookte ongeveer 10 sigaren per dag maar niet over de longen.

Wij liepen terug naar onze hut. Daar hebben we de spullen uitgezocht die mee terug konden. Tent, pannen, slaapmatjes, buitenband e.d konden mee terug gegeven worden, was ongeveer een kilo of zes.

We hebben de spullen om 22.15 uur met de fiets weg gebracht. Daar aangekomen waren Gonny en Tineke bezig met afwassen en koffie zetten. Jos had ook aan triatlon gedaan net als ik. Hij vertelde dat hij een keer aan trainen was voor een halve triatlon . Hij was met zijn maat aan het fietsen toen er iemand op de straat lag. Ze hebben 112 gebeld daardoor waren ze wat later, het was al een beetje donker geworden, maar ze waren bijna thuis. Jos fietste op het fietspad en zijn maatje naast het fietspad. Ze waren het fietspad aan het vernieuwen. Jos zag een steen niet liggen en reed er tegen aan en viel met zijn hoofd tegen een pallet met stenen. Zijn hoofd bloedde flink maar hij wilde naar huis, want de wedstrijd was morgen al en hij wilde eerste worden. Zijn maat zei dat gaat niet door. Ik bel 112 en jij blijft hier. In het ziekenhuis zei de verpleegster dat hij een nacht in het ziekenhuis moest blijven. Dat deed hij niet vertelde hij. Nou meneer we moeten drie en twintig hechtingen zetten. Doet dat maar zei Jos dan kan ik naar huis.

Ze hebben de hechtingen gezet en Jos was om 03.00 uur thuis. Daarna heeft hij nooit meer zijn racefiets aangeraakt.

Wij waren om 23.45 uur weer bij onze hut.

Zaterdag 15 juli

weer	graden
zonnig	16

Nadat we opgestaan waren hebben we wat gegeten en zijn we om 10.30 uur gaan wandelen naast de Altaelva rivier. Was goed te doen, zonnetje scheen lekker, beetje in de schaduw, op zand, kiezelsteentjes. Er waren diverse mannen aan het vissen, een visser wilde aan ons een vis verkopen, we hadden echter geen diepvries bij ons, dus ging het niet door. We waren om 13.45 uur weer terug.

We hebben twee pakjes cup a soup uit onze hut gepakt en zijn er mee naar de Alta River camping gegaan, daar er op onze camping geen pannen waren en die van ons hadden we mee terug gegeven. Na de soep beetje naar de Tour de France gekeken. Ik ben op een gegeven moment naar de hut gegaan, was een hele saaie etappe vandaag.

Ik heb mijn fiets gecontroleerd en helemaal schoongemaakt. De remblokjes waren bijna versleten, maar die worden thuis vernieuwd misschien.!!!!

Mijn nieuwe fiets stond al bij Mario van Nispen klaar en die ga ik vrijdag 21 juli meteen ophalen.

Voor het avondeten nog een uurtje gewandeld. Volgende keer maar eens een wandeltocht van 1000 kilometer maken, ben nu al in training, geintje. Ik fiets veel te graag, dus zal het wel weer een fietstocht worden.

We hebben onze pasta wederom op de Alta River camping gekookt.

Toen we klaar waren kwam er een Fin naast ons zitten, hij kon amper Engels. Er zat een jonge dame op de schommel, dat was een Thaise. Die kwam ook bij ons zitten en die kon wel Engels. Ze zei dat we niet konden raden wat voor werk ze deed.

Ik zei laat ons raden de Fin is je baas dus we hebben het al geraden. De Thaise zei dat we het goed hadden. Ze werkte 80 dagen in Finland en was nu drie weken op vakantie met haar baas. Ze zei dat de Finnen niet veel lachen, de Thaise wel.

Wij gingen afwassen en na de afwas gingen wij bij de Samen aan de overkant van de Alta River camping koffie drinken.

De koffiepot stond naast het kampvuur en was voortreffelijk, we kregen er ook twee gratis koeken bij.

Bij onze hut aangekomen hebben we ons eigen getrakteerd op cola en koekjes, die hebben we buiten in de zon voor de hut lekker genuttigd. Zo heerlijk rustig het lijkt wel weekend.

Wederom een klein wandelingetje gemaakt en om 22.00 uur lagen we in onze slaapzak.

Zondag 16 juli

weer	graden
zonnig	18

Vandaag gingen we van camping Alta Strand naar camping Kronstad, dit was de laatste camping die we in Noorwegen zullen aandoen.

Het was weer een lekker fietstochtje van bijna 13 kilometer. Het was prachtig weer 18 graden en veel zon.

We zijn naar het Centrum gefietst. Daar heb ik Mieke gebeld om te zeggen dat we bij de webcam stonden. Deze webcam had onze dochter Ingrid vorige keer gevonden op de computer. Dus nu stonden we ervoor. Ingrid heeft de computer aangezet.

Mieke belde even later terug dat we naar voren moesten lopen, ze konden ons heel duidelijk zien. Dit deed ik speciaal voor Ingrid, want de vorige keer was ze niet thuis.

Ze zal er beelden van vast leggen voor ons, die konden we dan bij thuiskomst bewonderen. We namen op leuke wijze afscheid om naar de webcam te zwaaien.

We kwamen bij camping Kronstad aan en hebben daar een hut genomen voor de laatste drie nachten. We hoefden maar twee nachten te betalen, omdat we voor KWF Kankerbestrijding fietsten, tevens kregen we twee douche muntjes mee.

Tassen van de fiets gehaald. De laatste was gedaan en buiten gehangen.

Lekker relaxt in de zon gezeten, we konden lekker op de weg E 6 uitkijken.

Op een gegeven ogenblik hebben we twee stoeltjes meegenomen naar de kant van de weg en zijn daar in de berm gaan zitten, zodat we vele Nederlanders naar de Noordkaap en terug van de Noordkaap zagen rijden.

Spiegeltje van de fiets gehaald. Voordat we gingen uit eten, hebben we de was binnen gehaald was al droog.

Op de fiets 2 kilometer verderop in een restaurant gegeten. Beefsnader, salade, friet.

Het hele stuk weer terug gefietst.

Op de camping aangekomen hebben we een rondje gelopen. Er stond een caravan met een auto uit Oosterhout op de camping.

Wij zeiden gekscherend tegen elkaar, dat is maar een schijteindje  van ons vandaan.

Zegt een van de vrouwen hoezo dan!!!

Wij komen uit Breda zeiden we, maar wel op de fiets.

Zegt die mevrouw je hebt de groeten van Frits Smeets van Bn/De Stem.

Dat is ook toevallig zeg ik daar werk ik ook. Ze had van Frits gehoord dat als ze fietsers tegen kwamen en kleren van Bn/De Stem aanhadden dat zij de groeten moest doen van hem. Je kunt het zo niet plannen, want wij zaten vandaag op deze camping en zij kwamen ook vandaag op deze camping aan

Zij konden Frits van de ondernemingsvereniging in Oosterhout.

Het waren twee echtparen de Fam. Hagen uit Apeldoorn en de Fam. Hellemans uit Oosterhout. De vrouwen waren zussen van elkaar.

Ze waren op weg naar de Noordkaap. Ze lieten de caravan hier op de camping staan en gingen morgen daarheen. Ze zouden een nacht overnachten bij de Noordkaap.

Hun verteld als ze op de Skipfjordcamping zouden overnachten, dat ze dan een mooi boek krijgen over de Noordkaap. Ze vroegen of ze daar ook hutten hadden. Ja, die hadden ze daar. Hun verteld over de mooie wandeling naar het noordelijkste puntje van Noorwegen. Als het weer mee zit zouden zij die ook doen.

De jongste van de twee zussen maakte speciaal voor ons een taart klaar uit een pak.

We dronken er koffie en kregen twee maal een stuk taart lekker, was tie HMMMM .

Hun uitgelegd wat ons Doel was waarvoor wij fietsten. Ze vonden het een hele goede zaak dat er mensen zoals ons waren die dit deden voor het Goede Doel. Ze sponsorden ons gelijk met 50 euro, fantastisch toch.

Zij hadden ook al RESPECT voor ons. Ik zei dat ik meer RESPECT had voor de mensen die de ziekte kanker hebben of hadden gehad en ook hun familieleden, vrienden en bekenden, want het is niet niks om dit allemaal mee te moeten maken.

Ik fiets namelijk heel graag en ben blij dat ik op deze manier iets voor hen kan betekenen.

Ze maakten diverse foto’s van ons die zouden ze door mailen naar Frits met de laptop, anders gelooft hij het niet.

Ik zal als ik thuis gekomen ben de andere dag Frits op de zaak bellen.

Is wel kicken zeiden we tegen elkaar. Dat het zo mag uitkomen. Heel toevallig!!!!!

Dagboek weer maar eens bijgewerkt en om 22.45 uur naar het lakenstraatje gegaan om te gaan slapen.

Maandag 17 juli

weer	graden
regen	12

Tik,tik, tik,tikke,tikke, tik. 07.00 uur in de ochtend was het toen ik dit geluid op het dak van onze hut hoorde: REGEN. Ik heb me snel omgedraaid en werd pas weer wakker om 09.30 met het zelfde geluid tik,tik,tik,tikke,tikke, tik. Ben er toen maar uitgegaan en ging me lekker douchen, daar was het in ieder geval warm water, wat eruit kwam.

We lieten ons hier niet van weer houden om met de fiets bij de Coop supermarkt te gaan ontbijten. Het regende al niet zo hard meer, maar de regenpakken gingen toch maar aan. Na het ontbijt zijn we naar het haventje van Alta gefietst, helaas was er niet zoveel te beleven. Ondanks dat het weer harder was gaan regenen, hadden we toch wel plezier.

We kwamen nog voorbij het vliegveld daar zijn we even gaan kijken. Het was er lekker druk en gezellig. We zagen hoe dat de fietsen werden ingepakt. De fiets ging in een plastic zak en klaar was je, de zak ging maar half over de fiets.

Het was inmiddels al 14.15 uur en we hadden nog niet geluncht. We zouden naar de supermarkt gaan om wat te gaan kopen. Lopen we in de supermarkt en wat denk je liggen er warme vette KIPPEN bij de slager. Wij keken elkaar aan en moesten beiden enorm lachen. We zeiden tegen elkaar die zullen wel duur zijn. Helemaal niet, een hele kip kost maar 47 kronen. We kochten twee hele vette kippen , brood , pak melk en wat lekkers voor vanavond.

Als een speer naar de camping gefietst. Tafel en stoelen buiten gezet en smikkelen maar. Om je vingers bij op te eten zei Adje.

Daarna zijn we alle twee op bed gaan liggen om uit te buiken.

Paar uurtjes daarna hebben we brood gegeten. Weer wat gewandeld .

Op tijd naar bed gegaan, daar het wel heel erg snel afkoelde. In onze hut zat geen verwarming, dus je kon het niet behaaglijk maken. MP3 speler opgezet en wat gelezen.

Dinsdag 18 juli

weer	graden
regen/droog	12

Eerst wakker geworden, daarna gegeten. We hebben de caravan van de Fam.Hellnan gewassen, waren toch niet thuis. Het leek Adje wel een leuke verrassing, ik zag het meer als verveling.

Toen we klaar waren zijn we in de regen naar Alta gewandeld. Gebakje met chocomelk en een banaantje op.

We kochten in de supermarkt twee warme speklapjes, drie karbonaadjes, 4 harde, 4 zachte broodjes en weer wat lekkers voor vanavond. Toen weer lekker naar de hut gewandeld. Het was inmiddels weer droog geworden. Dus tafel en stoelen buiten gezet en het middagmaal genuttigd. Ik zei tegen Adje, het is maar goed dat we dit niet eerder wisten, want dan waren we dikker thuis gekomen dan dat we weg waren gegaan.

We hebben de tassen leeg gehaald en weer opnieuw ingeladen voor de laatste keer.

Douchemuntje gehaald voor morgenvroeg. Lekker lui in het zonnetje en uit de wind gezeten.

Bij de mensen uit Oosterhout en Apeldoorn wat spullen afgegeven die wij niet meer nodig hebben, cup a soup, toiletpapier e.d. Gevraagd hoe het op de Noordkaap was en of ze de wandeling hebben gedaan. Ze vonden de Noordkaap prachtig om te zien alleen waaide het erg hard. Het monument was dan wel te zien en dan weer niet, dat kwam door de mist.

De wandeling  hebben ze niet gedaan, daar het weer te slecht was, regen.

Ze zeiden niets van de caravan dat hij schoon was .

Adje zei dat doe ik dus ook niet meer.

Ik zei tegen Adje, wat hebben wij toch een geluk gehad op de dag dat we naar de Noordkaap gingen en de wandeling hadden gedaan. We hadden al diverse Nederlanders gesproken en die hadden allemaal slecht weer gehad, regen of mist.

Ja, ja zei Adje het geluk was met de domme.

We lagen om 20.30 uur van de armoe in bed. Het was ontzettend kou 8 graden en geen kachel in de hut.

Mieke nog even gebeld om te zeggen dat we morgen echt naar huis komen en Adje maar lachen. Ze vroeg of wij ons eigen verveelden, nee hoor we lagen al in bed van de kou en geen lekker lichaam tegen me dat me opwarmt. Dat is morgen niet meer van belang, want hier is het 34 graden, dus dat wordt naakt slapen, WAUW.

Woensdag 19 juli

weer	graden
droog	9

Om 08.30 uur ben ik opgestaan. Dit was volgens ons de koudste nacht tot nu toe.

Dus ben ik maar gaan douchen, daar wordt je lekker warm van.

Adje ging na mij douchen. Even later kwam hij terug. Ik zeg nog wat ben jij vlug, wil je naar huis. Nee, zei hij, ik ben mijn muntje vergeten en ik stond al in mijn nakie. En weg was Adje.

Nadat we de fietstassen op de fiets hadden gedaan, gingen we voor de laatste keer naar de supermarkt om te eten. Het was inmiddels al 10.00 uur.

Waren we de hele reis bijna niets vergeten. Zegt Adje bij de brug, Jack er stonden toch nog twee flesjes cola in de koelkast. Die staan er nog in zeg ik. We reden er toch maar niet voor terug. We hadden toch al wind tegen dit hele stuk, 2,5 kilometer in totaal.

Bij de supermarkt ieder twee kopjes koffie en een broodje. We hebben een broodje gekocht voor vanmiddag.

We waren lekker op tijd op het vliegveld rond 11.15 uur. We zouden om 14.40 uur vertrekken met vliegmaatschappij SAS.

Bij de informatiebalie hoefden we maar 600 kronen te betalen voor twee fietsen. Dat was volgens haar alles, wat we moesten betalen. We hoefden de fietsen niet in te pakken met plastic, konden zo mee, handig.

Bij incheckbalie tassen afgegeven, kregen daar een label voor de fietsen. Die konden we 40 minuten voor het vertrek afgeven bij special bagage.

We hoefden tot Amsterdam niets te doen dan alleen maar over te stappen naar het andere vliegtuig. Voor de tassen en de fietsen was alles geregeld, die werden van vliegtuig naar vliegtuig getransporteerd . Dat was een geruststellende gedachte.

Dus we wachten maar af tot op Schiphol.

Het was wel een klein vliegveld maar toch lekker druk. De tijd kwamen we wel door. Broodje gegeten, beetje buiten gelopen.

We mochten naar de douane. Nog een kwartiertje gewacht en daar konden we gaan .

We vertrokken een tiental minuten later dan gepland, dus we gingen om 14.50 uur de lucht in.

We landen om 16.40 uur in Oslo. Daar hadden we ongeveer een uur en tien minuten de tijd. Eerst maar wat te drinken genomen.

We gingen naar de incheckbalie om naar Amsterdam te gaan. Daar was het niet zo druk. We gingen dan ook met een kleiner vliegtuig. Hier konden 110 passagiers in. In het vliegtuig van Alta naar Oslo konden er 220 passagiers in.

We landen om precies 19.30 uur op Schiphol. Daar even gewacht op de tassen en de fietsen. De fietsen zouden bij band 7 komen. Maar na een kwartier waren er nog geen fietsen. Een van de medewerkers gevraagd of hij er iets vanaf wist. Hij belde meteen op en zei tegen mij dat ze nog in de kelder stonden. Hij liep met me mee en ging de fietsen ophalen. Nadat hij ze aan ons had overgedragen had, zag ik dat er een spaak was gebroken en bij Adje was zijn spatbord verbogen. Hier hebben wij geen melding van gemaakt, hadden geen zin om een formulier in te vullen, want dat ging zeker 30 minuten duren. Op Schiphol stonden Mieke, Ingrid, Karel, mij op te wachten. Van Adje zijn kant stonden Ingrid, Sakia en haar man en kinderen te wachten.

Ze verwelkomden ons met kussen en vroegen hoe wij het hadden gehad. Zo Leuk en gezellig. Dat wordt verhalen vertellen thuis.

We aten op Schiphol nog wat en reden om 22.15 uur richting huis. Adje naar Ulvenhout en ik naar Breda. We zouden elkaar deze dagen nog regelmatig horen en zien. We moesten nog veel regelen voor Het Goede Doel.

Eenmaal thuis gekomen een lekkere cola gekregen van ons Mieke.

Tassen gelijk leeg gemaakt. De kinderen diverse souvenirs gegeven. Mieke een paar hele mooi lepeltjes gegeven die ze al van haar 17 jaar spaart.

Rond 01.00 uur naar bed gegaan. We hebben liggen kletsen tot ongeveer 04.15 uur toen zei Mieke ik ga slapen. Ik ging ook slapen maar zat om 05.45 uur al beneden om de krant te lezen bij een heerlijk zelf gezet bakje koffie.

 

Beste mensen,

Het eindbedrag van onze sponsor fietstocht is bekend.

Op vrijdag 22 september hebben wij de cheque uitgereikt aan de stichting KWF Kankerbestrijding.

Op deze avond waren er ongeveer 45 mensen getuigen van dat we de cheque uitreikten aan Jannette van Ark en Adriënne Verboom beide van de stichting KWF Kankerbestrijding.

We hadden op deze avond eerst een fotoreportage via een beamer. Dat viel bij de meeste mensen wel in de smaak. De reportage werd door Adje voorzien van deskundig commentaar, wat in veel lach salvo’s resulteerde. Leuke reacties op de mooie en vele foto’s gehad.

Na de pauze gingen we over op het belangrijkste van de hele onderneming van onze fietstocht de cheque uitreiking.

Tot het laatste moment hadden we gewacht om het definitieve bedrag in te vullen op de cheque, want we kwamen nog wat euro’s tekort om op een rond bedrag uit te komen.

Dit werd in de loop van de dag goed gemaakt, zodat we een mooi bedrag konden invullen.

Het totale bedrag wat de sponsors bijeen hadden gebracht is 8.000 euro.

We hadden voor dit bedrag 2 thema’s uitgekozen waaraan we het wilden schenken, dat waren; borstkanker en kanker bij kinderen.

Jannette van Ark en Adriënne Verboom namen de cheque in ontvangst en bedankte Jack en Adje voor de enorme prestatie die zij hadden geleverd, zowel voor het prachtige bedrag wat zij hadden weten te genereren en de fysieke prestatie die beide mannen hadden geleverd.

Adrienne Verboom gaf nog enige uitleg waar het bedrag naar toe zou gaan.

Na de uitreiking hebben we de laatste serie foto’s nog bekeken, daarna hebben we nog lekker met de mensen zitten nakletsen over de reis en wat de volgende reis zal worden.

Dat zal over twee jaar zijn, dan is het de bedoeling dat we naar Rome gaan fietsen. Dit alles zal plaats vinden als Adje het regelt. De afstand is goed te doen, het is ongeveer maar 2400 kilometer.

Hierbij willen wij alle sponsors bedanken voor hun bijdrage in welke vorm dan ook,

Bedankt allemaal.